Oproep tot verandering

Aangespoord door het onderwerp met gast Olcay Gulsen in het tv-programma zondagmorgen bij WNL waarbij ook Jesse Klaver, Ed Nijpels en Charles Groenhuijsen zich mengden, voel ik behoefte mijn reactie de wereld in te sturen.

Onderwerp was de presentatie van de nieuwe generatie modeontwerpers ter gelegenheid van de Amsterdam Fashion Week. Aan de hand van door Olcay gekozen showfragmenten van haar top 3 zagen we werk van Edwin Oudshoorn, Iris van Herpen en Jan Taminiau. Dat dit geweldige ontwerpers zijn en ambassadeurs van Nederlandse mode (couture) ontwerpers staat wat mij betreft niet ter discussie, echter zie ik hen niet als “de nieuwe modeontwerpers”. Er zijn zo veel meer ontwerpers die mooie dingen maken en waarvan sommigen dan ook dankzij subsidie of sponsoring hun collectie gedurende 20 minuten een podium kunnen geven. Maar wat dan? Wie begeleidt hen naar een verdien model? En zorgt dat ze het langer dan de subsidie uit kunnen zingen? Hoe ziet de ontwerper dat zelf? Persoonlijk ben ik overigens van mening dat iedere echte goede kunstenaar zichzelf in onderhoud kan voorzien ook als autonoom.

Besef van waarde

Mode als branche staat zeer onder druk; of je nu naar de vakbeurzen gaat of naar Amsterdam Fashion Week het is allemaal in een “oud” denken en structuur. Ik vind daarin geen enkele visie terug hoe we met al dat moois de consument werkelijk kunnen raken en bereiken anders dan met een 20 minuten durende show of een klein exclusief rekje bij de Bijenkorf met een 10-tal items die door de prijsstelling alleen al niche wordt. We hebben uiteraard de grote mode retailers als Zara, H&M en Zalando maar vooral Primark en Forever 21 verkopen ons mode om te consumeren maar hebben daarmee ook het besef van waarde (zowel materieel/geld als in betekenis) laten vervagen. Het kost bijna niets dus kan het ook niet veel zijn is de algemene gedachte; alles is uitgehold in het systeem om kleding en schoenen maar goedkoper en goedkoper te laten worden. Er is al veel over geschreven maar ik zie nog zo weinig actie.

Het kan anders!

Er is zo veel moois aan producten maar er is gebrek aan creativiteit en kunde dat moois te laten bereiken bij de mensen voor wie we het uiteindelijk bedenken. En ja! Het dragen van goedgemaakte kleding met design kan zoveel met je doen. Jezelf beter doen voelen. Of je met goed design en kwaliteit omringen voor je woning en eigenlijk daarmee het “vintage” van 2030 aanschaffen. Mijn missie is om mensen daarvan meer bewust te maken en hen daarvan te overtuigen. Mensen anders te leren kijken en te laten ervaren met als doel meer diversiteit en dat het besef van waarde terugkomt. Liever even doorsparen voor een mooi kledingstuk. Leren om anders om te gaan met je garderobe en hoe deze te vernieuwen zonder lukraak weer iets “nieuws” te willen. Net als we soms moeten leren om van andere mooie dingen in het leven te genieten zoals klassieke muziek, literatuur, kunst, poëzie, gaat dat gepaard met opvoeding, kennis vergaren en ervaren.

Nieuwe initiatieven

Ik ben zeker niet de enige en er zijn initiatieven. Gather in Haarlem bijvoorbeeld door twee mensen die werkelijk alles inzetten om tot vernieuwing te komen door lef te tonen en te ondernemen met een missie. En juist op het “makers” vlak, (ontwerpers, ambachtslieden) gebeurt er veel en zijn begrippen als duurzaam, kwaliteit, design en kennis uitgangspunt. Maar dan…Op een prachtig en zeer gewaardeerd evenement als Meesterlijk of het eveneens jaarlijkse Dutch Design Week na, is het moeilijk om je producten een podium te geven. Een mooie taak voor grotere en overkoepelende maatschappelijke organisaties; maar juist van die kant komt er ogenschijnlijk helemaal níéts! Onbegrijpelijk! Als we hierop net zo lang moeten wachten als de 10 jaar lange discussie van de uitverkoop is de traditionele retail echt gedoemd roemloos ten onder te gaan. We hebben elkaar nodig. Het is de tijd van experimenten van dóén! Ik sta te popelen en ga dan ook met BE A BLENDER meer podium zoeken om daartoe zinvol bij te dragen. Werelden te verbinden om tot werkelijke verandering te komen. En doe derhalve een oproep aan overheid, onderwijs, brancheorganisatie, subsidie commissies en fondsen om te komen tot een doel wat past in deze tijd waarin betekenis en verdien model samen komen. Transparant en oprecht, realistisch en gezond.

Deze brief is door Ellen Haeser geplaatst op Linkedin en met toestemming van de auteur hier gepubliceerd.

Beeld: Studio Haeser website