De uitbreiding van het Taminiau-universum

De carrière van Jan Taminiau loopt als een trein. Hij bracht zijn eerste confectielijn uit, was genomineerd voor de Dutch Fashion Award en won de 'Prix de la mode' voor beste ontwerper. Deze zomer toonde hij zijn nieuwste collectie tijdens de coutureweek van Parijs. Dit is het begin van internationale expansie.

 

 

 

Momenten van stilte zijn schaars tegenwoordig in het leven van Jan Taminiau (1975). Sinds hij eerder dit jaar het overzichtelijke Nederlandse toneel verruilde voor de catwalks van Parijs, raakte zijn carrière in een stroomversnelling. "Het is niet zo dat ik voor die tijd om werk verlegen zat," relativeert hij. "Ook toen al bracht ik elk jaar twee couturecollecties uit en over particuliere klanten heb ik evenmin te klagen. Nederland lijkt klein, maar de werkelijkheid is dat ik, zelfs nu ik niet meer zelf alles in elkaar naai, meer opdrachten krijg dan ik aan kan. Ik maak vooral avondtoiletten en cocktailjurken, kleding voor een speciale gelegenheid. Als ik geen 'nee' wil verkopen, dan moet ik uitbreiden. Ik ben dan ook druk op zoek naar goed personeel."

Nederlandse vrouwen zijn gek op Jan Taminiau. Het is niet voor niets dat hij in november van het tijdschrift Marie Claire de titel 'Beste Ontwerper nationaal' kreeg bij de uitreiking van de door het tijdschrift georganiseerde 'Prix de la Mode'.

De ontwerper gebruikt romantische materialen als delicate zijde en chiffon die hij bewerkt met gouddraad of bezaait met glinsterende kristallen. Die romantiek combineert hij met robuuste, grove stoffen als mangeldoek, gestreept strandstoelstof of gebruikte postzakken. Zelf omschrijft de ontwerper dat als "het spel tussen leven en vergankelijkheid".

Zijn laatste collectie was een verbeterde samenvatting van zijn werk tot nu toe. De stof van postzakken uit zijn afstudeercollectie keerde terug en ook de stof van verweerde strandstoelen uit een latere collectie was opnieuw te zien. Ook het idee uit zijn voorlaatste collectie werd nieuw leven ingeblazen: de ontwerpen daarvan waren voorzien van handigheidjes waarmee de glamoureuze jurken waren op te vouwen of om te rollen tot handige kledingstukken waarmee de draagster in theorie zó op de fiets kan stappen, of de vuilniszakken buiten zetten, zonder zich zorgen te maken over haar jurk.

 

Praktische glamour

Dat is een concept dat praktische en nuchtere Nederlanders als geen ander zouden moeten begrijpen, wat ze dan ook lijken te doen: Bij de uitreiking van de Mercedes Benz Dutch Fashion Awards liep Jan Taminiau de hoofdprijs weliswaar mis, maar zijn collectie was wel de enige van de zeven waarvoor het aanwezige publiek spontaan begon te applaudiseren. Die liefde is wederzijds, zegt Jan Taminiau: "De Nederlandse vrouw is stoer. Ze werkt hard en is actief op allerlei gebieden, maar het calvinisme werpt ze langzaam af. Ze durft nu te dromen, al blijft ze ondanks alles toch nuchter. Ja, ik mag haar wel."

Nederland is een veilige thuishaven, van waaruit de wereld naar hem lonkt. "Het is onmogelijk om niet geïnspireerd te raken door de wereld," vindt hij. "Alles wat op mij af komt is internationaal. Het is zelfs zo dat ik mij direct thuis voelde toen ik voor het eerst in New York was. Gewoon omdat ik het al zo vaak op televisie had gezien."

Maar ook lijfelijk betreedt hij geregeld het buitenland. Onlangs was hij in China om daar de productiemogelijkheden te onderzoeken. "Ik had vooraf niet teveel gepland en wilde de onbegrensde mogelijkheden van China bekijken. Een van de mooiste dingen vind ik de rauwheid en de primitiviteit van de traditionele weefsels. In de oude dorpen worden daarvoor nog ambachtelijke weeftechnieken gebruikt. Nu zijn daar nog relatief veel mensen die het vak verstaan, maar de jonge generatie interesseert zich er niet meer zo voor. De snelheid waarmee de oude ambachten verloren dreigen te gaan, vind ik huiveringwekkend."

De ontwerper maakt serieus werk van internationale uitbreiding. Daar heeft hij alle pijlen op gericht. In juli van dit jaar gaf hij zijn eerste show tijdens de Parijse coutureweek, een prestigieus platform waar ook modehuizen als Chanel en Dior hun collecties tonen. Tijdens zijn eerste show, die plaats had na die van Chanel, was wel internationale pers aanwezig, zoals Vogue, maar de zaal was niet zo afgeladen vol als hij het in Nederland gewend is.

Over wat het heeft opgeleverd is hij echter tevreden: "Dankzij die show in Parijs komen er weer heel andere dingen op mijn pad. Nieuwe gesprekspartners, nieuwe klanten; partijen die internationaal opereren. Allemaal mensen die ik niet zou zijn tegengekomen bij mijn shows in Amsterdam."

Een van de eerste internationale projecten die de Parijse show opleverde was een samenwerking met Philips in Milaan. Het electronicaconcern presenteerde daar een nieuw soort verlichting voor winkels en Taminiau mocht de avond opfleuren met een catwalkshow en een tentoonstelling.

 

Kennis vergaren

Een ander voorbeeld van een samenwerking die voortkwam uit het Parijse avontuur was die met Claudia Sträter. Voor de Nederlandse damesmodeketen ontwierp hij een prêt-à-portercollectie; een kleine feestcollectie die bestaat uit een aantal cocktail- en avondjurken en een smokingjasje. Sinds november zijn de items aan te schaffen in Nederland, België, Luxemburg en Duitsland. Het was niet de eerste kennismaking met de wereld van de confectiemode. Eerder werkte hij al mee aan een schoenencollectie voor retailketen Sacha. "Veel dingen weet je wel, maar toch is het heel leerzaam om het in de praktijk mee te maken," zegt Jan Taminiau. "Neem zo'n simpel gegeven als dat je meer stof nodig hebt voor een prêt-à-portercollectie dan voor couture. Niet een beetje meer, maar echt een veel- veel- veelvoud ervan. Dat weet je. Maar je moet ook met de consequenties rekening houden. Ik was bijvoorbeeld gewend om stof te bestellen en dat vervolgens redelijk snel tot mijn beschikking te hebben. Maar fabrieken hebben niet zomaar ergens vijfduizend meter stof liggen; dat moet speciaal worden gemaakt. Dat kost dus meer tijd dan wanneer je een paar meter bestelt voor één couturejurk. En hoe maak je degelijke kostenberekeningen? Van te voren had ik dat soort dingen niet zo duidelijk in kaart."

Deze kennis kan nuttig zijn voor het grotere doel achter de uitbreiding; het vergroten van zijn merk, of, zoals hij het zelf noemt: "het uitbreiden van het Jan Taminiau-universum". Daarbij doelt hij namelijk niet alleen op het buitenland. "Wat ik nu allemaal doe vind ik heel erg leuk, maar uiteindelijk wil ik meer. Prêt-à-porter, maar ook: schoenen en tassen. Het hoort allemaal bij het totale modeverhaal."

Maar zover is het nog niet. Vandaag is Jan Taminiau nog van de Nederlanders. Bijna dagelijks is hij te vinden in Brabant; zijn atelier bevindt zich nog altijd in zijn ouderlijke woonplaats. "In Tilburg is niets dat me afleidt. Er komen hier niet, zoals in Amsterdam waar ik woon, steeds vrienden gezellig even binnenlopen, en ik kan me dus goed focussen op het werk. En dat heen en weer rijden vind ik ook prettig. Het is een moment van stilte, een tijdstip van rust, waarin even niks gebeurt."