De 'fashion week' van Parijs: Bloemen op een modderpoel

Parijs - Acht hoogtepunten van de pas afgelopen modeweek van Parijs, genoteerd door onze verslaggever ter plekke.

1. Coperni ging viraal

De ontwerpers van Coperni spoten een jurk van sneldrogend schuim over het bijna-naakte lichaam van model Bella Hadid. De technologie werd aan het publiek verkocht als een ongelooflijke wetenschappelijke innovatie. In feite was het pure kitsch, en hadden onder andere Alexander McQueen, Hussein Chalayan en Viktor&Rolf eerder al gelijkaardige performances opgevoerd. De collectie die erop volgde, stelde ook weinig voor. Maar dat ene moment — het duurde negen minuten — ging wel viraal. In dat opzicht was de show van Coperni een succes. Je kunt, zeker als jong label, pas kleren verkopen als je opvalt. Dat kan met een goed concept, zoals de outfits van het Belgische duo Ester Manas voor vrouwen in alle maten (aan een derde show toe), of met een gimmick.

2. Bella Hadid was overal

Bella Hadid was in Parijs de ster van de catwalks. Ze ging viraal met Coperni (zie hierboven) en sloot de show van Sacai in een veredeld clownspakje. Bij Thom Browne, die in de Opéra Garnier een Amerikaanse interpretatie van Assepoester ensceneerde, werd ze opgevoerd als een van Assepoesters lelijke zussen, in een heavymetal-outfit die geïnspireerd was door seventiesband The Runaways.

3. Balenciaga nodigde uit in een modderpoel

Balenciaga dumpte een gigantische hoeveelheid modder in een duistere evenementenhal vlakbij de luchthaven van Charles-de-Gaulle. Een kunstwerk van Santiago Sierra, door Demna beschreven als een metafoor “for digging for truth and being down to earth.” De toeschouwers riskeerden weinig: onder de tribune met stoelen was vlekkeloos vasttapijt gelegd. Op elk zitje lag een brief van de ontwerper. Daarin verklaarde hij dat hij zijn collecties niet langer wenste te verklaren. De show was, zoals altijd bij Balenciaga, een totaalspektakel. Je kon er van alles in zien: loopgraven, klimaatverandering, de shitstorm die over de wereld waait en het post-apocalyptisch landschap dat er het resultaat van zal zijn, of gewoon een absurde verspilling van geld, energie en tijd. Vorig seizoen evoceerde show van Balenciaga de invasie van Oekraïne met een sneeuwstorm achter glas. Dit keer ging het toch vooral om de producten in de modder: oversized glitterklompen in middernachtblauw, ondergoed met Balenciaga-logo, handtassen gemaakt van verweesde en verwaarloosde teddyberen.

4. Kanye zette een domper op het feest

Parijs was een week lang ‘een feest’ (vaak ook letterlijk: er waren meer parties dan ooit), tot Kanye West zich kwam moeien met de mode. West opende al de show van Balenciaga in een griezelige stormtrooperoutfit, met een gebitbeschermer waarop het logo van het label stond afgedrukt. Na zijn bijrolletje als model bleef Ye in Parijs met modder gooien. ’s Anderendaags (afgelopen maandag) zette hij de modeweek op stelten voor een ‘geheime’ show van label YZY, een kledinglabel met een lange, gefragmenteerde geschiedenis, dat nooit echt van de grond kwam (hij aborteerde enkele weken geleden een verregaande samenwerking met de Amerikaanse winkelketen Gap; zijn schoenenlijn met Adidas is wel een succes, maar ook daar lijkt hij volgens recente berichten in de Amerikaanse pers niet gelukkig mee). Ye stelde naar verluidt zelf de gastenlijst samen. John Galliano kwam met Anna Wintour, en backstage werd de extreemrechtse opiniemaakster Candace Owens gesignaleerd. De show, die met negentig minuten vertraging begon, werd voorafgegaan door een onsamenhangende tirade van Ye, waar zowel vriend als vijand het moest ontgelden (FashionUnited behoorde niet tot het vijftigtal uitverkorenen dat de show mocht bijwonen; speech en show werden gestreamd op Youtube, en volgens een persbericht ook live op een gigantisch scherm op Times Square in New York). Het was een T-shirt dat Ye de das omdeed. Op de voorkant: paus Johannes Paulus II, op de rug: de slogan 'White lives matter'. Dat was ronduit schokkend. De slogan behoort al jaren tot het fascistische vocabularium van ‘white suprematists’ en de Ku Klux Klan. Waarom? De rapper had er niet onmiddellijk een uitleg klaar voor.

5. In de modder groeiden bloemen

Dries Van Noten opende zijn show met een reeks monochroom zwarte looks, geïnspireerd door het zwarte vierkant van de constructivistische kunstenaar Kazimir Malevitsj. Gevolgd door een reeksje voorzichtige pastels, en daarna een uitbundig segment met wilde collages van bloemenprints. Van donker naar licht aan het einde van de tunnel, in tien minuten, een stuk sneller dan de echte pandemie. Comme des Garçons volgde een gelijkaardig parcours van zwart naar een abstracte ruiker bloemen. Jonathan Anderson van Loewe baseerde zijn collectie op de ‘erotische spanning en precisie van de Anthuriumbloem’. Bij Louis Vuitton ontwierp kunstenaar Philippe Parreno een ‘carnavaleske bloem’ op de Cour Carrée van het Louvre, met plaats binnenin voor de genodigden.

6. De Japanners waren terug

Japanse buyers en journalisten waren al voor de mannenweek in juni opnieuw naar Parijs afgezakt. Maar vorige week waren ook verschillende labels terug van weggeweest, en niet de minste. Comme des Garçons maakte een langverwachte comeback in het voormalige Air France-gebouw aan de esplanade van Les Invalides. Rei Kawakubo van Comme des Garçons, die straks tachtig wordt, beschreef haar collectie als ‘een lamentatie voor de droefheid in de wereld vandaag en a feeling of wanting to stand together.’ Ook Junya Watanabe en Noir Kei Ninomiya, twee andere labels van de groep, keerden terug naar de catwalk. Watanabe, die in juni al een mannenshow opvoerde, richtte zijn pijlen op de punkesthetiek. De visuele woordenschat van Noir ligt dicht bij die van Kawakubo, met traag over het podium schrijdende sculpturen van textiel, tussen mode en kunst. Nog meer comebacks: Jun Takahashi’s Undercover, of het jongere label Beautiful People, dat allerlei moois deed met militaire uniformen — zo was er een nylon parachute die werd getransformeerd tot een vederlichte koepelrok, gedemonstreerd in een mooi gechoreografeerde show. De comeback van Issey Miyake was bitterzoet. De ontwerper, die al jaren niet langer actief ontwierp maar de ontwikkeling van elke nieuwe collectie met argusogen bleef volgen, overleed immers enkele maanden geleden. De show, in een gigantische zaal aan de rand van Parijs, begon en eindigde met een hommage aan Miyake. De finale, met dansers en rennende modellen, was van een ontroerende schoonheid, triest en optimistisch tegelijk.

7. Je had maar beter familie

Mode gaat tegenwoordig vaak over ‘community’ — een groepje van gelijkgezinden die zich kunnen vinden in de stijl van één (of aanverwante) labels. Het idee van een familie — aangeboren, of zelfgekozen — werd tijdens de modeweek geregeld geëvoceerd. De jonge Weinsanto vroeg zijn BFF’s als modellen voor zijn derde show, onder wie de ontwerpers Charles de Vilmorin, Egonlab en Michaela Stark. De tiende verjaardagsshow van Victoria/Tomas (titel: A Decade of Love) werd geopend door de vrouwelijke helft van het duo — Victoria — en hun pasgeboren baby, Rain. Emeric Tchatchoua van 3.Paradis kwam na afloop van zijn eerste damesshow zwaaien met zijn dochtertje. Bij Victoria Beckham, die voor het eerst in Parijs showde, zaten David Beckham en het volledige nageslacht aan Beckhams op de eerste rij, en bij Stella McCartney was vader Paul nog eens present. Ami Paris, dat zijn vrouwencollectie al tijdens de mannenweek in juni onthulde, verloofde zich met fotoagentschap Magnum, voor een efemere tentoonstelling in het teken van familie.

8. Nieuwe Nederlandse en Belgische avonturen

In een prachtig verlaten herenhuis naast het Musée Yves Saint Laurent zagen we de eerste volwaardige kledingcollectie van Wandler, het Nederlandse label van Elza Wandler, die zelf journalisten en buyers door de collectie wandelde. Paul Helbers introduceerde op de laatste dag van de modeweek, net na Vuitton, zijn nieuwe merk, Fforme, dat door Amerikaanse investeerders wordt gesteund. Helbers begon de mannencollecties voor Maison Margiela, Louis Vuitton en The Row, maar hij heeft wel damesontwerp gestudeerd. De eerste collecties van het nieuwe label, dat dit seizoen alleen online wordt verkocht, spelen in de categorie van The Row en Hermès. Nog gespot in de showrooms: Marina Yee, in de jaren tachtig van de vorige eeuw lid van de Zes van Antwerpen met onder anderen Dries Van Noten, Ann Demeulemeester en Walter Van Beirendonck. In tegenstelling tot haar collega’s maakte Yee nooit echt carrière en ze heeft tot nu gewacht om een eigen lijn te lanceren. Ze is al die jaren trouw aan zichzelf gebleven, en dat straalt ook uit de kleren. Meryll Rogge blijft een van de spannendste jonge Belgische ontwerpers. Ze werkte voor haar door Americana geïnspireerde collectie samen met kunstenaar Beni Bischof, die ook een kunstinstallatie maakte. Rogge was ook de host van een cocktailreceptie voor Belgians in Paris, een nieuw initiatief van Flanders DC for Fashion, dat de Belgische aanwezigheid tijdens de modeweek wilt promoten.