Van Westwood tot Lee: London Fashion Week luidt een nieuw tijdperk van luxe consumentisme in

Londen - De London Fashion Week keerde deze week terug naar de Britse hoofdstad, met een overweldigende lijst van 127 merken die hun opwachting maakten tijdens een reeks shows, presentaties en evenementen in de stad. Zoals altijd bleef de modeweek de nadruk leggen op opkomende ontwerpers en nieuwe namen, door hun platform te versterken via het NewGen initiatief. Tijdens de vijfdaagse was het echter niet alleen de anticipatie op wat de innovatieve jonge ontwerpers zouden presenteren, maar ook die van de langverwachte debuten en speciale gelegenheden die voor het eerst naar Londen kwamen.

Luxe overheerst in de modehoofdstad

En het evenement leek precies op tijd te komen, net nu de Engelse hoofdstad een soort opleving van de luxemode beleefde. De sector lijkt te floreren in Londen, wat wijst op een zweem van belofte voor luxe, ondanks het feit dat de regio de huidige kosten van levensonderhoud en een recordinflatie moet trotseren. Dit werd onderstreept in een recent rapport van Savills, waarin werd gesteld dat premium modemerken het winkellandschap van de stad blijven domineren, met een snelheid die iets hoger ligt dan vóór de pandemie. De vastgoedconsultants ontdekten dat er het afgelopen jaar zo'n 21 internationale mode- en schoenenmerken eerste Londense winkels hadden geopend, het dubbele van het cijfer voor 2021. En er wordt voorspeld dat het optimisme het komende jaar zal aanhouden en dat er nog meer zullen volgen.

Dit sentiment werd weerspiegeld in de line-up van LFW dit seizoen, waar een aantal luxemerken ofwel terugkeerde naar de stad ofwel hun debuut maakte. In tegenstelling tot zijn Parijse en Italiaanse tegenhangers leunt London Fashion Week echter meer op jong talent en opkomende namen, die het grootste deel van het programma in beslag nemen in de vorm van het British Fashion Council's (BFC) NewGen initiatief. Dit leidde de aandacht echter niet af van de gevestigde namen, die de hele week nog steeds de gemoederen bezig hielden.

Er was één onderwerp die de rest gedeeltelijk overschaduwde. Terwijl de industrie vorig seizoen koningin Elizabeth II herdacht, was London Fashion Week dit seizoen gewijd aan de koningin van de punk, Vivienne Westwood, die eind december 2022 overleed. Voordat het evenement van start ging, kondigde de BFC al aan de overleden ontwerpster en haar nalatenschap te willen eren, door haar rol in het definiëren van punk en het aanjagen van positieve verandering te erkennen. In het licht hiervan werd LFW ingeluid door Westwoods herdenking, die plaatsvond aan het begin van de week op donderdag en waarbij een groep beroemdheden en publieke persoonlijkheden, waaronder Stormzy, Kate Moss en Elle Fanning, neerstreken in de Londense Southwark Cathedral in fantastische, on-thema kostuums - wat resulteerde in een modeshow op zich.

Westwood, Moncler en Daniel Lee wakkeren discussies aan

Ondertussen ging de modeweek op vrijdag van start, met een line-up die het gedurfde tempo voor de komende dagen al aangaf. De verwachtingen waren al verhoogd door de toevoeging van Moncler Genius en Burberry, die beiden op maandagavond achtereenvolgens shows gaven. Terwijl Burberry na een afwezigheid van drie jaar terugkeerde naar Londen, was het voor Moncler de eerste keer dat het onder zijn samenwerkingsproject Moncler Genius aanwezig was. Tijdens het evenement onthulde het Italiaanse luxemerk zijn nieuwe "co-creators" - Louis Vuitton's nieuwe creatief directeur Pharrell Williams, ontwerper Rick Owens, zangeres Alicia Keys, sportkledinggigant Adidas Originals en autofabrikant Mercedes-Benz, onder anderen - die elk in hun eigen ruimte creatieve concepten en nieuwe versies van Moncler's kenmerkende jassen presenteerden.

Het evenement, dat plaatsvond in Olympia Londen, was bedoeld om een evolutie uit te beelden van het Moncler Genius-concept, dat het merk in 2018 in het leven riep met een focus op co-creatie in meerdere industrieën. In een release zei het bedrijf: "Het platform evolueert nu van het gevestigde concept van samenwerking, dat twee sets merkcodes samenvoegt en een nieuwe fase ingaat van co-creatie gericht op menselijke creatieve vaardigheid en verbeelding om iets te maken dat elk merk alleen niet zou kunnen bereiken." Het concept ging een stap verder en breidde de door merken zo geliefde strategie uit tot buiten de grenzen van de mode-industrie.

Ondertussen werd ook een nieuwe fase gevierd bij Burberry, waar de nieuwste creatief directeur van het huis, Daniel Lee, zijn langverwachte debuut maakte. Bij zijn aanstelling werd Lee belast met het verjongen van het Britse erfgoed van Burberry, iets wat onder het vorige hoofd Riccardo Tisci verloren was gegaan, terwijl hij het ook op weg moest helpen naar de omzetdoelstelling van vijf miljard pond (5,6 miljard euro) die de CEO Jonathan Akeroyd voor 2025 had gesteld. Dit alleen al betekende een opleving voor Burberry, waarbij veel van de vertrouwde codes van het merk een welkome restauratie kregen door een fris kleurenpalet en eigentijdse details.

Een bijzondere focus voor Lee was die van accessoires, een categorie waarin de 37-jarige ontwerper bijzonder bedreven is geraakt na het opbouwen van een bloeiend oeuvre bij Bottega Veneta, waar hij eerder werkte, en daarom dient hij als een baken van hoop voor de aandeelhouders van Burberry. Zijn inspanningen waren al duidelijk op de catwalk in de vorm van faux trim schoudertassen en leren crossbody-tassen, evenals een casual kijk op schoeisel dat voortborduurt op de outdoor-esthetiek die ooit floreerde bij het Britse merk. Net als bij veel andere merken stond ook bij Lee en Akeroyd een jongere consument voorop, waarvoor het huis zijn traditionele waarden vertaalde in punky graphics en opgedreven silhouetten voor een reeks opgepoetste klassiekers. Zelfs Lee's evolutie van het ruiterlogo van het merk was prominent aanwezig, opgeblazen op jurken, breisels en accessoires.

Vaste gasten van de modeweek maken hun eigen statement

Burberry en Moncler waren niet de enige wereldwijd bekende merken die Londen dit seizoen sierden, en velen gebruikten het platform om hun eigen waarden en visies nog eens duidelijk te benadrukken. Met zijn typische tongue-in-cheek flair keerde JW Anderson terug met een show waarin zijn gasten werden geconfronteerd met een op fallussen geïnspireerde presentatie. De ontwerper, die bekend is geworden om zijn onconventionele commercialiteit, behandelde het onderwerp "fandom", zoals in de aantekeningen bij de show stond, gespiegeld door het gebruik van logomania graphics en slogan-truien - een opvallend stuk was een Tesco-merktas in de vorm van een gympakje.

Andere statements waren iets minder uitdagend. Zo besloot de Turkse ontwerper Bora Aksu van de gelegenheid gebruik te maken om hulde te brengen aan zijn vaderland door een minuut stilte in acht te nemen voor de slachtoffers van de aardbeving van 6 februari die de regio heeft geteisterd en tienduizenden mensen het leven heeft gekost. Hoewel hij een van de weinige ontwerpers was die tijdens het evenement naar de tragedie verwees, sluit hij zich aan bij een groeiend aantal modehuizen en winkeliers die reageren door middel van fikse donaties en humanitaire initiatieven in de hoop de gevolgen van de ramp te verlichten. Aksu's houding werd ook weerspiegeld in zijn overwegend zwart-witte lijn, een wereld verwijderd van zijn typische levendige kleurenschema's. De ontwerper vertelde Reuters na de show dat, hoewel het niet zijn oorspronkelijke bedoeling was, de keuze voor zwart "goed voelde in de zin van een stille rouw".

Voor veel ontwerpers vormde de steeds veranderende mindset van de consument de kern van hun aanbod, waardoor hun collecties subtiel werden geherpositioneerd. Dit was te zien bij 16Arlington, waarvoor ontwerper Marco Capaldo gedeeltelijk afstapte van de feestkleding van het merk om een meer casual benadering van de esthetiek te presenteren. Hoewel er nog steeds jurken met veel lovertjes en glinsterende avondkleding te zien waren, werden de glitters afgewisseld met comfortabele rokken, pluizig fleece en verhoogde basics. Daarnaast greep Capaldo dit seizoen ook aan om herenkleding te introduceren, een categorie waar hij al lang zijn verlangen naar uitsprak, en dat deed hij nu met co-ords en tailoring die nog steeds naar zijn ontwerpcodes verwijzen. Het bracht de mogelijkheid aan het licht dat de in Italië geboren ontwerper het merk wil ontwikkelen om een bredere klantenkring aan te spreken, met items die de consument meenemen van de dansvloer naar de plaatselijke kroeg tot de supermarkt.

Een soortgelijke mentaliteit van draagbaarheid bleek ook uit de show van de gewoonlijk flamboyante Molly Goddard. Hoewel Goddard nog steeds haar kenmerkende overdreven tule voorstelde, leek ze voor dit seizoen haar collectie te hebben teruggeschroefd in een lijn die aansloot bij de eenvoud die ze voelde toen ze in 2014 in de branche begon, zoals in de toelichting bij de show stond. Veel stukken haalden inspiratie en werden herwerkt uit het persoonlijke en professionele archief van de Britse ontwerpster, met verwijzingen naar nostalgische items uit haar jeugd en populaire looks die eerder in tijdschriften waren verschenen. Haar focus op draagbaarheid en eenvoud werd verder weerspiegeld in de keuze om de lijn te tonen in haar studio in Oost-Londen. In de aantekeningen zei Goddard: "De ruimte is basic, teruggebracht tot het absolute minimum, de perfecte setting voor een collectie die niet draait om drama of optiek, maar om draagbaarheid en het plezier van kleden."

Merken kiezen voor ouderwetse glamour en stappen af van de Y2K-trend

In schril contrast met de teruggetrokken benadering gingen sommige merken een heel andere kant op, namelijk die van de high-glamour en Hollywood-drama - wat mogelijk een kortstondig afscheid betekent van de Y2K-trend die de laatste tijd hoogtij viert. Terwijl David Koma zijn ontwerp baseerde op de jaren 1930 en 1960, zoals te zien was in gedeconstrueerde smokings en overdreven ruches, ging Roksanda de baan op met verwijzingen naar de kunstwereld, met name het werk van de Japanse Atsuko Tanaka, dat als leidraad diende voor de sculpturale jurken waarmee de show werd afgesloten. Het intieme evenement leek speciaal ontworpen voor de toegewijde klanten en fans van het Servische merk, die op de eerste rij stonden terwijl de modellen over de baan liepen op de achtergrond van een live lezing van dichter Arch Hades.

Op een vergelijkbare dramatische manier zorgde ook Richard Quinn voor een spektakel, met een show die sterk deed denken aan het boek The Secret Garden van Frances Hodgson. Op typische Quinn-manier bracht de collectie zijn inmiddels gebruikelijke ontwerpcombinatie van bloemen en op BDSM geïnspireerde details samen, evenals volumineuze vormen die nog steeds de oude Hollywood-glamour leken te weerspiegelen. Een hoogtepunt van Quinns show was een selectie van bruidslooks die de helft van de collectie uitmaakten. Een reeks van 16 bruiden schreed door het gangpad in jurken die alles bevatten van corsetterie tot versierd gaas en zeer gestructureerde silhouetten. De prominente aanwezigheid van deze lijn duidt op de bloeiende bruidsafdeling van de ontwerper, iets waar hij zich nadrukkelijk over heeft uitgesproken, vooral als het gaat om internationale klanten. Het is een categorie die Quinn de laatste jaren heeft opgebouwd sinds hij zich voor het eerst in de huwelijksarena waagde vóór de pandemie.

Ook Simone Rocha heeft zich dit seizoen op bruidskleding gestort. De Ierse ontwerpster betrad de sector voor het eerst in 2021, net toen bruiloften weer op gang kwamen nadat door de Covid-gerelateerde beperkingen veel bruiloften verplaatst moesten worden. Terwijl haar debuutcollectie was ontworpen om bruiden tegemoet te komen die op zoek waren naar afgezwakte jurken, die populair waren in het tijdperk van Zoom-huwelijken en ingehouden ceremonies, maakte Rocha voor FW23 een duidelijke ommezwaai in de vorm van vloeiend kant en uitpuilende rokken. Voor andere stukken in de collectie van dit seizoen ging de ontwerpster door met het uitbreiden van haar mannenmodeaanbod, een gebied waarop zij zich pas in SS23 voor het eerst stortte. Terwijl de ontwerpster vorig seizoen probeerde een nieuw gevoel van vrouwelijkheid in haar mannenkleding te brengen, liet ze dit jaar de grenzen verder vervagen, waarbij ze vrouwen- en mannenkleding behendig vermengde tot één geheel en daardoor iedereen die dat wenst aansprak.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd op FashionUnited UK. Vertaling en bewerking naar het Nederlands door Caitlyn Terra.