Anne-Laure Descours, topvrouw bij Puma SE: "Je wordt sterker van de dingen die mislukken"

Anne-Laure Descours is Chief Sourcing Officer bij Puma en lid van de directie. FashionUnited sprak haar via een videogesprek vanuit haar kantoor in Hongkong over de managementstijl van vrouwen versus mannen, de uitdagingen waar de supply chain ten tijde van Covid-19 voor staat en wat zij starters wil meegeven.

Hoe zou je het verloop van jouw carrière tot nu toe omschrijven?

Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest maar op een bepaalde manier ook een beetje gemakzuchtig. Ik ben 25 jaar geleden naar Hongkong verhuisd, nadat ik in Frankrijk als inkoper had gewerkt voor een bedrijf dat onderdeel was van de Otto Group. Ik werd verliefd op de stad en besloot dat ik in Hongkong wilde werken. Toen dacht ik: Oké, ik zal hier een paar jaar werken, wat ervaring opdoen en dan teruggaan naar Europa. Dat zei ik tegen mezelf in 1994 en ik ben nog steeds hier.

Vanuit carrièreperspectief ben ik om twee redenen in Hongkong gebleven: Je hebt zoveel steun als een werkende moeder dat het mogelijk wordt je carrière te ontwikkelen en ten tweede, in Hongkong en in China, zien mensen je niet als een vrouw, maar als een persoon. Als je hier rondkijkt, zie je een zeer hoog percentage vrouwen in het bedrijfsleven in leidinggevende functies. Als vrouw heb je hier ruimte om je te ontwikkelen.

Ik ben een paar keer van baan en bedrijf veranderd en dat was altijd omdat ik mezelf wilde ontwikkelen, niet vanwege een groot carrière-masterplan. Ik pakte de kansen die op mijn pad kwamen, en ik denk dat deze houding me veel heeft geholpen. Als de kans zich aandient, waarom zou je die dan niet grijpen? Je moet het proberen in het leven, en soms loopt het niet zoals je wilt. Ook daar leer je dan weer van.

Hoe ga je om met mislukkingen?

Net als iedereen heb ik veel mislukkingen gehad in mijn leven. Je probeert het en als het werkt dan is het geweldig, als het niet lukt dan ga je verder. Heel pragmatisch. Je moet gebruik maken van je gezond verstand. Denk er niet over na, probeer het gewoon.

Je moet een droom hebben en jezelf toestaan dingen te proberen en te falen. Als je faalt, leer je daarvan. En je wordt sterker van dingen die mislukken. Als vrouwen zijn we soms te verlegen en te bang, en hebben we geen vertrouwen in onze mogelijkheden, dat geldt ook voor mij.

Ik denk dat het voor vrouwen moeilijker is om met mislukkingen om te gaan, vanwege dit gebrek aan vertrouwen. We zijn opgegroeid met dromen van ons eigen sprookjesverhaal of het worden van een supervrouw. Er zijn geen supervrouwen, alleen vrouwen. Het geheim van succes is voor mij geweest om een groep vriendinnen te vinden die elkaar steunen en helpen. Mijn vriendinnen en ik - een zeer diverse groep trouwens, Frans, Engels, Chinees, Australisch, alleenstaand, getrouwd, met kinderen en zonder - hebben besloten om elkaar elke vrijdag van 6 tot 9 uur te zien en de enige regel is "we praten nooit over de kinderen". We praten alleen over onszelf en wat er deze week met ons is gebeurd. En we realiseerden ons al snel: Het is oké om niet oké te zijn. De ene week was het een goede week en je voelt je prima, je kunt de anderen helpen. En een andere week helpen de anderen jou.

Als vrouwen, zijn onze vriendinnen een belangrijke troef, die ons door moeilijke tijden heen helpen. Helpen met de kinderen, helpen met je onzekerheden. Mannen hebben de neiging om minder open te zijn over hun mislukkingen, zwakheden en angsten. Vrouwen vinden dat minder lastig. Het hebben van vriendinnen heeft mij sterker en succesvoller gemaakt.

Als je Frankrijk, Duitsland en Hongkong vergelijkt, wat denk je dan dat er structureel moet veranderen om vrouwen in het bedrijfsleven te helpen?

Ik ben opgegroeid in Frankrijk en in vergelijking met Duitsland werden vrouwen daar meer aangemoedigd om te werken. Mijn ouders hebben me dus aangespoord om voor een carrière te kiezen. De steun in het Franse systeem hielp vrouwen te bevrijden van het schuldgevoel het huis te verlaten en na het krijgen van kinderen weer aan het werk te gaan.

Een deel van de uitdaging in Duitsland is dat het milieu minder gunstig is voor werkende moeders. Geen van mijn Franse vrienden is gestopt met werken om kinderen te krijgen. Geen van hen heeft overwogen om na het afstuderen thuis te blijven. Tegelijkertijd kun je er niet van dromen om alles te hebben.

Hoe meer verantwoordelijkheid je op je neemt, hoe meer mensen van je afhankelijk zijn en hoe meer een bedrijf van je afhankelijk is, dus je moet aanwezig zijn. Werkende moeder zijn is een uitdaging. Je probeert gezin en carrière zo goed mogelijk in balans te brengen, maar soms zul je je schuldig voelen. Mannen van mijn generatie voelden zich niet zo schuldig. Ik heb veel verjaardagen en kerstfeestjes gemist op school toen mijn kinderen opgroeiden. Ik probeerde er te zijn, maar als ik er niet was, dan was ik er niet. Maar als ik het mijn kinderen vandaag vraag, nu volwassen zijn, zeggen ze: "Ja, je hebt veel gereisd en gewerkt, maar uiteindelijk hebben we een geweldige jeugd gehad en was je een geweldige moeder."

Hoe heeft 2020 jouw dagelijkse werkzaamheden in Supply Chain Management beïnvloed?

Supply chain en sourcing zijn een complex onderdeel van de organisatie en als zodanig gewend aan het omgaan met problemen en het aanpassen. Ik zie mezelf een beetje als probleemoplosser. Er is altijd wel iets dat niet volgens plan verloopt in deze functie. Ja, de pandemie is een extreme crisis, maar in dit deel van de organisatie zijn we gewend om problemen te managen, om met onzekerheid en veranderingen om te gaan. Mensen in de sourcing zijn zeer wendbaar en flexibel in de manier waarop ze de zaken van dag tot dag managen.

Wat corona heeft benadrukt, niet veranderd, is de behoefte aan samenwerking. Door heel dicht bij onze leveranciers te staan, konden we deze storm samen doorstaan, als een team. En niet alleen met de leveranciers, ook met onze partners aan de retailkant. Als ik een positief punt van deze crisis zou moeten aanwijzen, dan zou dat zijn: iedereen steunt elkaar. Want als één van ons niet door de crisis komt, loopt iedereen het risico in te storten. Ik heb goede hoop dat deze samenwerking en steun voor elkaar de pandemie zal overleven.

Is dat ook een vrouwelijk perspectief op leiderschap?

Ja, misschien is dat de moeder in mij die spreekt. Vrouwen hebben een ander niveau van empathie. Ze denken aan het belang van de mensen en het team. Ze proberen iedereen samen te brengen en sterker te maken. Veel landen die het goed deden tijdens de pandemie worden door vrouwen geleid: Met anderen omgaan, andere meningen meewegen, een gezamenlijke discussie voeren vooraleer een beslissing te nemen. Het klinkt misschien naïef. Maar als je een kind hebt gebaard, weet je dat het leven kostbaar is. Uiteindelijk gaat het allemaal om mensen. Onze leveranciers zijn mensen, ons team bestaat uit mensen en onze klanten zijn ook mensen en wij geven om hen. Zij staan in het middelpunt van alles wat we elke dag doen.

Welk advies zou je jouw jongere zelf en/of pas afgestudeerden geven?

Lever nooit in op je waarden, sluit nooit een compromis. Als je ouder wordt, besef je dat: De enige persoon tegen wie je niet kunt liegen, is jezelf. Blijf bij je waarden, wees trouw aan jezelf, wees eerlijk en geef om anderen. Dat is voor mij het recept voor geluk.

Voor starters op de arbeidsmarkt zal dit jaar niet gemakkelijk zijn. Mijn advies zou zijn, zelfs als je eerste baan niet je droombaan is, neem de kans om iets te leren. Blijf bij het positieve. Zie niet alles negatief in. Zoek de zonnige kant van de dingen. Het is geen sprint, het is een marathon. Ga met mensen om, wees open, er is altijd iets goeds in het leven. Dingen zijn nooit zeker. Verwacht niet dat je alles in het leven vooraf kunt plannen. Ik denk dat de coronacrisis ons de kans geeft om op een of andere manier te resetten, ons te concentreren en dankbaar te zijn voor wat we hebben en wat we kunnen doen.

Beeld: Puma, Anne-Laure Descours

Dit artikel is eerder verschenen op FashionUnited.DE, vervolgens vertaald en bewerkt vanuit het Engels door Ilona Fonteijn.