Kopenhagen legt de nadruk op opkomende ontwerpers

Kopenhagen - Opkomende ontwerpers zijn een vitaal onderdeel van de mode-industrie. Degenen die onder deze paraplu vallen, worden vaak beschouwd als het toppunt van innovatie en produceren collecties die de modenormen overstijgen en soms worden beschouwd als hun tijd ver vooruit. Maar hoewel de industrie beweert dat haar fundamenten zijn gebouwd op de geesten van deze individuen, kan het nog steeds moeilijk zijn voor degenen die in de lift zitten om hogerop te komen.

In een poging om deze problemen aan te pakken, lanceerde Copenhagen Fashion Week (CPHFW) in 2022 haar NewTalent-programma door middel van een samenwerking met Cellulose, een bedrijf gespecialiseerd in circulair textiel. Het initiatief is bedoeld om opkomend talent te steunen door middel van mentorschap, financiële steun en een plek op de agenda van de CPHFW. Dit jaar namen P.L.N. en Latimmier deel aan het programma, evenals nieuwkomers Rolf Ekroth en Nicklas Skovgaard, de finalist van de Wessel & Vett Fashion Prize 2022.

Dit soort financiering is vaak noodzakelijk voor deze ontwerpers, van wie velen volledig onafhankelijk zijn en daarom afhankelijk van dergelijke projecten om hun bedrijf te laten groeien. Maar hoewel dit op zich al uitdagingen met zich meebrengt, krijgen ontwerpers in deze categorie een gevoel van vrijheid dat gevestigde merken niet helemaal kunnen evenaren, omdat de steun hen in staat stelt om hun creativiteit op hun eigen voorwaarden te verkennen, zonder dat ze verantwoording hoeven af te leggen aan een ander. In het verlengde van haar inspanningen organiseerde CPHFW een showroom voor het seizoen SS24, waar de collecties van zorgvuldig uitgekozen Scandinavische ontwerpers konden worden bekeken na hun shows, zodat pers en inkopers hun werk gedurende de hele week konden ontdekken.

‘Ik realiseerde me dat ik geen controle heb over mezelf en mijn succes...'

Dit seizoen stonden voor veel van de deelnemende ontwerpers diep persoonlijke concepten centraal, met thema's die grotendeels draaien om intieme verhalen over het verleden, het erfgoed en de opvoeding van de ontwerpers. Dit soort thema's zijn wijdverbreid in de wereld van opkomende ontwerpers, mogelijk gemaakt door hun onafhankelijkheid en vertaald in lijnen die een belangrijke betekenis hebben voor hun makers. De collectie van P.L.N. onderzocht bijvoorbeeld de zoektocht van de ontwerper - Peter Lundvald Nielsen - naar gezelschap. Nielsens collectie bestond daarom uit experimentele kijk op silhouetten en proporties, waarbij de kijker werd uitgenodigd om het kledingstuk op zijn eigen manier te interpreteren. Voor Nielsen was dit de derde en laatste collectie die deel uitmaakte van het programma, wat het begin markeerde van een nieuwe reis.

Voor de nieuw geselecteerde Finse ontwerper Rolf Ekroth was het nog maar het begin. Net als bij Nielsen kwam dit in de vorm van sentimentele verhalen, die in Ekroths geval verweven waren met zijn eigen opvoeding. Een integraal onderdeel van de collectie was de rozenprint van de ontwerper, die met de hand was geschilderd door zijn vriendin en refereerde aan het kijken naar het verleden door een roze bril. Andere elementen van de lijn combineerden sportkleding, patchwork quilten en breien, die elk verbonden waren met periodes uit het verleden. In een gesprek met FashionUnited over het concept zei Ekroth: "Het is een luchtig grapje naar mezelf omdat ik mijn tienerjaren heb gemist. Elk seizoen denk ik dat dit het seizoen is waarin ik aan iets anders begin te denken, maar dan keer ik terug naar die periode."

Ekroth zei dat hij normaal gesproken naar de herenkledingkalender toe werkte, maar zijn deelname aan het NewTalent-programma heeft hem ertoe aangezet zijn proces te herstructureren. De lijn, die in de loop van zes maanden tot stand kwam, werd tijdens het Deense mode-evenement getoond aan een publiek van 600 mensen, een verbetering ten opzichte van zijn vorige presentatie in Milaan, waar het grote aantal gevestigde merken mensen weglokte van zijn showroom. Over zijn ervaring als opkomend merk zei Ekroth het volgende: "Omdat dit in de eerste plaats een mannenmerk is, maakt het feit dat we twee maanden te laat zijn het op dit moment een beetje moeilijk om te verkopen. Maar ik heb me al lang niet meer druk gemaakt over de verkoop. Voor mij is het belangrijker dat we doen wat we doen, want elk seizoen is er een nieuwe samenwerking en een nieuwe kans om iets te doen. De verkopen komen wanneer ze komen. Als we meer financiële hulp hebben, is het makkelijker voor ons om op die manier te denken. Natuurlijk, als we op een gegeven moment willen groeien, moeten we aan de verkoop gaan denken, maar wat we meestal horen van de grotere winkels is dat ze je drie jaar lang willen volgen. Ik kan het systeem niet veranderen."

Een andere Kopenhaagse nieuwkomer was Vain, een Fins label dat ondanks zijn korte bestaan al een wereldwijde cult-achtige aanhang heeft opgebouwd. Dit is deels te danken aan eerdere projecten die viral zijn gegaan, waaronder een capsule met McDonald's vorig jaar of de gezamenlijke Air Jordan 1 sneaker. De creatief directeur van het merk, Jimi Vain, heeft zijn zinnen gezet op een verdere versterking van deze internationale belangstelling, met name in het Verenigd Koninkrijk, de VS en Korea, waar het merk veel van zijn bezoekers heeft gezien. Hoewel de ambities van Vain groot zijn, blijft hij vastbesloten om collecties uit te brengen die persoonlijk zijn en aansluiten bij de community van het merk. Dit was waar voor de SS24-lijn, gevormd door Vain's eigen omgang met angst, waarnaar wordt verwezen in elementen met veters, begrafenisondernemersjacks en op lijkzakken geïnspireerde looks.

Vain, die volledig autodidact is, merkte ook op dat hij weliswaar toegang heeft tot deadstock van LVMH om zijn collecties te creëren en dat hij in de loop der tijd goede mentoren heeft gevonden, maar dat het merk nog steeds klein is en niet de capaciteit heeft om op grote schaal te produceren. Hij laat zich echter niet definiëren door obstakels - een mentaliteit die te zien is in items zoals pantalons met verstelbare gespen in de taille zodat ze in meerdere maten passen, waardoor massaproductie minder nodig is. Het is deze collectie die de eerste zal zijn die Vain in de groothandel brengt, waardoor het merk verder gaat dan zijn online site en winkel in Helsinki, maar de ontwerper is vastbesloten om bij zijn wortels te blijven, opmerkend: "Ik wil kleding produceren die ik en onze gemeenschap graag dragen. We staan open voor verkenningen, maar het gaat om meer dan de seizoenen. Ik kijk niet eens naar andere merken, ik maak alleen kleding voor onze gemeenschap. Het is zo organisch en zo gepassioneerd. Ik en mijn team willen een hele eigen wereld creëren."

In tegenstelling hiermee gebruikte ontwerper Ervin Latimer van het Finse label Latimmier zijn platform om het huidige klimaat waarin opkomende talenten werken uit te dagen. Omdat dit zijn laatste collectie is in het kader van het NewTalent-programma, gaat Latimer nu de wijde wereld in buiten het decor van CPHFW, waardoor hij zich hyperbewust is van de omgeving waarin hij zich begeeft. De ontwerper zei over de huidige staat van de industrie: "Ik ben dankbaar dat wij [opkomende ontwerpers] worden toegejuicht, maar het vertaalt zich vaak niet in verkoop. Er is een vreemde onevenwichtigheid, waarbij je hoort dat je het talent en de interesse hebt, maar je probeert nog steeds het schip niet te laten zinken. Ik realiseerde me dat ik geen macht had over mezelf en mijn succes en dat gaf me een sterk gevoel om me te verdiepen in de wereld van mensen die grote beslissingen nemen voor ons allemaal."

Met dit in gedachten ging zijn collectie getiteld 'Positions of Power' precies daarover, waarbij hij de machthebbers en hun status onderzocht. Latimer baseerde zich op het leven van leidinggevenden in het bedrijfsleven door de lens van popcultuur, zoals The Wolf of Wall Street, en wilde de grenzen van traditionele mannenmode doorbreken door te spelen met basisitems uit de formele garderobe en deze te herstructureren - zoals te zien was in button-ups met overdreven manchetten of blazers met een beperkende binding. Op een gebreide trui was zelfs de exacte trendlijn van de beurscrash van Lehman Brothers in 2008 afgebeeld, wat Latimer niet deed om iemands ondergang te vieren, maar om deze toe te eigenen om erover te kunnen discussiëren.

Als er iets was dat Latimer heeft opgedaan door zijn betrokkenheid bij NewTalent, dan is het wel het vertrouwen in zijn eigen onzekerheden, zei de ontwerper, waardoor hij zich bewuster is geworden van wat hij op de catwalk moet laten zien in plaats van in de showroom. Uiteindelijk heeft dit geleid tot de ontwikkeling van een niet-verspillende mentaliteit, waardoor de productie van zijn collecties meer intentioneel en doordacht is. Over zijn proces zei hij: "Ik plan wel dingen, maar er is altijd ruimte voor deze kneedbaarheid. Er is ruimte voor verandering en om te reageren op wat er in de wereld gebeurt. Je moet er als kleiner merk echt klaar voor zijn om zo snel mogelijk te reageren."

Net als de eerder genoemde ontwerpers bereidt Latimer zich voor op een groter bereik. Hij overweegt zijn activiteiten uit te breiden naar Azië, Noord-Amerika en Europa, omdat het merk zijn nogal beperkte thuismarkt begint te ontgroeien. Hij voegt eraan toe: "We hebben een heel kleine markt in Finland, dus vanaf het begin wisten we dat we naar het buitenland moesten als we wilden beginnen. Dit is natuurlijk een uitdaging omdat veel merken afhankelijk zijn van de lokale markt, maar het aantal mensen dat we in het land hebben is niet genoeg. We willen hier in Europa een mooie basis opbouwen en dan, hopelijk, elders kijken. Je moet een lange adem hebben, dat is iets wat ik heb geleerd. Het is een kwestie van timing en mensen die de juiste paar ogen hebben."

‘De verantwoordelijkheid zou niet op de schouders van opkomend talent moeten rusten...'

Het gesprek over deze categorie ontwerpers stond ook centraal in een paneldiscussie tijdens de CPHFW talk-serie, een extra onderdeel van het programma dat zich richtte op verschillende elementen van de Deense en wereldwijde industrie. Voor dit specifieke evenement, getiteld 'The Role of the Emerging Designer' en geleid door freelance schrijfster Lakeisha Goedluck, bespraken ontwerpers Elisabet Stamm en Cengiz Güdücu, die beiden in 2022 hun gelijknamige labels oprichtten, hun eigen ervaringen als opkomend talent, met verdere input van Ane Lynge-Jorlén, de directeur van het Finse talentondersteuningsplatform Alpha.

De discussie begon met het onderzoeken van de connectie van opkomende ontwerpers met duurzaamheid. Stamm, die de Zalando Sustainability Award won voor haar debuutcollectie FW23, benadrukte de toegankelijkheid van platforms die een bewuste mindset oproepen en de mogelijkheden die er zijn om nauw samen te werken met kleinschalige fabrikanten. Zowel Güdücu als Lynge-Jorlén voerden echter aan dat het gewicht van de verantwoordelijkheid voor duurzame verandering niet op de schouders van dergelijk talent zou moeten rusten. Lynge-Jorlén zei hierover het volgende: "[Opkomende ontwerpers] worden vaak naar voren geschoven als degenen die opstanden uitlokken. Op kleine schaal kun je niet echt de agenda doordrukken."

Haar standpunt werd elders in het gesprek voortgezet, waar ze later verklaarde dat deze individuen invloed hebben op microniveau en kleinschalige veranderingen teweegbrengen die aansluiten bij de gemeenschap waarin ze actief zijn. Via Alpha zei Lynge-Jorlén dat het haar doel was om "de cultuur in het algemeen te veranderen", door ontwerpers te ondersteunen via een netwerk en het debat over de industrie als geheel te verbreden. Stamm herhaalde het belang van organisaties als Alpha en merkte op dat het van vitaal belang is om met hen samen te werken, omdat ze mensen met een nieuw perspectief binnenbrengen en de punten van een bedrijf verbinden met meer dan alleen het ontwerpaspect.

Net als de NewTalent ontwerpers legden Stamm en Güdücu ook de nadruk op hun persoonlijke verhalen als decor voor hun creaties. Terwijl Güdücu, die meestal teruggrijpt op zijn pubertijd en cultuur om zijn ontwerpen te informeren, zei dat dit mogelijk was omdat ze niet zo gebonden waren aan cijfers, voegde Stamm eraan toe dat er een behoefte was om natuurlijk authentiek te zijn, iets dat wordt weerspiegeld in de manier waarop ze sociale media en haar collecties gebruikt - waarvan de meest recente vergezeld ging van een persoonlijk essay in plaats van een persbericht. Lynge-Jorlén bevestigde nog eens wat het duo van plan is en voegde eraan toe: "Opkomende talenten zijn doordrongen van gemeenschap en authenticiteit, iets waar we allemaal naar kunnen streven. Ze moeten hun eigen taal spreken.

Vooruitkijkend was het duidelijk dat beide ontwerpers er geen gewoonte van zouden maken om in het 'opkomende' straatje te blijven. Stamm sprak bijvoorbeeld over haar aspiraties om programma's op te zetten om fabrikanten te ondersteunen op een vergelijkbare manier als zij is ondersteund, om bruggen te slaan. Ze voegde eraan toe: "Voor mij moet mijn doel groter zijn dan mezelf. Het kan uit mij voortkomen, maar het moet groter zijn dan ik." Güdücu sprak ook een verlangen uit dat veel verder reikte dan hemzelf en zei dat hij, in plaats van dat zijn merk de industrie zou beïnvloeden, liever zijn kennis zou doorgeven aan de volgende generatie, om uiteindelijk een opvoeder te worden die "de schouder kan zijn waarop een opkomende ontwerper kan staan". Hij concludeerde: "Het grootste doel dat ik heb is om iemand anders te inspireren om iets te creëren dat 20 keer groter is dan wat ik ooit heb gedaan."

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited UK. Vertaling en bewerking naar het Nederlands door Caitlyn Terra.