Mode in het bloed: familiebedrijf Covers Couture

“Het is echt maatwerk, letterlijk en figuurlijk,” aldus Alexandra Covers, derde generatie en samen met haar man eigenaar van Covers Couture in Utrecht. “Geen dag, geen bruid en geen jurk is hetzelfde,” vertelt ze in een van haar pasruimtes in de winkel. FashionUnited neemt voor deze aflevering van ‘Mode in het Bloed’ een kijkje bij Bruidsmodezaak Covers Couture. “Ik zou niet in een andere zaak willen werken.”

Voordat we het hebben over het Covers van nu, springt Alexandra eerst terug naar 1951, het begin van de zaak zoals we die nu eigenlijk kennen. In die tijd waren er verschillende Covers stoffenzaken, zowel in Leeuwarden, Zwolle en Zutphen. Haar opa kwam van Zwolle naar Utrecht, vestigde zich in de Choorstraat waar de winkel tot de dag van vandaag nog steeds zit, en specialiseerde zich hier in damesstoffen met een afdeling bruidsstoffen. “In die tijd was bruidsmode nog heel anders. Vroeger zei je moeder: “Ik ga een jurk maken, ga maar staan.” Dan deed je dat en deed je die jurk ook werkelijk aan” vertelt de bruisende Alexandra op een van de banken in de pasruimte. Stukje bij beetje veranderde de bruidsmodebranche, steeds minder mensen naaiden nog en het aanbod van bruidsmode nam toe. Tot 1980 was de zaak volledig gericht op bruidsstoffen, maar in dat jaar kwam het omslagpunt onder de leiding van haar vader en moeder. Leuk detail: Alexandra’s ouders hebben elkaar ook in de familiezaak ontmoet, haar moeder werkte er al. “In het begin was beneden nog de plaats waar stoffen gekocht werden en boven hing de bruidskleding, maar dat is na een tijd definitief geswitcht.” In 1981 ging de winkel definitief over op bruidsmode, maar het kopen van stoffen was nog een lange tijd mogelijk bij Covers.

Familiebedrijf Covers: “Druk van mijn ouders was er niet”

De tijd dat Alexandra de zaak overnam, samen met haar man, kwam niet veel later. In 1990 kwamen de twee aan het roer te staan en besloten zich volledig te focussen op bruidsmode. Druk om het familiebedrijf over te nemen, heeft ze echter nooit gevoeld. “Mijn ouders waren de zestig inmiddels gepasseerd en die gingen zich afvragen wat ze met de zaak gingen doen. Zijn er kinderen geïnteresseerd? Toen is daar heel open over gepraat.” Haar broer, die toen al in Amerika woonde, had geen interesse in de zaak. Bij Alexandra ging er wel ‘een deurtje open achterin haar hoofd’, toen de vraag werd gesteld. Alexandra kwam uit een totaal andere hoek, ze heeft hotel management gestudeerd en woonde een tijd met haar man in India. Desgevraagd vertelt ze over haar eigen trouwerij, waar de hele bruidsmodebranche voor uitgenodigd was en ze uiteraard een jurk droeg gemaakt in de familiezaak. Luister het fragment hier. Zijden taft, een grote rok en pofmouwen. Covers Couture bleef een vaste waarde in haar leven en toen haar ouders zochten naar de volgende stap voor het bedrijf, trok de zaak haar toch.

Het is niet gek dat ze zich aangetrokken voelde tot het familiebedrijf, het bedrijf waar ze als kind veel tijd heeft doorgebracht. Ze ging vaak op bezoek bij haar opa, de oprichter van Covers Couture. “Dit was zijn kantoor, daar in de hoek stond nog een kluis,” wijst ze. “In het begin was dat nog leuk, maar de kluisdeur ging later hangen en was het meer onhandig dan leuk,” lacht ze. Toen ze een jaar of 13 of 14 was hielp ze ook mee op de Karwei-beurs in de Jaarbeurs in Utrecht. Daar zorgde ze dan voor de coupons, de stukken stof die ze dan verkochten. “Dan moest je grote balen stof omrollen in couponnetjes en daar mocht ik dan de prijs op schrijven. Dat was heel spannend.”

Alexandra Covers: “Ik heb met beide kinderen wel over de zaak”

We spoelen door naar 2018, waar de invloed van de derde generatie duidelijk aanwezig is in de vorm van de zaak. In de tijd van Alexandra zijn er verschillende veranderingen doorgevoerd; mannenmode werd geschrapt en bruidsmode voor moeders van de bruid werden geïntroduceerd. De grootste verandering is de verbouwing van vorig jaar. Luister het fragment hier. Het hele pand is onder handen genomen, gestript zelfs, alleen de muren waren nog over. “Ik had niet verwacht dat het zoveel met me zou doen.” In de historie van Covers is de zaak nog nooit zo grondig onder handen genomen. “Natuurlijk zijn er wel veranderingen geweest, maar alles is nu anders.” De routing in de winkel is veranderd, door een grote trap in het midden van de zaak voelt alles heel open, vertelt Alexandra. “Het heeft nu een heel open gevoel, maar alles heeft toch privé-hoekjes. We hebben er lang tegenaan gehikt, tegen de verbouwing, maar service gaat gepaard met ruimte.” Ook vertelt ze dat het bijvoorbeeld komt omdat bruiden nu zelf rond willen kunnen lopen in de zaak, ze met een groep gemakkelijk ergens kunnen zitten maar niet helemaal afgesloten willen zijn. “Er is een hoop veranderd in bruidsmode.”

”Bruiden zijn veel gebekter.” Vroeger was het vanzelfsprekend dat de moeder of ouders de jurk betaalden, maar bruiden zijn nu veel zelfstandiger. Ook weten de meesten al heel goed wat ze wel of niet willen. “Het is vooral heel goed luisteren. Je bent een onderdeel van een van de belangrijkste dagen in een leven. Ik zeg altijd: geboren worden, trouwen en doodgaan, dat zijn dingen die je niet over kunt doen.” Één favoriet moment kiezen van haar tijd bij de zaak vindt ze dan ook lastig. Ze is niet alleen verantwoordelijk voor het hele team van 18 man, maar helpt namelijk zelf ook nog bruiden. Na een klein moment schiet haar toch iets te binnen: “Wanneer een vader de rol van vader en gedeeltelijk van een moeder op zich neemt omdat deze overleden is bijvoorbeeld. Je zou bijna kunnen zeggen dat zo’n man zich dan ingelezen heeft.” Luister het fragment hier. De vaders geven dan bijvoorbeeld commentaar over de fit, of de bruidegom deze fantastisch gaat vinden en welke jurk ze echt bij hun dochter vinden passen. “Dan denk ik altijd: oh jij lieve man. Ik vind dat altijd hele bijzondere momenten.”

Het enthousiasme van Alexandra over het familiebedrijf en al het werk dat erbij komt kijken, straalt dan ook zeker door in het gesprek. De vierde generatie? Die is er zeker, maar of deze in het bedrijf komt staat nog niet in steen geschreven. “Ik heb het met beide kinderen wel over de zaak, meer zodat ze het in hun achterhoofd houden.” Luister het fragment hier. Druk wil ze er dan ook niet op leggen, puur dat ze de optie meenemen in hun beslissingsproces. De gesprekken met haar dochter gaan wel al wat verder, zij zou misschien wat dagen mee willen lopen bij het bedrijf. “Maar we zien wel hoe het gaat. Ik ben namelijk nog lang niet klaar,” lacht ze.

Beeld: Covers Couture