Een oproep voor meer vrouwelijke creatief directeuren

De mode industrie is een lange tijd een van de pilaren van vrouwen empowerment geweest. Het is een industrie die is gebouwd op de genialiteit, innovativiteit, consumentisme en gravitas van meerdere van de meest indrukwekkende vrouwen uit de geschiedenis. Terwijl de logische verwachting is dat meer vrouwen aan de top van elk aspect in het veld staan, van CEO’s tot ontwerpers, hun aanwezigheid is relatief klein in de laatstgenoemde categorie.

Zoals het er nu voorstaat, is het grootste deel van creatief directeuren van de meest toonaangevende luxe modehuizen mannelijk. Dat wil niet zeggen dat deze mannen niet getalenteerd zijn of het niet verdienen, in tegenstelling. Maar toch, zelfs in een industrie waar vrouwen verwacht worden aan de top, is het nog steeds geen gelijk speelveld.

Enkele van ‘s werelds bekendste luxe merken in de wereld zijn Chanel, Gucci, Louis Vuitton en Prada. Drie van de vier genoemde huizen hebben mannen als creatief directeuren. Het gros van de bekende modehuizen in de wereld is gefocust op ready-to-wear voor vrouwen en toch zijn komen zo weinig vrouwen boven als je denkt aan de bekendste ontwerpers in de mode industrie.

Een paar die verschijnen in de headlines tijdens de laatste mode maand die net is afgerond met Paris Fashion Week, zijn Karl Lagerfeld voor Chanel. Nicholas Ghesquiere voor Louis Vuitton, Raf Simons’ debuut bij Calvin Klein, Ricardo Tisci voor zijn laatste collectie bij Givenchy, Olivier Rouseing bij Balmain, Athony Vacarello voor Saint Laurent en Dolce & Gabbana voor hun show vol met millenials.

De weinige vrouwen die het wel voor elkaar kregen om in de headlines te verschijnen waren Prada, Mara Grazia Chiuri voor Dior en Rihanna voor Puma x Fenty.

Rihanna is uniek op de manier dat ze een muzikant was de de billboard-lijsten aanvoerde en succesvol de stap heeft gemaakt naar de mode industrie. Miuccia Prada nam het bedrijf over van haar grootvader Mario Prada. Terwijl Chiuri nu een van de meest begeerde posities in de modewereld heeft, heeft ze het gros van haar tijd samen met Pierpaolo Picciolo samengewerkt bij Dior.

De mode industrie heeft een gebrek aan vrouwen op top ontwerp posities.

Prada en Chiuri hebben beiden bewezen dat hun eigen talenten onafhankelijk zijn van de mannen die geassocieerd worden bij hun carriere. Gelukkig is geen poging gedaan om hun succes te definiëren door middel van belangrijke mannen, maar ze zijn niet meteen erkent voor hun talent en hebben harder moeten werken dan hun mannelijke evenbeelden.

De weinig andere vrouwen die aan te wijzen zijn in belangrijke posities van creatief directeuren bij bekende merken zijn Bouchra Jarrar bij Lanvin, Phoebe Philo bij Céline en Angela Missoni bij Missoni. Daarbij moet gezegd worden dat zoals bij Prada, Missoni's rol ook is doorgegeven door haar familie.

Terwijl de mode industrie erg competitief is, zou het niet zo moeilijk moeten zijn voor een vrouw een toppositie te verwerven zonder vergelijking met haar familie of een machtige man. In het kielzog van de verkiezing van Donald Trump, was dit een industrie die direct reageerde en vrouwenrechten bejubelde. De CFDA had tijdens Fashion Week een partnerschap met Planned Parenthood. Prabal Gurung stuurde een hele collectie met t-shirts de catwalk op met slogans zoals “The Future is Female” en “Girls Just Want Fundamental Rights”.

Nou dan, moeten we dan ook niet vrouwen bij de positie van creatief directeur brengen bij prestigieuze merken?

Om te beginnen, in een industrie die wordt gedomineerd door vrouwen, is het voor mannen makkelijker om op te vallen met hun werk. De mogelijkheid om op te vallen vanwege hun mannelijkheid, is een typisch voorbeeld van het mannelijke privilege.

Daarnaast moeten de vrouwen aan het hoofd bij wereldwijde mode conglomeraten zoals Richement, LVMH Moët Hennessy Louis Vuitton en Kering hun deel doen om een balans te brengen tussen de sekses. Voor veel te lang hebben ze de ontwerp posities laten domineren door mannen. LVMH heeft de eerste stap genomen door Chiuri aan te nemen in haar huidige rol bij Christian Dior en zullen misschien een vrouw nog een andere kans geven als ze vervanging zoeken voor Ricardo Tisci die afgelopen maand zijn vertrek aankondigde.

Terwijl vrouwen lange tijd felbegeerde posities hebben gehad in andere segmenten van de mode, van Anna Wintour, hoofdredacteur van Vogue, die makkelijk de machtigste mode editor ter wereld is, tot Linda Fargo, senior vice president en directeur van vrouwenmode bij Bergdorf Goodman, wie de carrière van een ontwerper kan bepalen met maar één aankoop, vrouwen komen nog steeds te kort in de ontwerpafdeling.

Jonge vrouwen moet niet ontmoedigd zijn. Laten we niet een van de meest historische mode ontwerpers vergeten en de enige mode ontwerper op de Time Magazine’s lijst van 100 meest invloedrijke mensen in de twintigste eeuw, Coco Chanel. Terwijl Chanel’s modehuis op dit moment geleid wordt door Lagerfeld, het is haar naam die het nalatenschap en de legende van het merk beïnvloeden.

Het is ook de taak van academies om te verzekeren dat hun jonge vrouwelijke ontwerpers de beste kansen krijgen wat betreft stages en mentors als mogelijk. Deze problemen hebben nooit een snelle oplossing, maar in een tijd waar de toekomst vrouwelijk is, hebben de jonge vrouwen die morgen gaan leiden vandaag de bouwstenen nodig.

Het zal niet gebeuren voor de volgende mde maand, maar door het voorbereiden van jonge vrouwen om de belangrijkste ready-to-wear ontwerpers van morgen te worden en door eindelijk vrouwen een kans te geven top merken te leiden als creatief directeur, kan het speelveld weer gelijk worden. Na deze Internationale Vrouwendag moet de industrie stappen nemen naar het geven van kansen die vrouwen al zo lang en rechtvaardig verdiend hebben

Vertaling en bewerking door Caitlyn Terra