Blote benen, nieuw talent en vintage luxe op de catwalks van Milaan

Milaan - In Milaan vond sinds het eerst sinds maart vorig jaar nog eens een modeweek plaats. Tussen 21 en 27 september stonden er 43 fysieke shows geprogrammeerd, plus 41 events en 98 presentaties, grotendeels voor publiek. De veiligheidsmaatregelen waren soms draconisch, met een fel gereduceerd aantal zitplaatsen. Resultaat: bij nogal wat labels werden journalisten uit de Benelux gewoon collectief geweerd. Daaronder Versace, Etro, Ferragamo, Marni, Cavalli en Fendi. Aziatische toeschouwers waren er nauwelijks, maar de Amerikaanse delegatie werd extra verwend. Bij Dolce & Gabbana kregen Vogue-hoofden Anna Wintour en Edward Enninful bijvoorbeeld dubbel zoveel plek op de front row als andere gasten. De troon, kroon en scepter moesten we er zelf bij denken. Door het kleinere aantal toeschouwers kampte de modeweek soms met een gebrek aan sfeer.

Het Teatro Armani, waar de ontwerper de veertigste verjaardag van nevenlabel Emporio Armani vierde, is in normale omstandigheden al behoorlijk kil, maar met half gevulde tribunes was een feestgevoel helemaal ver te zoeken. Zoals vanouds schakelde Armani eigen personeel in om tijdens sleutelpassages luid te applaudisseren. Dat was alvast niet veranderd.

Boss ging voor een charmeoffensief

Bij Boss was sfeer geen probleem, wel integendeel. Het Duitse merk huurde voor de presentatie van een tweede collab met Russell Athletic het Kennedy-sportterrein aan de rand van de stad, en het installeerde er een typische baseballwedstrijd, inclusief fanfare, cheerleaders, popcorn, hotdogs, een enthousiaste omroeper en mascottes. Daartussen een hoop modellen in de gemakkelijke, Amerikaanse sportswear van Boss en Russell, met topmodel Gigi Hadid op kop. De lancering van de see now buy now collectie deed sterk denken aan recente spektakels van Tommy Hilfiger. Geen wonder: de voormalige CEO van Tommy Hilfiger Worldwide en PVH Europe, Daniel Grieder, leidt sinds juni Hugo Boss. Er werd op het baseballterrein geen ‘high fashion’ geschiedenis geschreven (was ook niet de bedoeling), maar het evenement van Boss was wel het fijnste, meest genereuze moment van de week.

De tekst gaat verder onder de foto’s

Prada ging voor kort en sexy…

Prada koos voor een nodeloos ingewikkelde show. Of beter gezegd: twee shows, eentje in de Fondazione Prada in Milaan, en eentje in Shanghai — simultaan. In Milaan werden livebeelden uit Shanghai op schermen geprojecteerd, en vice versa. De modellen droegen telkens op hetzelfde moment identieke outfits (er waren twee collecties gemaakt, een forse investering), en de show werd afgesloten door tweelingzussen, op een verschillend continent en tijdzone, maar dus wel in dezelfde outfit. De collectie was naar de normen van Prada opvallend sexy, of misschien beter: verleidelijk. Heel korte rokjes (vaak gedragen over nog kortere shorts), korsetten en baleinen. Lederen, bijna grungy jekkers met niets eronder, maar ook referenties naar couture, met elegante jurkjes in double face satijn. Telkens geassocieerd met een lipstickrode handtas uit de nineties.

... net als een pak andere merken

Versace schakelde Dua Lipa, Naomi Campbell en een groepje halfnaakte male models in, en liet Lipa’s ‘physical’ door de luidsprekers schallen. Missoni, waar Angela Missoni de fakkel overdroeg aan haar voormalig studiohoofd Alberto Caliri, leek het noorden kwijt: de meisjes waren te jong, te mager, en vaak net iets te schaars gekleed. Dolce & Gabbana strooiden met glitter, over oversized denim en, ook hier, microrokjes. Vaststelling: de catwalks zijn gekleurder dan vroeger — die les hebben de modelabels intussen wel geleerd — maar voor modellen met een maat meer was er weinig plek. De Italiaanse mode heeft ook nog altijd een voorkeur voor piepjonge meisjes. Op New York Fashion Week viel er wat inclusiviteit betreft vooruitgang te noteren. In Milaan moet, hier en daar, de eenentwintigste eeuw nog beginnen.

De tekst gaat verder onder de twee foto’s

Quira was het debuut van de week

“Ik zit al zo lang in het vak, ik heb altijd voor andere artistiek directeurs gewerkt, en nu vond ik het tijd om eindelijk eens mijn eigen visie uit te drukken,” vertelde Veronica Leoni aan FashionUnited tijdens de launch van haar merk Quira, genaamd naar haar grootmoeder. Leoni heeft een indrukwekkend parcours achter de rug. Ze was verantwoordelijk voor breigoed bij Jil Sander, tijdens de laatste passage van Jil Sander zelf bij dat merk. Daarna heeft ze vier jaar de precollecties van Céline ontworpen, onder het bewind van Phoebe Philo. Sinds een paar seizoenen tekent ze de lijn 2 Moncler 1952, een onderdeel van het Moncler Genius project. Daarmee gaat ze ook verder. “Wat ik voor Moncler doe is helemaal anders. Daar werk ik in opdracht en dat heel fijn. Maar Quira is alleen van mij.” De collectie, gepresenteerd met een tentoonstelling van foto’s van de Franse fotograaf Camille Vivier, was bijzonder sterk, en lijkt perfect afgestemd op liefhebbers van Philo, Sander, of nog het Parijse Lemaire.

De tekst gaat verder onder de foto’s

Moncler en Gucci gingen vintage

Moncler ging online voor de nieuwe lichting van Moncler Genius, de verzameling van elf minicollecties van het label, met activaties in elf steden. In Milaan werd zo een apart evenement georganiseerd voor de collab met luxe streetwearmerk Palm Angels. Onder een enorme berg rood zand in de zalen van de Spazio Maiocchi was een vintage boetiek geïnstalleerd, The Dunes. Er werd een selectie Amerikaanse vintagekleding te koop aangeboden, en daartussen hingen ook de items van Palm Angels (die waren niet te koop). Gucci lanceerde dezelfde dag een nieuwe online shop, Gucci Vault, waar het behalve collecties van kleine onafhankelijke merken ook vintage Gucci te koop aanbiedt. Anders gezegd: luxemerken zijn op zoek naar oplossingen om een rol te spelen in de tweedehandssector, die niet alleen sterk groeit, maar ook populair is, in het bijzonder bij Generatie Z.

Cormio bracht een stukje Antwerpen naar Milaan

Ontwerper Jezabelle Cormio groeide op in Rome, studeerde aan de Academie van Antwerpen en heeft sinds een paar seizoenen haar eigen sustainable breigoedlabel in Milaan. Haar debuutpresentatie, in een oud breiwinkeltje, had een ondergrondse vibe die je eerder op de modeweek van Parijs verwacht. Toeschouwers mochten in groepjes van vijf de winkel binnen, waar drie modellen en drie oudere vakvrouwen achter de balie zaten te breien, met discolichten en stampende techno.

De tekst gaat verder onder de foto’s

En dan was er nog een belangrijke gastrol voor Gabrielle Karefa Johnson

Gabrielle Karefa Johnson maakte als eerste zwarte stylist een covershoot voor de Amerikaanse Vogue. Iedereen tevreden, want er kwam nog een cover, en toen nog één: maar liefst vijf omslagen na elkaar. Een aantal ervan kan gerust historisch worden genoemd, zoals het nochtans niet door iedereen gesmaakte, in moeilijke omstandigheden gemaakte portret van vice-president Kamala Harris, of de foto van dichter Amanda Gorman. Max Mara Weekend vroeg haar een capsulecollectie te ontwerpen, en daarvoor keek Karefa Johnson naar foto’s van haar moeder en tantes uit de jaren zeventig. Sterk: de outfits, met collages van prints en verwijzingen naar onder meer de op art van Bridget Riley — ze heeft kunstgeschiedenis gestudeerd — passen op allerlei soorten vrouwen. Ook op vrouwen, zoals Karefa Johnson zelf, met een maatje meer.