Parioli: ‘Made-to-measure en made-to-order is de toekomst van de mode industrie’

Bij het ene modemerk is een klant een maat XS, bij de ander een maat M. Het verschil in maatvoering is niet alleen voor de consument heel verwarrend, vooral in het online universum zorgt het voor problemen met betrekking tot retouren. Bijna 50 procent van dameskleding dat online besteld wordt komt retour vanwege de fit. De oplossing? Made-to-measure met behulp van slimme algoritmes. Precies aan zo’n algoritme werkt het Nederlandse Parioli.

Parioli, van de in Amsterdam-wonende Sanne Schoenmaker, werkt zelf al langer met een algoritme voor maatkleding. Dit gebruikte het bedrijf zelf om zakelijke en feestkleding te maken, maar toen het begin 2020 iedereen thuis gingen werken en feestjes gecanceld werden, werd al snel duidelijk dat er iets moest gebeuren binnen het bedrijf. “We hebben altijd wel in ons achterhoofd gehouden om het algoritme aan andere bedrijven aan te bieden,” zo vertelt Schoenmaker tijdens een telefonisch interview met FashionUnited. Parioli werkte zelf al met een algoritme, maar de klanten kwamen altijd nog even langs om door te passen. “Door corona kon je de klant niet meer opmeten. Toen zijn we volledig online gegaan en erachter gekomen dat ons algoritme al 95 procent accuraat was. Bijna niks kwam retour, alles paste.”

Dat het algoritme zo nauwkeurig al was, zette Schoenmaker aan het denken. Ook werd ze vanuit haar omgeving aangemoedigd aan de slag te gaan met het algoritme en bleek uit marktonderzoek dat fittechnologie nog grotendeels ontbreekt in modetechnologie. In september besloot Schoenmaker dan ook volledig te gaan focussen op fittechnologie met Parioli. “We doen de maatkleding nog niet meteen de deur uit, maar onze focus ligt er op het moment niet.” Schoenmaker geeft lachend toe dat ze het ook nog wel fijn vindt om af en toe kleding op maat te laten maken. “Ik heb nog geen zin om zelf te moeten gaan winkelen,” grapt ze.

Parioli gooit het over een andere boeg: focust zich op ontwikkeling algoritme voor fittechnologie

Parioli voert op dit moment gesprekken met diverse spelers in de markt die kunnen helpen met het opzetten van het algoritme voor made-to-measure. “We spreken nu met een bedrijf dat software ontwikkelt voor patronen, maar ook met een bedrijf dat al bedreven is met made-to-measure.” Ze geeft toe dat er een klein deel van bedrijven is dat op dit moment open staat voor een nieuwe manier voor made-to-measure. “In mijn ervaring kan de mode-industrie heel log zijn. Soms krijgen we het antwoord dat een bedrijf al jaren op deze manier werkt en dat niet wil veranderen, maar gelukkig zijn er ook bedrijven die ervoor openstaan en al hun systemen openstellen voor ons.”

Maar maatkleding zonder fysiek opmeten, waar zit daar de moeilijkheid? Schoenmaker vertelt dat het algoritme diverse meetpunten, aldus variabelen, heeft. Maar het grootste struikelblok in de industrie blijkt tot nu toe de schoudermaat te zijn. “Waar begint de schouder en houdt de hals op, en waar stopt de schouder en begint de arm? Dat zijn rondingen, geen hoeken, en daardoor is het soms moeilijk om deze maat te bepalen. De schoudermaat is echter de maat die bepalend is voor een maat, dus als het daar al misgaat, kun je ervan uitgaan dat de rest ook niet klopt.” Schoenmaker geeft aan geanalyseerd te hebben welke maten wel nauwkeurig uit een 3D scan komen en welke (nog) niet, waar het algoritme vervolgens op aangepast is.

Ook geeft ze aan dat veel partijen in de mode-industrie gepoogd hebben een dergelijk algoritme op te zetten, maar dat er nog geen enkele is die schaalbaar is. De moeilijkheid zit hem in dat de patroonmakers ook programmeringskennis nodig hebben, en die hebben ze vaak natuurlijk niet. “Patroonmakers moeten eigenlijk op dezelfde manier kunnen werken zoals ze dat altijd doen, maar tegelijkertijd moet er onder water vanalles gebeuren zodat het patroon dynamisch is. Dat wil zeggen dat het patroon met variabelen is gemaakt. Mensen kunnen zich met hun mobiel met een 3D scanner scannen, die maten worden automatisch verwerkt in het patroon en deze past zich aan de maten van de klant aan. Het enige wat je de klant nog zou kunnen vragen is de voorkeur voor de pasvorm. Want ongeacht hun maat, wil de een het loeistrak en de ander juist heel los,” zo leerde Schoenmaker al bij Parioli.

Tijdens haar marktonderzoek de afgelopen maanden kwam Schoenmaker erachter dat er een ‘perfecte storm’ was ontstaan. Tot nu toe waren 3D-scans vaak net niet nauwkeurig genoeg voor maatwerk, maar er zijn nu echt stappen gemaakt zegt ze. “Er komen veel dingen samen. De 3D scans zijn goed genoeg, de noodzaak voor made-to-order en made-to measure wordt door de merken gezien door de pandemie, de technologie is er en ons algoritme is er. Er is dus genoeg gaande voor de mode industrie om het grondig anders aan te pakken.”

Ook merkt ze dat er in de mode industrie meer aandacht is voor de overstock en het made-to-order proces dankzij de pandemie. “De pandemie heeft de problemen in de keten blootgelegd en elk bedrijf is op zoek naar innovatieve oplossingen.” Natuurlijk komt ze nog bedrijven tegen die het nog ‘moeilijk, moeilijk’ vinden, maar er zijn ook al veel gesprekken geweest met merken die er positief tegenover staan. “Natuurlijk heeft iedereen eigen machines, ateliers en productielocaties. Niet iedereen gaat zomaar om. Maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer een merk een test met ons algoritme heeft gedaan, ze om zijn.” Schoenmaker denkt namelijk dat merken eerst een test-item aan zullen bieden aan klanten en langzaam het aanbod van made-to-measure en made-to-order zullen uitbreiden. “Tot ze uiteindelijk helemaal op deze manier zullen werken.”

Parioli: nauwkeurige fittechnologie was er nog niet in het scala van mode technologie

Schoenmaker is dan ook overtuigd dat made-to-order en made-to-measure de toekomst van de mode industrie is. “Ik heb zelf een achtergrond in de economie. Het businessmodel van eerst produceren en het dan proberen te verkopen is voor mij niet logisch. Veel merken zeggen nog dat made-to-order duurder is, wat feitelijk correct is. Je bestelt maar één item in plaats van duizend (waardoor vaak een lagere prijs af te spreken is met de producent, red.), maar als je kijkt hoe de kosten opwegen tegen de kosten die gemaakt worden door het aantal retouren, dan is de winst snel gemaakt. Zo’n 50 procent van dameskleding komt retour omdat de maat niet correct is.”

Voor Parioli zit de focus dus de komende tijd volledig op de fit technologie. Op het moment kijkt Schoenmaker naar hoeveel developers ze nodig heeft om het algoritme te automatiseren en hoopt ze binnenkort met de eerste testen te beginnen. “Ik denk dat de hele modeindustrie naar een made-to-order systeem moet. Weg met alle voorraden en tegelijkertijd kunnen merken personalisering aanbieden met de technologie die er nu al is. Straks is er ook een fatsoenlijke virtuele pasmogelijkheid, nu is dat meer een Sims-poppetje. Het wordt met de dag beter, dus ik denk dat je binnenkort een online shop hebt waarbij bijna alles levensecht is. Waar je virtueel kunt passen en kunt zeggen welke kleur je wilt, de mouw wat korter moet en de hals wat dieper. Eigenlijk is iedereen dan een ontwerper.”

Hoofdfoto: Pexels