McCollough en Hernandez omarmen de erfenis van Anderson bij hun debuut voor Loewe

Madrid – Continuïteit en erfgoed. Dat zijn de twee termen die de nieuwe weg van het Spaanse Loewe het beste samenvatten, na het vertrek van Jonathan Anderson en de komst van het duo Jack McCollough en Lazaro Hernandez als nieuwe creatief directeurs van het Spaanse modehuis. Een nieuw hoofdstuk in de bijna 200-jarige geschiedenis van het merk. De Amerikanen maakten hun debuut deze vrijdag met de presentatie van hun eerste collectie tijdens Paris Fashion Week.

Als een van de meest verwachte shows van deze editie van Paris Fashion Week, debuteerden McCollough en Hernandez als nieuwe creatief directeurs van Loewe. Ze presenteerden hun nieuwe damescollectie voor Lente/Zomer 2026 op de vijfde dag van de officiële kalender. Het voorstel is een eigen, actuele herinterpretatie van het historische erfgoed van het merk. Hiermee volgen ze het pad dat Anderson insloeg toen hij in september 2013 de creatieve leiding van Loewe op zich nam. Dit erfgoed is diep geworteld in de Spaanse oorsprong van het huis. De afgelopen jaren werd deze erfenis herzien en in een nieuwe context geplaatst door de Britse ontwerper, nu creatief directeur van Dior. McCollough en Hernandez omarmen deze meest recente fase van het erfgoed. Ze assimileren niet alleen de oorsprong van het merk, maar ook de door Anderson uitgevoerde reconstructie van de codes. Vanuit dit punt beginnen ze vorm te geven aan het nieuwe Loewe.

Hierbij valt vooral de subtiliteit en het vakmanschap op waarmee McCollough en Hernandez het werk van Anderson bij Loewe benaderen. Deze collectie in Parijs onderstreept de juiste keuze voor de Amerikaanse ontwerpers als opvolgers. Loewe had een eigen, krachtige visuele taal ontwikkeld die zeer gewaardeerd werd door liefhebbers van het merk en hoogwaardige mode. Er was een vrees dat dit hoogtepunt verloren zou gaan na de noodzakelijke wissel in creatieve leiding. Vandaag is echter duidelijk geworden dat McCollough en Hernandez volledig in lijn zijn met de stijl en het profiel van het merk van de afgelopen jaren. De synergie is zo sterk dat vrijwel elk stuk, ondanks de subtiele eigen inbreng van de Amerikaanse ontwerpers, ook door Anderson voor Loewe ontworpen had kunnen zijn. Dit duidt op een duidelijke esthetische continuïteit. De verwachting is dat McCollough en Hernandez seizoen na seizoen geleidelijk meer afstand zullen nemen, terwijl ze de beeldtaal van Loewe verder ontwikkelen vanuit hun eigen gevoeligheden.

“Bij Loewe binnenkomen betekent het overnemen van codes die in meer dan 180 jaar geschiedenis zijn gevormd. Deze worden vooral gedefinieerd door een langdurige toewijding aan vakmanschap en de Spaanse identiteit”, vertellen McCollough en Hernandez in een verklaring van het Spaanse modehuis. Als nieuwe creatief directeurs van het huis is het “onze taak om deze geest vooruit te helpen, door deze te interpreteren via onze persoonlijke visie”. Maar “hoe herdefiniëren we vakmanschap vandaag de dag? Hoe ver kan de expressie van handwerk worden doorgevoerd voordat zelfs het spoor van de creatie verdwijnt? Wat betekent Spaanse identiteit in 2025, bevrijd van de last van de geschiedenis, maar met respect ervoor?”, vragen de ontwerpers zich af.

Als antwoord op de twijfels die rezen bij het overnemen van de leiding bij Loewe, stellen ze: “Voor ons is creativiteit de enige mogelijke weg”. Creativiteit is dus het instrument om “deze vragen met discipline, moed en een coherente persoonlijke visie te benaderen”. En vanuit een creativiteit die “intiem moet blijven, maar verbonden met een breder cultureel verhaal”. Hiervoor, voegen ze toe, “hebben we bij Loewe de vrijheid om te verkennen en te experimenteren, ondersteund door een unieke cultuur van creatie en materialiteit, die expressief, vitaal en diep verbonden is met kunst en cultuur”.

Licht, kleur en sensualiteit

De focus op deze debuutcollectie, een manifest waarin ze alle principes die ze als nieuwe creatief directeurs van Loewe willen ontwikkelen, samenbrengen, begint met het werk ‘Yellow Panel with Red Curve (1989)’ van de Amerikaanse kunstenaar Ellsworth Kelly. Volgens McCollough en Hernandez synthetiseert dit werk alle kwaliteiten waarmee zij Loewe identificeren. Kwaliteiten die ze willen benadrukken als de meest onderscheidende codes, zoals de vloeiendheid en sensualiteit van lijnen, het licht en de materialiteit van silhouetten, en de intensiteit van kleur. Deze intenties waren bijzonder duidelijk in de openingslook van de show, een perfecte herinterpretatie van Kelly's werk.

Beginnend bij dat laatste punt, is de collectie opgebouwd rond een intens CMYK-kleurenpalet, vergelijkbaar met de cartridges van een printer. Vanuit deze basis opent de kleurensymfonie zich naar meer magische tinten zoals mintgroen, koraaloranje en een opvallend ‘shocking pink’.

Op basis van deze kleurtinten, aangevuld met de bloemenprint die al in eerdere seizoenen te zien was, presenteert de Loewe-collectie een breed scala aan silhouetten. McCollough en Hernandez herinterpreteren enkele van de meest opvallende patronen uit het Anderson-tijdperk. Opvallend zijn de nieuwe versies van de handdoekjurken, de ‘baby doll’-jurken en de harnasjurken. De nieuwe creatief directeurs herinterpreteren deze niet alleen, maar presenteren ze ook in de vorm van een sculpturaal jasje. Kledingstukken gemaakt van verschillende leersoorten vallen opnieuw op, een materiaal dat zich in deze collectie weer als kenmerkend voor het merk profileert. Daarnaast zijn er silhouetten en materialen uit de streetwear en sportmode. McCollough en Hernandez interpreteren en omarmen deze esthetiek met jeans, polo's, parka's, anoraks en tanktops. Dit zijn sleutelstukken in de collectie, naast de opvallende gedeconstrueerde jurken en accessoires zoals de nieuwe ‘Amazona 180’-tas van Loewe.

“De collectie maakt gebruik van een visuele taal met pure, soms sculpturale vormen en een elementair palet, geïnspireerd op archetypen uit de sportkleding en vaak uitgedrukt door middel van vakmanschap in leer”, lichten McCollough en Hernandez toe. “Deze vormen komen tot leven met een sensualiteit en een passie die het erfgoed van Loewe opnieuw uitvinden”. Het werk ‘Yellow Panel with Red Curve (1989)’ van Ellsworth Kelly “synthetiseert deze elementen het best in één object”. “Het bezit een levendigheid en een tactiele kwaliteit die fundamenteel zijn voor het huis, evenals een kleurintensiteit en een sensualiteit die inherent lijken aan de Spaanse wortels. Het vertegenwoordigt uiteindelijk een optimisme en een geest waarmee we ons diep identificeren”, en dient als “een startpunt, een voorproefje van wat komen gaat”.