Waarom massaproductie in de mode het investeren niet meer waard is

De in New York gevestigde modeontwerper Mischa Nonoo beweert in een opiniestuk in de publicatie Fortune dat modebedrijven niet langer een waardevolle investering zijn. Ze heeft een punt.

De gehele luxemarkt kreeg te maken met een ongekende neergang in het tweede kwartaal, waaruit blijkt dat zelfs bedrijven zoals LVMH en Kering te maken hebben met verrassende omzetdalingen. Terwijl de wereld afziet van het kopen van meer kleding en accessoires, ten gunste van joggingbroeken en andere loungewear, versterken modemerken hun aanwezigheid online om te proberen van online verkoop een primair kanaal te maken.

Nonoo zegt: "We zijn getuige van de definitieve afbrokkeling van een hechte industrie die is gebouwd op het uitbuiten van creatieve arbeid, vriendjespolitiek in de groothandel, het produceren van grote hoeveelheden ongewenste goederen en het dumpen van deze goederen op stortplaatsen."

Hoewel dit businessmodel misschien niet de meerderheid van de Europese luxemerken of onafhankelijke merken vertegenwoordigt, heeft ze gelijk als ze de ‘flinterdunne marges en een ijzig tempo van verandering in veel modeorganisaties’ aanstipt.

Het probleem ligt bij de inventaris

“Bijna elke fout in het modesysteem is terug te voeren op één probleem: de inventaris. De afhankelijkheid op massaproductie vereist tijd en waardevolle middelen die moeten worden aangeleverd voordat consumenten een voorkeur voor een stijl kunnen aangeven."

Ik kan dit bevestigen. Toen ik voor het eerst een klein label in Los Angeles begon, was het gemiddelde fabrieksminimum het produceren van driehonderd eenheden van één stijl, samengesteld door stoffenfabrieken die evenzeer enorme minimale bestellingen vereisten. Als je minder produceerde, zouden er financiële sancties zijn, waardoor de prijs per eenheid stijgt. Wanneer een merk begint, zou het in de ogen van de meeste investeerders klinken als een mislukt businessplan als je de veel investeert om honderden meters stof te kopen voordat je weet in welke stijlen de stof zal worden verkocht. Toch is dit de crux van de industrie.

De verspilling die komt kijken bij massaproductie

“Toen ik collecties produceerde volgens de traditionele modekalender, werd mij gevraagd om 180 dagen voordat ik betaling kon verwachten een stijl massaal te produceren. Ik kreeg ook te horen dat een doorverkooppercentage van 75 procent als 'geweldige prestatie' werd beschouwd. Deze veronderstelling - dat ten minste 25 procent van de voorraad die ik maanden van tevoren had gekocht, onverkocht zou blijven - was een vreemde openbaring. Verspilling zit in het systeem ingebouwd. Stel je voor dat meer dan 25 procent meer inkomsten zouden kunnen worden besteed aan het koesteren van talent, duurzame bevoorrading of operationele ontwikkeling - alles waarvoor de mode-industrie de afgelopen jaren berucht is geworden vanwege de verspillingen. Deze verspilling van investeringen heeft geleid tot een neerwaartse spiraal in de branche, waar ondergecompenseerde teams in gebrekkige toeleveringsketens onbewust vastbesloten zijn om slecht presterende stijlen te produceren zonder enige manier om dit te herstellen."

Voor sommige bedrijven was het sturen van overtollige voorraad naar de verbrandingsoven een manier om met bergen onverkochte kleding om te gaan. Het wereldwijde voorraadprobleem van 210 miljard dollar en de absurde verwachting om meer te produceren dan wat verkoopbaar is, is een neveneffect van de Fast Fashion-industrie die slechts een paar geldkassen ten goede komt en een nadelige kostenpost is voor alle anderen, inclusief de planeet.

Nonoo schrijft “Een handvol bedrijven, waaronder die van mij, hebben een pioniersrol vervuld in een inventarisloos businessmodel. Dankzij dit model kunnen we de huidige crisis doorstaan zonder de voorraadbelasting waarmee onze concurrenten te maken hebben."

Dit is de reden waarom bedrijven als FarFetch, Amazon en Zalando een groei met dubbele cijfers laten zien en de verwachtingen van de analisten overtreffen. Maar de digitale kolossen spelen ook een rol bij het vertragen van het tempo, aangezien online winkelen de planeet vervuilt in even ongekende snelheden. Volgens het World Economic Forum zouden er tegen het einde van het decennium 36 procent meer bestelauto's voor e-commerce rond binnensteden rijden om aan de vraag naar online winkelen te voldoen - wat meer uitstoot, vervuiling en congestie betekent. Om nog maar te zwijgen over de verspilling van overtollige verpakkingen en retouren.

“Ik dring er bij de industrie op aan om haar perspectief te heroverwegen waarop veranderingen moeten worden aangebracht om mode een kans te geven. Ik behoor tot een groeiend aantal ondernemers die de digitale catwalkshow al hebben aangepakt, de product drop hebben geperfectioneerd en de verminderingen in seizoenen hebben gestroomlijnd ", besluit Nonoo. "De argumenten voor minder collecties, aangepaste seizoensinvloeden en betere websites zullen niet resulteren in gezondere bedrijven als bulkvoorraadproductie nog steeds materialen vastlegt, het ontwerp belemmert en onze planeet vervuilt."

Dit artikel is aangepast, bedrijfsnamen zijn algemeen gelaten.

Dit artikel is eerder verschenen op FashionUnited.UK, vervolgens vertaald en bewerkt naar het Nederlands door Ilona Fonteijn.

Beeld: Pexels

Bron artikel: Fortune