London Fashion Week SS26: Een nieuwe start voor de toekomst van de Britse mode
De SS26-editie van London Fashion Week is deze week afgesloten. Hiermee eindigt niet alleen het seizoen, maar ook een turbulent jaar van vernieuwing voor de Britse modekalender. Onder het nieuwe leiderschap van Laura Weir, CEO van de British Fashion Council (BFC), probeert het evenement zijn positie te versterken. Het wil zowel een platform voor nieuw talent zijn als een stabiele factor voor gevestigde namen in een uitdagende luxemarkt. Met een uitgebreid programma, belangrijke jubilea en een hernieuwde focus op toegankelijkheid, is dit seizoen een testcase. Het moet uitwijzen of Londen zijn rol in de wereldwijde mode opnieuw kan definiëren.
De status van LFW staat de laatste jaren ter discussie. De Engelse hoofdstad, ooit een toevluchtsoord voor experiment en anarchie in de mode, heeft moeite om stand te houden tegenover wereldwijde concurrenten. Macro-economische uitdagingen, van Brexit tot de pandemie, hebben het ecosysteem verder verzwakt. Dit roept vragen op over de relevantie van de plek van Londen op de kalender. Dit seizoen markeert echter een gedurfde nieuwe start. LFW SS26, begonnen op 18 september, belooft het ‘volgende Britse modetijdperk’ in te luiden. Dit wordt ondersteund door een toename van 18 procent in het aantal ontwerpers op het officiële programma.
Een ‘designer-first’ aanpak, gekenmerkt door een toename van achttien procent in deelnemers
Onder haar leiding belooft Weir een frisse, ‘designer-first’ aanpak. Ze erkent het langdurige dilemma van de stad: Londen is een springplank voor wereldwijde namen, maar een gebrek aan infrastructuur drijft talent vaak naar Parijs of Milaan zodra ze succesvol worden. In haar openingstoespraak bij het begin van de modeweek dringt Weir er bij de industrie op aan mode te zien als meer dan alleen commercie. Ze positioneert het als zowel een culturele kracht als een economische motor. “We hebben de taak om de doelstellingen van de BFC te herdefiniëren, het verhaal te vertellen waarom mode ertoe doet en duidelijk te maken dat je met de handeling van het kleden letterlijk cultuur vormgeeft,” aldus Weir.
De eerste hervormingen van Weir zijn gericht op toegankelijkheid en ondersteuning. Ze schaft de deelnamekosten voor ontwerpers af, verlengt het NewGen-programma met nog eens vier jaar (dat nu 17 merken ondersteunt) en breidt beurzen- en mentorinitiatieven uit. Ze benadrukt ook de rol van mode als een landelijke inspanning, niet alleen gericht op Londen. Ze wijst op de bijdrage van 68 miljard pond (77,9 miljard euro) aan het bbp en de miljoenen banen die de industrie in de regio creëert.
De politieke betekenis van LFW wordt al voor de start van de shows onderstreept. Het evenement is besproken in het Britse parlement, waar parlementsleden als Rosie Wrighting en Uma Kumaran de kansen en belemmeringen voor de sector benadrukken. Wrighting stelt dat mode een haalbaar carrièrepad moet blijven voor jongeren, vooral uit de arbeidersklasse. Daarom pleit ze voor eerlijkere lonen, beter onderwijs en betere mogelijkheden voor bedrijfsgroei. “Deze veranderingen zullen ongetwijfeld creatieven uit de arbeidersklasse in deze sector ondersteunen,” aldus Wrighting. “Maar ze zullen ook een industrie beïnvloeden die fundamenteel beter af is met stemmen uit de arbeidersklasse.”
Evolutie binnen een veerkrachtig programma
De evolutie is al zichtbaar in het programma van deze editie, vooral aan de kant van de merken. Patrick McDowell, bijvoorbeeld, gebruikt zijn tijdslot voor de onthulling van een vernieuwde merkidentiteit. Na de lancering van een nieuw, strak logo, markeert de collectie, genaamd ‘Lancashire Rose’, de eerste stap van de ontwerper in de prêt-à-porter. Dit weerspiegelt wat wordt omschreven als ‘bewuste groei geworteld in duurzame innovatie’. Persoonlijke verwijzingen naar de grootmoeder van McDowell, wiens stem door de show galmt, zijn verweven met zijn duurzaamheidswaarden. Om deze missie te bevorderen, werkt McDowell samen met Certilogo. Elk kledingstuk wordt uitgerust met een digitaal productpaspoort, wat een nieuw niveau van betrokkenheid tussen merk en gemeenschap creëert.
De show valt samen met het 30ste verjaardag van de ontwerper. Het is slechts een van de vele labels die een mijlpaal vieren tijdens LFW, wat de veerkracht van de stad onderstreept. Andere jubilarissen zijn bijvoorbeeld Roksanda, die 20 jaar in het vak zit, Erdem, dat ook 20 jaar bestaat, en Fashion East, een incubator voor jong talent die nu 25 wordt. Tegelijkertijd brengen nieuwkomers als Oscar Ouyang, Joshua Ewusie en Maximilian Raynor frisse perspectieven op de catwalk. Dit versterkt de rol van Londen als ontdekkingsplatform. Deze ontwerpers sluiten zich aan bij een groeiende lijst van opkomende namen die door NewGen worden ondersteund, van Simone Rocha tot Richard Quinn.
Deze viering van talent vindt echter plaats tegen een achtergrond van afnemende vraag naar luxe. Burberry, de meest prominente wereldspeler van LFW, zet zijn transformatie voort onder de ‘Burberry Forward’-strategie. Het merk bevindt zich nog in de vroege fase van het herwinnen van zijn aantrekkingskracht en vertrouwt daarbij op ‘tijdloze Britse luxe’ als verkoopargument. Na een eerdere afwezigheid op het LFW-programma, keert het merk de afgelopen seizoenen bewust terug om de band met zijn ‘Britse’ identiteit te herstellen. Deze inspanningen worden voortgezet in de SS26-collectie. Ontwerper Daniel Lee introduceert nieuwe signatuuritems, zoals de Summerside- en Rayne-trenchcoats, en brengt tegelijkertijd archiefstukken, zoals het klassieke Harrington-jack en de House Check, opnieuw onder de aandacht.
De Britse identiteit ondergaat een verjonging door jongere merken
Het vertrouwen op een aangeboren gevoel van Britsheid roept de vraag op of deze identiteit nog steeds resoneert bij de hedendaagse wereldwijde luxeconsument. In tegenstelling tot andere gevestigde merken die eveneens leunen op nationaal karakter, kiezen nieuwere labels vaak voor een meer oneerbiedige aanpak. Sommige steken zelfs de draak met het idee van traditie. De kloof tussen gevestigde spelers die op nostalgie vertrouwen en experimentele merken die de betekenis van ‘Brits’ herdefiniëren, is een van de meest opvallende contrasten op LFW. Dit gebeurt op een moment dat het hele land met vergelijkbare discussies onder de bevolking wordt geconfronteerd.
Prototypes Series09 – een designcollectief dat opmerkelijk genoeg buiten het officiële programma stond – markeert zijn eerste presentatie in Londen. Ze gaan indirect in op het voortdurende immigratiedebat in het Verenigd Koninkrijk, wat het duidelijkst tot uiting komt in een vlaggenjurk met de tekst ‘Everyone’s Welcome’. Andere stukken, zoals kousen geïnspireerd op oproeruitrusting, een nieuwe interpretatie van het klassieke pied-de-poulepatroon en gemoderniseerde middeleeuwse silhouetten, benadrukken het spel van het collectief met culturele archetypen die met het Verenigd Koninkrijk worden geassocieerd. Het doel is eenheid te bevorderen in een tijd van grote onzekerheid.
Het merk behoort tot een nieuwe generatie die de basis legt voor de toekomst van LFW. Relatief nieuwe namen als Chopeva Lowena en Conner Ives behoren tot de nieuwste vaste waarden van de modeweek en trekken de aandacht met hun uitgesproken identiteiten. Nog nieuwere gezichten zoals Jawara Alleyne, Johanna Parv en Pauline Dujancourt zorgen ook voor beweging en stimuleren een bredere creatieve verschuiving binnen de hele modeweek. De uitdaging is nu om deze opkomende kracht te behouden.
Fashion East als voorbeeld van de dubbele identiteit van Londen
Deze balans tussen erfgoed en experiment is het duidelijkst zichtbaar bij de show ter ere van het 25-jarig jubileum van Fashion East. Het evenement is meer dan alleen een retrospectief, met zowel een tentoonstelling als een catwalkshow op het programma. Het brengt alumni van de incubator, zoals Simone Rocha en Mowalola, samen met de nieuwste lichting. Dit omvat de dubbele identiteit van Londen: het vermogen om erfgoed te eren en tegelijkertijd een nieuwe generatie een platform te bieden. De show illustreert de bredere boodschap van Weir: mode is niet alleen commercieel, maar ook een middel om cultuur vorm te geven. Beide moeten naast elkaar bestaan om de toekomst van de modeweek te verzekeren.
De aanwezigheid van belangrijke gevestigde namen toont echter wel vertrouwen in Londen. De Zweedse modegigant H&M keert terug op het programma met een evenement vol sterren, waar het volgende hoofdstuk van zijn voortdurende merkinnovatie wordt getoond. Het Deense label Nanushka debuteert ondertussen op het programma als onderdeel van een bredere strategische visie van de oprichters om de Britse markt directer aan te spreken. Via deze namen blijft de stad haar belang voor de wereldwijde industrie tonen.
Samenvattend functioneert LFW SS26 minder als een seizoensgebonden showcase en meer als een proefproject voor de toekomst van de Britse mode. De jubilea van merken als Roksanda onderstrepen de veerkracht, terwijl de opkomst van nieuwe stemmen wijst op een toekomst van culturele kritiek en hybridisatie. Tussen Burberry's poging om Britse luxe opnieuw te bevestigen en de herdefiniëring van identiteiten door opkomende namen, onthult de week een spectrum van wat ‘Britse mode’ vandaag de dag kan zijn. Vooruitkijkend, onder de hervormingen van Weir, kan Londen zijn kwetsbaarheid blijven omzetten in kracht, met het potentieel om de regels voor de toekomst van LFW te herschrijven.
Dit artikel is in het Nederlands vertaald met behulp van een AI-tool.
FashionUnited gebruikt AI taaltools om het vertalen van (nieuws)artikelen te versnellen en de vertalingen te proeflezen om het eindresultaat te verbeteren. Dit bespaart onze menselijke journalisten tijd die ze kunnen besteden aan onderzoek en het schrijven van eigen artikelen. Artikelen die met behulp van AI zijn vertaald, worden gecontroleerd en geredigeerd door een menselijke bureauredacteur voordat ze online gaan. Als je vragen of opmerkingen hebt over dit proces, stuur dan een e-mail naar info@fashionunited.com.
OF LOG IN MET