"Het is pas interessant als iets een functie krijgt"

Een combinatie van rekenkunde en creativiteit. Zo zou je de tassen van tassenontwerper Ferry Meewisse, oftewel Frrry, kunnen omschrijven. Ooit begonnen aan een exacte studie, eindigde hij op de Academie in Arnhem en is zo per toeval in de tassen gerold. "Het ontwerpen van tassen werkt met mijn manier van denken."

 

 

Hartje Utrecht. Tassenontwerper Ferry Meewisse woont samen met zijn vriend in een huis uit 1900, dat vroeger dienst deed als woning van de hoofdmeester van een erachter gelegen school. De inrichting ademt rust en stijl. Houten en granieten vloeren, grote zwarte kunstwerken en een vissenkom met erin slechts één vis.

Op de eerste verdieping is het atelier. Daar gebeurt het. Nou ja, sinds kort laat Ferry het een en ander in Polen fabriceren, maar het meeste doet hij nog steeds zelf. Aan de muur in zijn atelier hangen de patronen over elkaar en overal liggen stoffen en leer. De kamer heeft uitzicht op de tuin met grote bomen, de inspiratiebron van Ferry's laatste serie ontwerpen: de wortelserie. "Ik keek uit het raam, daar stond een boom en zodoende." De handvattten van de tassen in die serie zijn vastgezet met een stiksel dat niet eindigt bij het einde van het handvat, maar doorgaat als een wortel van een boom of plant. "De natuur wordt veel gebruikt als inspiratiebron voor prints. Voor mij is het pas interessant als iets een functie krijgt. Het handvat zit er nu mee vast," legt Ferry uit.

"Maar," geeft Ferry toe, "mijn inspiratie komt meestal van heel andere dingen." De gridserie, een serie waarbij stiksels in ruitvorm over de hele tas lopen - vakken en handvatten meegestikt - is zo'n voorbeeld. "Ik begon met twee stiksels over een handvat en op een gegeven moment had ik de stiksels over de hele tas gestikt en wilde ik zo de hele constructie bepalen. Heel wiskundig eigenlijk. Één verkeerd stikseltje en je kan opnieuw beginnen. Maar ik ben heel berekenend dus ik heb geen tas verpest."

 

Toeval

Gevoel voor wiskunde had Ferry altijd al. Voordat hij afstudeerde aan de Kunstacademie in Arnhem haalde hij zijn propedeuse plantenteeltwetenschappen aan de Universiteit van Wageningen. Een exacte studie met veel wis-, en natuurkunde en dat komt nu goed van pas. Na twee jaar Wageningen besloot hij dat hij liever zelf iets wilde gaan doen. Zijn creativiteit combineert hij nu met zijn kennis voor exacte vakken.

De liefde voor tassen ontdekte hij per toeval. In Arnhem volgde Ferry de studie 3D-design. "Een brede studie, van meubels tot keukengerei. Toen ik begon dacht ik helemaal niet dat ik in de accessoires zou belanden."

In het derde jaar maakte Ferry een tassencollectie in samenwerking met de modeacademie, toen dacht hij: hé, dit is leuk! Het sloot precies aan op wat Ferry wilde. Want zo zegt hij: "Het ontwerpen van tassen werkt met mijn manier van denken." Daarom heeft hij destijds ook voor zijn eindexamen een collectie tassen ontworpen.

Maar modeontwerper voelt hij zich niet. Zijn collectie bestaat ook niet uit seizoenscollecties maar uit serietjes met een bepaald thema. Een serie ontstaat als hij er tijd voor heeft. "Omdat ik bijna alle productie zelf doe heb ik helaas maar weinig tijd om te ontwerpen. Als er even geen bestellingen zijn, ga ik snel achter de ontwerptafel zitten." Zo ontstaan er twee of drie series per jaar en is hij fulltime bezig met het ontwerpen en produceren van tassen. Niet alleen voor zijn eigen collecties, maar ook in opdracht van bedrijven. En zoals gezegd geeft hij de productie nu voor een klein deel uit handen. "Voor Lost Boys heb ik een bedrijfstas ontworpen. De productie daarvan heb ik in Polen laten doen. Het ging om tweehonderd stuks!"

Al zijn tassen zijn van leer. Leer is Ferry's materiaal. "De bewerkingsmogelijkheden van leer zijn legio. En er zit een hele praktische kant aan. Je hoeft het niet af te werken aan de zijkanten. Een andere mooie eigenschap van leer is dat als je het dubbelvouwt, het leer dat onthoudt. Dus de vouw blijft er heel mooi inzitten."

Tot het moment van afstuderen had Ferry geen idee wat hij daarna zou gaan doen, maar dat werd al snel duidelijk. "Er kwamen meteen een paar galeries naar me toe die ontwerpen van me wilden gaan verkopen." Vanaf het begin kon Ferry leven van zijn werk als tassenontwerper. Een luxe, dat vindt hij ook. "Ik draaide niet meteen veel omzet, maar heb twee keer een startstipendium gekregen van het Fonds voor Beeldende Kunsten. In het begin ging het niet meteen heel hard hoor. Ik verkocht af en toe eens een tas. En dan dacht ik echt: hoera!" Plannen om zelf een winkel te beginnen heeft hij niet. "Ik heb een redelijk uitgebreide collectie, maar niet genoeg om een winkel mee te vullen. En het lijkt me ook een hoop gedoe."

 

Toekomst

Ondanks de vraag naar kleding van Frrry blijft hij zich voorlopig nog bezig houden met het maken van tassen. Kleding maakt hij voornamelijk voor zichzelf. "Maar dat heeft meer een praktische reden. Ik ben twee meter lang." En voor Sophie Hilbrand werd eens een uitzondering gemaakt. "Een zijden jurkje voor een televisieshow."

Aan zijn talent zal het niet liggen: Een ontwerpwedstrijd van de Bijenkorf heeft hij al gewonnen. "Dat ging om twee outfits. Dat vond ik nog wel te behappen. Maar als ik nu moet starten met een kledingcollectie vind ik dat best een stap. Ik heb wel eens overwogen om één T-shirtje erbij te doen, maar dat vind ik ook zo halfslachtig."

Voorlopig tassen dus. En ook daar blijft genoeg vraag naar. "Mijn klanten zijn mensen die het geduld hebben om in een winkel of galerie mijn tassen te bekijken, te zien wat er leuk aan is. Het gaat om de constructies, een bepaalde manier van denken. Op het eerste oog zijn het simpele tassen, zoals die ruitjestas. Maar ik vind het leuk om dingen met constructie te doen. Mensen die er oog voor hebben, of het leer mooi vinden, die kopen het."

In vijftien winkels wereldwijd worden de tassen van Frrry verkocht. Dus een tas van Frrry is nog steeds heel exclusief. Sinds kort liggen zijn ontwerpen in het Japanse warenhuis Takashimaya op Fifth Avenue in New York. "Ik was zo blij toen ik die winkel zag, want het was daar zo mooi. Ze hadden een heel goed geselecteerde collectie." Over de toekomst heeft hij geen concrete ideeën. Wat hij het liefst wil? "In nog meer mooie winkels liggen."