Eindexamencollecties KABK even in Amsterdam

Een beetje vreemd was de locatie, maar daardoor ook wel weer geinig en de collecties kwamen ten minste goed uit, want de kamers trokken geen aandacht. Daarvoor waren ze te simpel. In zes kamers van het Amstel Botel lieten de twaalf

eindexamenstudentes (want allemaal vrouw) van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag (KABK) hun eindexamencollecties zien. Ze zaten – terwijl het buiten goot van de regen – op de bedden te breien, muziek te luisteren en prosecco te drinken. En natuurlijk showden ze plukjes van hun eindexamencollecties. Het had iets surrealistisch en iets gezelligs.

Surrealistisch was het door het weer en misschien ook door de muziek van Antony & The Johnsons die in de kamer van Susan Polman en Amber Anthe Scholten uit de Apple-boxjes kwam. Op de computer was de show met het werk van Polman te zien. “Het kon wel wat verdrietigheid gebruiken”, legde ze de keuze voor de muziek bij haar show uit. “Muziek kan de sfeer heel erg veranderen.” Haar collectie die de titel ‘Hij vond het ook heel leuk’ meekreeg gaat over het milieu waar je uitkomt, de regels, gêne en het verstoppen. De titel slaat op een zin die een vrouw kan zeggen over haar man. De sobere en grafische collectie geeft mee dat alles kan en mag, maar dat er ondertussen toch altijd regels zijn. Dat komt tot uiting in veel rokken en capes waarin de armen zijn ingesnoerd om zo de beperking van vrijheid weer te geven. Polman komt zelf uit het ‘Amsterdam-Parool-milieu’ en heeft dat beperkende altijd interessant gevonden. Leuk detail: de stoffen kocht ze van De Nederlandse Opera en veel knoopjes komen van haar oma.

Amber Anthe Scholten groeide als Nederlandse op in Duitsland en keerde speciaal voor haar studie aan de KABK terug naar Nederland. Tijdens haar verblijf kreeg ze te kampen met heimwee, waarop haar collectie is gebaseerd. Donkere, zware stoffen die worden doorbroken door luchtige, felgekleurde batist is het resultaat. Het geeft het proces weer waarin Scholten zich bevindt: heimwee, met langzaamaan een plukje optimisme. “Het eindigt met de gedachte dat er toch ook heel veel leuke dingen in de wereld zijn.” Duidelijk is dat de studenten allemaal een dark side hebben en dat niet onder stoelen of banken steken; Marije de Haan is gefascineerd door oude politiefoto’s van vermoorde personen. “De anonimiteit in de beelden zorgt voor een afstand, waardoor ik de beelden zonder emotie kan bekijken. Het gaat er niet meer om wie het is.” Zij maakte een mannencollectie in zwart, wit en sepia – de kleuren van de foto’s – waarbij vaak een gezicht niet of gedeeltelijk te zien is. Ook Natasja Admiraal is gefascineerd door minder vrolijke zaken, namelijk verveling. “Wat als je helemaal niks te doen hebt? Ik kan me dat gevoel zelf helemaal niet voorstellen. Ik verveel me nooit.” Haar collectie met stukken van in heel dunne reepjes geknipte (rib)stof, geeft de langdradigheid weer die komt kijken bij die verveling.

Behalve studenten mode waren er ook studenten van de richting textiel. Bertina van Nieuwenhuizen maakte een collectie met de titel ‘Mijn zwakte is mijn kracht’. Daarmee gaf zij aan dat door een ingrijpende gebeurtenis – bijvoorbeeld een brand – iets heel moois kan ontstaan; de verschillende lagen van textiel worden zichtbaar. De collectie bestaat uit textielproducten als kleding, behang en gordijnen.

Opvallend was dat alle studenten heel sterk werken met een concept. Over of dat echt nodig was waren ze het eens. “Voor de verkoop moet het wel ergens bijhoren”, liet Scholten weten. “En voor de collectie is het ook handig, anders verlies je je doel heel snel.”

Vorige week gaven de studenten al drie shows in Den Haag, maar ze vonden dat ze ook de ‘niet-Den Haagganger’ een kans moest geven hun collecties te bewonderen. En dat deden ze – door middel van een gift van Shell – dus in hotelkamers van het Amsterdamse Amstel Botel, een leuke parodie op het Amstel Hotel, natuurlijk. “Alles is in Den Haag (etalage in De Bijenkorf, de show en nog een route door de stad, red.) en dit wordt even uit Den Haag getrokken. Het is een soort guerrilla-actie”, zei Admiraal. Is de actie voor herhaling vatbaar? “Ja, absoluut”, liet Polman weten. “Maar misschien komen de Amsterdammers volgend jaar ook gewoon wel naar de show.”

Beeld 1: Collectie ‘Liebgewonnen’ van Amber Anthe Scholten
Beeld 2: Collectie ‘Flatliners’ van Marije de Haan
Foto’s: Vincent Kos
Model: Arianne