De eerste collectie van Raf én Miuccia voor Prada: wat kunnen we verwachten?

In februari kwam het nieuws dat de Belgische ontwerper Raf Simons werd aangesteld als creatief directeur bij het Italiaanse modemerk Prada. Uit het persbericht bleek dat hij de creatieve leiding over het merk zou gaan delen met de vaste hoofdontwerper Miuccia Prada. Donderdag presenteert het duo de eerste gezamenlijke collectie tijdens Milan Fashion Week. Wat kunnen we verwachten van de samenwerking tussen deze twee eigenzinnige ontwerpers? FashionUnited tekent een paar rode lijnen uit.

‘Ugly chic’ met dikke zolen

Raf Simons studeerde in 1991 af van de LUCA School of Arts in het Belgische Genk, als industrieel- en interieurontwerper. Via zijn vriendin Veronique Branquinho en vrienden als Willy Vanderperre vond hij ingang in de modewereld. In 1995 startte hij zijn eigen mannenlabel. De ontwerpen van Simons waren aanvankelijk vaak geïnspireerd door het kleedgedrag van alternatieve jeugdculturen. De ontwerper mengde overdreven preppy college-looks met referenties aan muziekgerelateerde scenes, zoals grunge en gabber. Simons’ collecties waren vaak jong, grootstedelijk en een tikkeltje sinister.

Zoals Simons’ nette studenten opgerolde broeken, truien met rafelranden en schoenen met gothic-zolen dragen, zo gaan Prada’s keurige kantoordames nooit helemaal correct gekleed. Miuccia’s handschrift is al vaker omschreven als ‘ugly chic’: haar looks zijn vaak elegant en zakelijk, maar altijd net iets vierkanter, net iets korter, net iets kinderlijker of dramatischer dan de kantoordresscode zou voorschrijven - denk bijvoorbeeld aan de terugkerende combinatie van hoge kousen in vette gehakte loafers. Juist die opgeblazen proporties en rauwe randjes maken het werk van zowel Simons als Prada zo mateloos boeiend. Wellicht zien we die terug in de collectie van komende donderdag.

Technisch minimalisme

Prada werd in 1913 opgericht als lederwarenboetiek, door de broers Mario en Martino Prada. Jarenlang importeerde en verkocht het bedrijf vooral leren tassen en koffers. Kleindochter Miuccia Prada schoof in 1970 aan bij Prada, en werd in 1978 eigenaar. Haar handschrift zou het bedrijf transformeren. In 1979 lanceerde ze een eerste lijn waterdichte rugtassen gemaakt van nylon, een materiaal dat tot die tijd vooral voor beschermhoezen werd gebruikt. De tassen sloegen niet direct aan, maar werden op den duur een grote hit. De combinatie van sportieve tech-materialen met Prada’s ervaring in vakmanschap werd een belangrijk kenmerk van de ready-to-wear-lijn voor vrouwen die in 1989 werd gelanceerd, en waarvan Miuccia - tot nu - de enige hoofdontwerper zou blijven. Haar slanke looks met lage tailles en smalle riemen werden in de jaren negentig razend populair. Het spel met de textuur en transparantie van tech-stoffen bracht spanning in de silhouetten.

Dit technisch minimalisme zou ook typerend worden voor het latere werk van Raf Simons. Halverwege de jaren nul werden Simons’ collecties zakelijker en meer gericht op vorm, constructie en materiaal. In 2005 werd hij aangesteld als hoofdontwerper bij Jil Sander, waar hij voor het eerst een vrouwenlijn bestierde. Simons bracht speelsheid in het tot dan toe strikt minimalistische Jil Sander, met beweeglijke lijnen, onverwachte volumes en doorschijnende stoffen, zoals Miuccia eerder ook bij Prada deed. De beide ontwerpers zullen elkaar waarschijnlijk kunnen vinden in hun aandacht voor de kwaliteiten van technologische en innovatieve materialen.

Invloeden uit kunst en film

Zowel Simons als Miuccia Prada staan bekend om hun liefde voor beeldende kunst. Raf Simons gedurende zijn carrière meermaals samen met kunstenaar Sterling Ruby, onder meer voor zijn eerste couturecollectie voor het modehuis Dior, waar hij na zijn vertrek bij Jil Sander enkele jaren als hoofdontwerper werkte. In de SS17-collectie van zijn eigen modehuis integreerde hij foto’s van de befaamde fotograaf Robert Mapplethorpe. Miuccia Prada richtte samen met haar man in 2015 een eigen museum op, de Fondazione Prada in Milaan. Ook in haar werk zijn hier regelmatig schilderachtige prints en sculpturale vormen te ontdekken.

Ook film is voor beide ontwerpers een leidraad, zij het op andere manieren. De connectie met film zit hem bij Prada vooral in de dramatiek van sommige collecties, zoals de najaarscollectie 2013, die wel een kruising lijkt tussen Gone with the Wind en La Dolce Vita: denk aan een in ruiten gehulde Scarlett die druipend van het water in de Trevifontein staat. Simons maakte in zijn voorjaarscollectie 2019 voor Calvin Klein, waar hij tussen 2016 en 2018 werkzaam was, gebruik van posterbeelden van de horrorfilm Jaws. Ook zijn modellen kwamen met een wetlook de catwalk op, maar het resultaat was nauwelijks romantisch, eerder - zoals we van Simons gewend zijn - op een vervreemdende manier beeldschoon.

Homepagebeeld: Raf Simons tijdens Calvin Klein SS19, via Catwalkpictures