London Fashion Week: Nieuwe vorm voor meer inclusie

Een jaar na de aankondiging dat de British Fashion Council (BFC) een grondige vernieuwing van haar overkoepelende missie zou doorvoeren, beginnen we nu pas te zien dat dergelijke plannen worden uitgevoerd. Dit komt deels door een herformulering van de mannenmode editie van London Fashion Week (LFW) als een "cultureel moment", een concept dat zowel een uitbreiding van categorieën als een ondersteuningsmedium voor de lokale Britse industrie is.

Onder de nieuwe naam LFW June, en in plaats van shows en presentaties, waren er netwerkevenementen, paneldiscussies, winkelmogelijkheden en zelfs hardloop- of boekenclubs, waardoor de breedte en het bereik van de algehele modeweek werden uitgebreid in de hoop mogelijkheden te creëren voor meer inclusie. De kern van het evenement was echter een tentoonstelling in het Institute of Contemporary Art (ICA), waar geselecteerde gastconservatoren waren uitgenodigd om displays op te zetten op basis van het werk van fotografen die drie gekozen culturen weerspiegelden: zwarte cultuur gericht op eigenliefde, Zuid-Aziatische cultuur met een focus op patroon, textiel en vakmanschap en queercultuur, met jonge transcreatievelingen op de voorgrond.

Het idee achter het evenement, waar ook looks van ontwerpers als Ahluwalia en Labrum aanwezig waren, was om gemeenschappen in de schijnwerpers te zetten die een "rijke en belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de Britse mode-industrie", en een precedent te scheppen voor de gesprekken, discussies en panels die het hele weekend volgden en voor het eerst voor het publiek waren opengesteld. Op zaterdag organiseerde journalist Kemi Alemoru bijvoorbeeld een panel dat sprak over "performance activisme in de mode-industrie", dat later werd gevolgd door een diner "ter viering van de Zuid-Aziatische invloed op de Britse mode".

Vier merken voor mannenkleding spelen met het idee van recontextualisering

De presentaties door merken die wel plaatsvonden, waren minimaal, met slechts vier merken voor mannenmode op de driedaagse agenda van 7 tot en met 9 juni, waarvan er drie daadwerkelijke catwalkshows hielden: Denzilpatrick, Qasimi en Charles Jeffrey Loverboy, waarbij de laatste een 10-jarig jubileum vierde, terwijl Harri zich hield aan een presentatieformat.

Net als LFW als geheel was er ook onder de deelnemende ontwerpers een gevoel van recontextualisering. Voor Qasimi werden bijvoorbeeld historische monumenten en hun rol in de samenleving onderzocht door een moderne lens, wat resulteerde in de vorming van vloeiende en structurele silhouetten die de "steeds veranderende aard" van dergelijke gebouwen symboliseerden. Charles Jeffrey Loverboy daarentegen zei dat het was afgeweken van zijn eerdere "narratiefgedreven aanpak" om zich in plaats daarvan te verdiepen in het concept van 'queer time', gecentreerd rond queerness als een weerspiegeling van de tijd zelf en zijn relaties met het verleden, het heden en de toekomst.

Dit afgeslankte schema brengt LFW, dat nu zijn 40e jaar viert, verder weg van de drukkere sfeer die het ooit in de stad had. Voorheen opererend onder de titels 'London Fashion: Collections' en later 'London Fashion Week Men's', was het evenement ooit gastheer van grote Britse merken zoals JW Anderson en Wales Bonner, waarvan velen inmiddels zijn overgestapt naar de naar verluidt meer mondiale Milanese en Parijse mannenmode-opstellingen. Als gevolg hiervan is de BFC ook schijnbaar gedwongen om zijn visie op de mannenmode te veranderen, iets waar de CEO van de organisatie, Caroline Rush, zich bewust van was.

Savile Row krijgt een plek in de spotlight

Met dit in gedachten was het de eerste editie van LFW waarin ontwerpers en kleermakers van de beroemde Savile Row in Londen op het programma stonden. Deze sector van mannenmode was voorheen uitgesloten van de deelnemers, maar het was een categorie die Rush had aangestipt in het overgangsplan van de British Fashion Council, waarbij werd gezegd dat er gesprekken gaande waren om dergelijke bedrijven op te nemen in het overkoepelende ondersteuningssysteem van de raad. Terwijl Russell & Bromley een exclusief winkel-evenement in de winkel hield, organiseerde Gieves & Hawkes Summer Drinks en presenteerde Clothsurgeon zijn eigen kijk op een "Contemporary Lens".

De integratie van deze merken op het schema markeerde een potentieel keerpunt in de positie van mannenmodebedrijven in termen van perspectief binnen de modescene van Londen, waarbij de historische relatie van de stad met maatwerk werd erkend. Dit betekende echter niet dat nieuwe, opkomende namen buiten beschouwing werden gelaten. Op de laatste dag van LFW werd een showcase van nieuwe namen voor mannenmode, waaronder Derrick, Kyle Ho en Roker, naar Groucho Club gebracht in een verdere poging om lokale ontwerpers te ondersteunen, waarmee de houding van BFC-voorzitter David Pemsel om de BFC te vestigen als een "katalysator voor verandering" werd bevestigd. Naast Rush is Pemsel een ander die zijn mening over de positie van de raad in het VK kenbaar heeft gemaakt, met als doel de organisatie meer te herpositioneren als een platform dat ondersteuning biedt aan lokale ontwerpers en merken om de industrie van het land nieuw leven in te blazen en de volgende generatie talent te verheffen. Vooruitlopend op de komende algemene verkiezingen in het VK, riep Pemsel de regering publiekelijk op om meer te investeren in LFW door onder andere de steun aan internationale bezoekersprogramma's en het ondersteunen van educatieve initiatieven gericht op het opbouwen van een meer gelokaliseerde mode-arbeidsmarkt.

Het is een mentaliteit die die van New Yorks eigen strijd met de relevantie van de modeweek weerspiegelt, waar een missie om de productie-industrie dichter bij huis te brengen de afgelopen jaren al aan de gang is. Het roept de vraag op of de BFC ook hoopt zo'n prestatie te leveren en, zo ja, zou het gezicht van LFW in de toekomst drastisch kunnen blijven veranderen? Nu de modeweek voor herenmode in Londen in januari niet meer op de agenda staat - een andere verschuiving onder de Rush-Pemsel-herschikking - zullen we waarschijnlijk nog een jaar moeten wachten om erachter te komen wat de volgende stap is in de evolutie.

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited UK. Vertaling door AI, bewerking voor helderheid door Caitlyn Terra.