Kind met een buikje

Een peuter met ronde appelwangen, mollige armpjes en zo'n koddig lijfje roept veelal vertederde reacties op. Met de eerste groeispurt verdwijnt het schattige puppyvet al gauw en wordt het kind snel genoeg een slanke tiener. Of toch niet? Niemand kan ontkennen dat kinderen en volwassenen steeds dikker worden. In Nederland is 49% van de mannen en 39% van de vrouwen tussen 20 en 60 jaar veel te zwaar. Bij kinderen geldt dat inmiddels voor één op de acht. Het overgewicht valt extra op dankzij de populariteit van naveltrui en heupbroek. Maar ook als de zomermode minder bloot was zou dat het groeiend aantal dikke kinderen niet lang kunnen camoufleren, omdat de meeste kinderkleding er niet op berekend is. Leuke mode voor dikke kinderen blijkt een schaars goed.

"Mijn kind heeft een buikje." Ton van Sol hoort de woorden regelmatig wanneer moeders besluiten de gekochte kinderkleding te retourneren. Van Sol is eigenaar van Tinino, een van de grotere online winkels met merkkleding voor kinderen. "Aangezien wij via internet verkopen kan de kleding niet vooraf worden gepast. Als mensen contact opnemen om een aankoop te ruilen is dat vaak omdat het kind er te fors voor is."

Carolien Pouw verkoopt ook kinderkleren, maar zij is gespecialiseerd in op maat gemaakte kleding. Negen jaar geleden startte zij C-so Kidsfashion. De vraag naar maatkleding voor dikkere kinderen groeide zo sterk dat zij al snel besloot zich volledig daarop toe te leggen. Het kledingaanbod voor deze kinderen is zeer gering," zegt Pouw. "Dat blijkt wel uit mijn uitgebreide klantenkring." Mensen komen uit heel Nederland, en zelfs uit België, naar Pouws atelier en hebben daar soms wel drie uur reizen voor over. "Waarom springt geen kledingketen hierop in?" vraagt zij zich af. "Niet iedereen kan zich tenslotte maatkleding veroorloven."

In de Verenigde Staten is die situatie wel anders. Het aantal dikke mensen is in dat land natuurlijk ook opvallend groot. Maar volgens cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) is het percentage kinderen met overgewicht hier de afgelopen twintig jaar opgelopen van 9 naar 13. Bij jongeren van 16 jaar en ouder gaat het al om 20%. Als deze trend doorzet gaan we de VS achterna. Daar zijn kledingretailers inmiddels op grote schaal in deze groeiende markt gestapt. Ketens als Wal-Mart, Gap, Old Navy, The Limited, Lands' End en J.C. Penney hebben het maataanbod van bestaande lijnen al lang uitgebreid. De hippe Amerikaanse kledingketen Torrid, die in 2001 van start ging, richt zich zelfs exclusief op dikke tieners en heeft daar veel succes mee.

Het aanbod van dergelijke kleding blijkt in ons land echter nog zeer klein. Zaken die kleding voor dikke kinderen aanbieden zijn schaars en een kledingmerk dat dit product in de bestaande collectie heeft opgenomen is helemaal onvindbaar. Hoewel het hier een nichemarkt betreft is dit toch verrassend. De vraag naar ruimere kleding moet immers de afgelopen jaren zijn toegenomen. Zeker als we kijken naar het forse aantal kinderen met overgewicht. Volgens de Stichting Nationale Sportweek, die in april 2004 de eerste Nederlandse week van de sport organiseerde, zijn inmiddels 800.000 kinderen in ons land te dik. Die moeten allemaal worden aangekleed. Juist in een periode gekenmerkt door economische recessie kun je dan verwachten dat ondernemers zo'n gat in de markt opzoeken. Bovendien lijkt het een uitgelezen mogelijkheid om mensen voor langere tijd te binden. De harde werkelijkheid is immers dat dikke kinderen meestal uitgroeiden tot dikke volwassenen. Waarom speelt geen kledingmerk hierop in?

Een mogelijke oorzaak is dat er geen landelijke verkoopcijfers voor deze branche voorhanden zijn. Het is de vraag of er überhaupt ooit onderzoek naar is gedaan. Bij het Hoofdbedrijfschap Detailhandel, Mitex en GFK Fashion*Scope is deze nichemarkt in ieder geval niet onderzocht. Volgens Yvonne van Bakel van GFK omdat er nog geen aanvraag is geweest naar een analyse van deze verkoopcijfers. Uit recente verkoopgegevens van alle kinderkleding kan het onderzoeksbureau, dat in opdracht van grote retailbedrijven de modemarkt in kaart brengt, de gevraagde informatie ook niet destilleren. Als kinderen kleding in een grotere maat hebben gekocht hoeft dat immers niet te betekenen dat zij te dik zijn. Het kan ook dat zij die kleding nodig hebben omdat zij langer zijn dan gemiddeld.

Recente gegevens voor de VS zijn er wel. Daar blijkt uit onderzoek van de NPD Group dat de verkoop van kinderkleding in grote maten is gegroeid tot 12% van de totale kinderkledingmarkt in dat land. Dat betekent een omzet van drie miljard doller per jaar.

Een andere mogelijkheid is dat aan de vraag al onzichtbaar is vervult. Zo heeft Mexx inmiddels veel kinderbroeken toegerust met een verstelbare tailleband. Boudewijn Schipper, divisiedirecteur van Mexx Kids, heeft geen groeiende marktvraag naar grotere kinderkleding opgemerkt. "Ieder kind is natuurlijk anders," zegt hij, "en de productie van kinderkleding is sowieso lastig vanwege het brede matenspectrum."

Mexx, volgens recent onderzoek van Textilia een van de grootste leveranciers van kindermode in ons land, verkoopt kinderkleding van maat 92 tot en met 176. Het merk produceert voor een gemiddeld postuur, maar heeft met de verstelbare taille het spectrum wel verder uitgebreid. Volgens Schipper is dat de beste manier om zoveel mogelijk kinderlijfjes te kunnen kleden.

Ook Tinino's Ton van Sol signaleert toenemend gebruik van verstelbaar elastiek in de taille. Vooral een passende broek te vinden blijkt voor dikke kinderen namelijk een probleem. Shirts en vestjes rekken meestal voldoende mee om een klein buikje te bedekken, maar veel kinderkleding is daar toch niet op berekend. "Met behulp van knoopjes is de elastische tailleband losser of juist strakker te zetten waardoor een model geschikt is voor meerdere taillematen."

De toevoeging van een verstelbare tailleband kan dus een oplossing zijn, maar niet altijd. Kinderen die buiten deze opgerekte gemiddelden vallen hebben nog steeds een kleedprobleem. Kleding een maat groter kopen is geen goed idee, dan raken immers de verhoudingen zoek. "De proporties moeten wel kloppen," zegt Van Sol. "Je kunt kinderen niet gewoon een broek in een maatje groter aantrekken. Dan zit het kruis te laag en zijn de pijpen te lang." Kleding voor dikke kinderen moet aan specifieke eisen voldoen en bovendien willen alle kinderen, vanaf een jaar of tien, er hip uitzien en het liefst merkkleding aan. Dat geldt voor mollige kinderen net zozeer als voor hun slankere klasgenootjes. Bij kleding voor dikkere kinderen geldt dat naast een ruimere taille, bijvoorbeeld ook armsgaten en mouwen groter worden gemaakt. Carolien Pouw vertelt dat zij het voorpand van shirts en bloesjes iets langer laat dan de achterkant. "Dat ziet er vaak beter uit."

In ons land wordt geen groot kledingmerk verkocht dat zich op deze markt richt. De eigenaar van Tinino, die merken zoals Cakewalk, Eager Beaver, Salty Dog, Brunotti en Rags Industry verkoopt, twijfelt eraan of zoiets succes zou hebben. "Hoewel het een uitkomst zou zijn voor de 20% van de kinderen die te dik is, vraag ik me af of zo'n merk goed zou verkopen. Zeker voor kleine kinderen (tot een jaar of tien, red.) geldt dat hun moeders voor bepaalde merkkleding kiezen, omdat zij daar status aan ontlenen. Die kinderen maakt het nog niet zoveel uit wat zij dragen, als het maar prettig zit. Moeders zullen geen kleding kopen van een merk dat met dik-zijn wordt geassocieerd. Daarvan ben ik overtuigd."

Van Sol slaat de spijker op z'n kop. Kinderen lopen er steeds hipper bij, omdat hun ouders vaker trendy, en dure, kleding voor hen kopen. Er is zelfs een begrip voor bedacht: de 'urban baby` die gekleed wordt in hiphop kleding van bekende merken. Kinderen zijn onderdeel geworden van het sociale leven van hun ouders en die willen pronken met de outfits van hun kroost. Overgewicht mag dan steeds vaker voorkomen, het wordt in ons land nog niet geaccepteerd zoals dat onder grote groepen mensen in de VS bijvoorbeeld wel zo is. Hier weegt de gezondheid zwaarder en worden acties op poten gezet om overgewicht te bestrijden. Denk bijvoorbeeld aan het 'plan van aanpak' dat de gezamenlijke supermarkten in juni aan minister Hoogervoorst van Volksgezondheid aanbieden met maatregelen die vetzucht bij hun klanten moeten tegengaan. Supermarkten geven daarmee gehoor aan een oproep van de overheid, die bestrijding van obesitas hoog op de prioriteitenlijst heeft staan. Een merk dat overgewicht aanvaardt en daarop inspeelt lijkt dan ook niet in onze maatschappij te passen. Daarom is er hier geen ruimte voor een kledinglabel dat als een 'merk voor dikkerdjes' bekendstaat.