Fashion Alumni uit België: Marthe De Buck

Elk jaar studeren er ruim honderd modestudenten af aan de verschillende modeopleidingen in België. Klaar om de modewereld te bestormen. De kersverse ontwerpers volgen allemaal een andere weg: de één begint een eigen label, de ander wordt ingelijfd bij een groot modebedrijf. Wat houdt de jonge generatie op dit moment bezig? Welke zaken gingen hen voor de wind, en waar hebben ze voor moeten knokken? Drie Belgische modeontwerpers vertellen. In aflevering 2 spreekt FashionUnited telefonisch met: Marthe De Buck (1989), in 2015 afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Ze woont in Parijs waar ze recent voor Balenciaga heeft gewerkt.

Wat zijn de belangrijkste ontwikkelingen die je hebt doorgemaakt sinds je afstuderen?

“Mijn tweede stage bij Marine Serre was zeer interessant, omdat ze toen nog niet zo bekend was als nu. Zij werkte op dat moment als styliste bij Balenciaga. Daarnaast was haar eigen collectie genomineerd voor diverse prijzen waaronder de Andam Award, de Hyères-prijs en de LVMH-prijs, die ze uiteindelijk ook won. De collectie was ook al ingekocht door Dover Street Market en Ssense en moest worden klaargemaakt voor productie. Ik was haar enige medewerker en vervulde in feite een assistentenpositie: ik hielp haar met alle voorbereidingen. Een intense, leerzame ervaring omdat ik veel verantwoordelijkheid had.”

Hoe ben je bij Balenciaga terecht gekomen?

“Via een studievriend hoorde ik dat Balenciaga stagiairs zocht voor de schoenenafdeling. Ik had hierin geen professionele ervaring, daarom moest ik een dossier voorbereiden gericht op schoenen, vooral maquettes. Dit om te laten zien dat je het DNA van het merk begrijpt en weet te vertalen naar nieuwe concepten. Deze opdracht ging super goed en ik werd onmiddellijk aangenomen.”

Je laatste functie was als assistant shoe designer bij Balenciaga.

“Na drie maanden wilde de studio mij graag houden, maar jammer genoeg was er geen job vrij. Ik heb toen zelf voorgesteld om mijn stage met nog eens drie maanden te verlengen. Martina Tiefenthaler, de rechterhand van creatief directeur Demna Gvasalia, stelde voor dat ik daarnaast aan een autonoom project zou werken, om uiteindelijk persoonlijk bij haar te solliciteren. Overdag werkte ik en de avonduren besteedde ik aan dit project. Het eindproduct, een showschoen, is het resultaat van teamwerk binnen Balenciaga en een constante wisselwerking met de creatief directeurs. Ik kreeg een contract voor vijf maanden aangeboden, deels creatief, deels development. In totaal heb ik een jaar bij Balenciaga gewerkt.”

Hoe zag de gemiddelde werkweek eruit?

“Balenciaga is een groot modehuis met een duidelijke structuur. Een groot deel van mijn werk was creatief, maar er hoorden ook andere belangrijke aspecten bij zoals research doen, het maken van moodboards en technische fiches. Daarin wordt de technische structuur van de schoen beschreven, inclusief een technische tekening. Het hoofdkwartier van Balenciaga bevindt zich tien minuten van mijn huis. Dat ik lopend naar mijn werk kon, is toch wel uniek in Parijs.”

Hoe relevant is datgene wat je tijdens de studie hebt geleerd in de praktijk?

“Op de academie word je uitgedaagd om zo creatief mogelijk te zijn, persoonlijkheid te tonen en out-of-the-box te denken bij het ontwerpen van de collecties. Hoe extremer, hoe beter. De filosofie in Antwerpen is dat je je vooral niet moet laten beperken op technisch vlak, de creatie staat op nummer één. Of dit in de realiteit ook van pas komt, hangt af van het modehuis waar je komt te werken. Bij Balenciaga gaat aan elke collectie een creatief proces met veel vormonderzoek vooraf.”

Sluit de artistieke insteek van kunstopleidingen voldoende aan bij de commerciële wereld waar je na de studie in belandt?

“In Parijs merkte ik dat collega’s van andere scholen vaak technisch beter waren onderlegd. Om mij de kunst van couturetechnieken als moulage eigen te maken, heb ik na mijn eerste stage nog een cursus van drie maanden gevolgd aan L’Académie Internationale de Coupe de Paris (AICP). Bij sollicitaties kreeg ik vaak te horen dat dit een groot pluspunt was.”

Waar heb jij voor moeten vechten?

“Een carrière opbouwen in de mode is een never-ending gevecht. De grootste uitdaging is om een vast contract te bemachtigen. Ik heb diverse aanbiedingen gekregen van goede modehuizen, maar dan ging het telkens om een stage, en dat wil ik in dit stadium niet meer – dan moet je wel sterk genoeg zijn om daar ‘nee’ op te zeggen. Het lastige is dat er in de modewereld zo veel mensen een baan als stylist ambiëren en bereid zijn om voor niets te werken.”

Heb je grote investeringen gedaan voor je carrière?

“Op de academie investeer je vooral veel tijd. Je sociale leven en vrije tijd offer je op. Ook financieel is het geen makkie. Nu is het eerder een kwestie van niet opgeven en veel netwerken: je gezicht laten zien op modefeestjes, met mensen in gesprek gaan, laten zien dat je een persoonlijkheid bent. Nu ik volop aan het solliciteren ben, is dat een fulltime job.”

Wat ging er in de afgelopen vijf jaar beter dan verwacht?

“Ik was aangenaam verrast dat ik erin slaagde om mij te verplaatsten in het DNA van Balenciaga en creatieve ideeën wist te lanceren. Tijdens de opleiding werk je uitsluitend aan je eigen collectie en esthetiek, dus ik vond het fijn om te merken dat ik dit ook voor een ander merk kon.”

Wat geeft je het meeste voldoening?

“Om een idee te zien evolueren van een maquette naar een eindproduct. Natuurlijk is het helemaal leuk als het product uiteindelijk ook gedragen wordt. Eén van de projecten waar ik bij Balenciaga aan werkte ligt nu pas in de winkels, dus dat moment moet nog komen.”

Neem jij je werk mee naar huis? Of zet je die knop makkelijk om?

“Ik ben onbewust altijd met mijn vak bezig: je moet constant alert zijn en je laten inspireren door je omgeving. Dat is part of the job en maakt het juist zo boeiend. Op de meest onverwachtse momenten kun je geïnspireerd raken.”

Een voorbeeld?

“Toen ik een tijdje geleden toevalligerwijs in een sportwagen zat, raakte ik geïnspireerd door het stuurwiel. Dat was bekleed met leer en handmatig genaaid met de zogenaamde ‘diamond stitch’. Deze steek vond ik zo mooi dat ik die heb vertaald naar een schoenontwerp.”

Waar werk je momenteel aan?

“Momenteel ben ik druk aan het solliciteren. Ik heb al een stuk of zes agentschappen en recruitmentbureaus bezocht die mij van goede tips hebben voorzien. Daarnaast verzamel ik zoveel mogelijk inspirerende beelden die in de toekomst misschien van pas kunnen komen: op Instagram, Pinterest, in boeken en tijdens exposities.”

Wat is je grootste droom?

“Werken bij een goed modehuis, waar ik een bepaalde verantwoordelijkheid heb. Artistiek directeur van een bepaalde divisie bijvoorbeeld, of dat nu schoenen of prêt-à-porter is. Modehuizen die me aanspreken zijn onder meer Loewe, Mugler en Chanel. Ik heb ook veel bewondering voor Phoebe Philo en Raf Simons.”

Helpt het dat er al een klinkende naam op je cv staan?

“Ja, dat is veel waard. Ik hoop dat mijn volgende functie opnieuw bij een Frans modehuis zal zijn. De historie en savoir-faire van Franse couturehuizen inspireert mij enorm. Ik woon nu drie jaar in Parijs en heb een relatie met een Fransman die in de kunstwereld werkt. We wonen in het zevende arrondissement, een vrij populaire maar rustige wijk, met veel kunstgaleries. Hier wil ik blijven, in deze stad voel ik mij thuis.”

Portretfoto door: Victor Guénard.
Shoot beelden door: Lee Wei Swee