Een eerste collectie

Een nieuw merk starten doe je niet zomaar. In de meeste gevallen gaat daar een ellenlange voorbereiding aan vooraf. Er moet worden nagedacht over signatuur en positionering en er moeten beslissingen genomen worden over stijl en doelgroep. Hele teams van marketingspecialisten en commercieel strategen worden erop losgelaten. Een nieuw merk heeft immers alleen kans van slagen wanneer vooraf zorgvuldig een overlevingsstrategie is bedacht. Is er in de modewereld dan nog wel ruimte voor spontaniteit? Gelukkig wel! FashionUnited sprak met Kim Wormgoor, die vrij impulsief een eigen merk is gestart en dit voorjaar haar eerste collectie lanceert. Over opstartmoeilijkheden, administratieve rompslomp en de uitdaging van een eigen zaak.

"Ik ben gek op water", antwoordt Kim Wormgoor (1979) op de vraag waarom zij badkleding is gaan ontwerpen. De jonge ontwerpster, die in 2002 afstudeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem, is niet alleen dol op water zij houdt ook veel van windsurfen. Te werken bij een stoer sportmerk - "zoals bijvoorbeeld O'Neill" - was tijdens haar studie dan ook de grote droom. Zij studeerde echter keurig af met een kledingcollectie en ging vervolgens bij het Nederlandse modeontwerpduo Spijkers en Spijkers aan de slag. Een oproep voor deelname aan de Mittelmoda Fashion Awards in 2003 deed de passie voor water weer ontwaken. Deze prestigieuze Italiaanse modewedstrijd heeft ook een categorie swimwear en Wormgoor besloot eraan mee te doen. "Ik wilde bewijzen dat ik het kon." Zij wilde bewijzen dat zij een originele badmodecollectie kon ontwerpen. Een collectie waarmee zij die van haar concurrenten zou overtreffen. Concurrenten die onder meer afkomstig waren uit Italië en Brazilië, landen die vaker met bijzondere badmode worden geassocieerd dan het koude en pragmatisch ingestelde Nederland. "Ik heb dia's gemaakt van palmbladeren en die op vrouwenlichamen geprojecteerd." De spitse vorm van de bladeren is goed terug te zien in het bijzondere lijnenspel en in de gewaagde uitsnedes van de badcreaties die Wormgoor voor de Mittelmoda Awards ontwikkelde. "De collectie is heel conceptueel en het ontwerpproces ging een eigen leven leiden. Ik had niet verwacht dat het zo chic zou worden." Het zijn spectaculaire creaties geworden die in het Italiaanse Grado, waar de finale plaats had, veel lof oogstten en die haar de eerste prijs opleverden. De modellen zijn opzienbarend, maar ook onpraktisch. "Voor zo'n wedstrijd is het niet zo belangrijk of de ontwerpen draagbaar zijn of commercieel interessant. De uitsnedes, asymmetrische belijning en verschillende bandjes maken het lastig om aan te trekken. Bij mij raakt het ook steeds in de knoop," zegt de ontwerpster. Toch trok zij met haar ontwerpen en wedstrijdzege de aandacht van commerciële modebedrijven, waaronder Hunkemöller. De bodyfashionketen vroeg Wormgoor om op freelancebasis een exclusieve badmodelijn te maken, die afgelopen zomer, onder haar eigen naam, werd uitgebracht. Hunkemöller gaf haar "totale vrijheid" om vijf badpakken en bikini's te ontwerpen. Ook bij de productie was veel mogelijk en zijn haar geen beperkingen opgelegd. Uiteraard zijn de creaties voor Hunkemöller een stuk draagbaarder geworden dan de eerste badmodecollectie die Wormgoor maakte, maar de commerciële vertaling van haar ideeën bleek geen zware opgave. De stukken werden wel allemaal in veilig zwart uitgevoerd. De collectie is uitstekend verkocht in winkels van Hunkemöller in Nederland, België, Duitsland, Denemarken en Frankrijk. Hierin waren wel de bijzondere lijnen en uitsparingen te zien die inmiddels typerend voor haar werk mogen worden genoemd. Zoals de badkini (van voren een badpak, van achteren een bikini) waarbij de rug en de taille bloot wordt gelaten en de buik gedeeltelijk bedekt is. Ook maakte zij voor de winkelketen een minuscule triangelbikini zoals die op Braziliaanse stranden veel gedragen wordt, maar in ons land sporadisch verkrijgbaar is.

Het is badmode voor een tenger vrouwenlijf. Niet geschikt voor zware borsten of dikke billen. Met haar eigen merk, Kymare, heeft Wormgoor er bewust voor gekozen om niet groter dan een kleine maat 40 te gaan. Enerzijds omdat zij trouw blijft aan zichzelf en haar eigen postuur en anderzijds omdat een dergelijke collectie volgens haar niet bestond. "Chique, exclusieve badmode wordt nauwelijks gemaakt voor tengere vrouwen en is meestal uitgevoerd met cups. Ik hou niet van cups." Met de Mittelmode Swimwear Award en een deal met Hunkemöller op zak, was de stap naar een eigen badmodelijn vrij gemakkelijk gezet. Financiering was mogelijk dankzij een startersstipendium van het Fonds voor de Kunsten. Voor haar levensonderhoud werkt ze in de avonduren echter nog steeds als freelanceontwerper voor verschillende sportmodebedrijven. In 2004 begon zij met de voorbereidingen van haar eigen label. Inspiratie voor het kleurgebruik in de eerste collectie is ontleend aan de Noordzee. "Titanium van het grijsblauwe water, goud voor de kust en turquoise voor de lucht." Hierdoor is een bijzondere collectie ontstaan, waarbij de vorm sensueel is en prikkelend terwijl de gebruikte kleuren koel zijn en bescheiden. Daarmee is Kymare wezenlijk anders dan de bestaande badmode die vaak fel van kleur is en vrij schreeuwerig kan zijn qua prints. Overigens zijn alle ontwerpen in de eerste collectie ook weer in zwart uitgevoerd.

Een producent voor het merk was, in Italië, vrij snel gevonden. "Ik heb meer moeite gehad met de leveranciers van stoffen en accessoires. Niet om ze te vinden, maar om samples te krijgen. Het was bijvoorbeeld een heel gedoe om de merklabels op tijd af te krijgen."

Naast de creatieve en de organisatorische uitvoering heeft zij ook de verkoop van de collectie zelf ter hand genomen. "Daarmee ben ik helaas iets te laat begonnen. Veel winkels hadden hun budget al verdeeld. Desondanks heb ik toch redelijk kunnen verkopen." Esterel, een exclusieve modezaak in Enter bij Almelo die merken voert als Blacky Dress, Marc Cain, Otazu en Wolford, heeft bijvoorbeeld de complete collectie ingekocht. (Overigens komt Kim Wormgoor zelf uit deze regio, zij is opgegroeid in Diepenheim bij Hengelo).

De tweede collectie zal waarschijnlijk ook in het buitenland worden verkocht. Daarvoor werkt zij samen met Dutch Delight, een agentschap in Duitsland, dat Nederlandse ontwerpers vertegenwoordigt zoals bijvoorbeeld Leontine Hagoort en Jeroen van Tuyl. Dutch Delight neemt zijn ontwerpers ook mee naar internationale modevakbeurzen. Zo heeft Wormgoor onlangs op een beurs in Los Angeles gestaan. Zonder collectie weliswaar, vanwege administratieve problemen met de douane. "Maar daar leer je ook weer van," zegt zij laconiek. In februari volgt een vakbeurs in New York. "En met de tweede collectie wil ik naar de bodyfashionbeurs in Lyon natuurlijk en misschien ook naar Amsterdam voor de Modefabriek." De grote droom is dat Kymare uiteindelijk wereldwijd wordt verkocht.

Eerst komt komende maand de complete collectie uit Italië binnen. Een spannend moment en Wormgoor is nog op zoek naar opslagruimte om alle dozen kwijt te kunnen. Naast de swimwearlijn heeft zij ook een bijpassende accessoirecollectie gemaakt met sieraden, strandhanddoeken en tassen. De tassen zijn overigens het product van een samenwerking met Tesj bags & accessories van ontwerpster, en oud-klasgenote, Carmen Gloudemans. De complete collectie zal vanaf maart via internet verkrijgbaar zijn en zo hoopt Wormgoor dat haar merk stap voor stap kan groeien. "Over vijf jaar? Ik hoop dat ik er dan van kan leven. Dat ik enthousiaste klanten heb en een leuk pand met een showroom en kantoor. Maar wel in Arnhem graag, want hier wil ik blijven."