Geen productie alternatieven voor Amerikaanse kleding

De Amerikaanse modebranche staat voor een uitdagend landschap, nu tarieven universeel worden toegepast op geïmporteerde kleding, waardoor eerdere manieren om de kosten te verlagen door diversificatie van productielocaties, komen te vervallen. Deze ontwikkeling vereist een herziening van de sourcingstrategieën en prijsmodellen voor modemerken die actief zijn op de Amerikaanse markt.

Een theoretische uitzondering op deze tarieven is binnenlandse productie. De huidige Amerikaanse productiecapaciteit van kleding wordt echter geschat op slechts 2 tot 3 procent van de totale consumptie, waardoor een significante toename van de productie op korte termijn onhaalbaar is. Bovendien zijn de binnenlandse productiekosten aanzienlijk hoger vanwege hogere lonen en een relatief minder ervaren personeelsbestand.

Deskundigen suggereren dat zelfs als een snelle uitbreiding van de Amerikaanse productie haalbaar zou zijn, de resulterende prijsstijgingen voor consumenten minder significant zouden kunnen zijn als de tariefkosten (ten minste gedeeltelijk) binnen de bestaande toeleveringsketen zouden worden geabsorbeerd. Ter illustratie: een kledingstuk met een Free on Board (FOB)-prijs van 18 Amerikaanse dollar kan te maken krijgen met een gemiddeld tarief van 38 procent, wat ongeveer 6,84 Amerikaanse dollar aan de kosten toevoegt. Dit vertaalt zich in een mogelijke 7 dollar verhoging op een winkelartikel, geprijsd rond 90 Amerikaanse dollar.

Hoewel het vooruitzicht van volledig geautomatiseerde binnenlandse nearshoring een potentiële lange termijn oplossing biedt voor concurrerende productie in de VS, blijft dit een toekomstperspectief dat aanzienlijke kapitaalinvesteringen en technologische vooruitgang vereist. Op de korte termijn moeten bedrijven die actief zijn op de Amerikaanse markt navigeren in een markt waar kostendruk onvermijdelijk is, wat strategische prijsaanpassingen en een grondige evaluatie van de efficiëntie van de toeleveringsketen noodzakelijk maakt.