Oso Couture: een zoektocht naar verbinding, ofwel, ‘common ground’

In de ontwerpen van Oso Couture smelten culturen en tijden samen. Ontwerper en eigenaar Achmed Oso haalde voor zijn derde Couture- collectie, die donderdagavond in de AkzoNobel Art Space in Amsterdam getoond werd, inspiratie uit zijn Syrische wortels en combineerde dit met eigentijds Europese silhouetten. Oso’s collectie paste daarom precies tussen AkzoNobels kunstverzameling getiteld ‘Common Ground’.

De Art Space in het AkzoNobel-gebouw in Amsterdam werd 23 jaar geleden opgericht. De ruimte met werken van internationale kunstenaars is voor iedereen, van zakenlui tot aan scholieren, toegankelijk. Twee maanden geleden werd daar de tentoonstelling ‘Common Ground’ geopend. “Voor de tentoonstelling is de individualisering van de maatschappij door internationale kunstenaars op verschillende mogelijkheden verbeeld. Zo hangen in het centrum van de ruimte bijvoorbeeld werken met de afbeeldingen van Ghandi en Obama: ‘ons nationale geweten’. De tentoonstelling gaat over dystopie en utopie, thema’s waar Oso aansluiting bij vindt”, opent Hester Alberdingk, directeur van de AkzoNobel Art Foundation, de collectiepresentatie en verklaart direct de keus van de ontwerper om zijn collectie op deze toch niet alledaagse manier te presenteren.

Met de 32 looks uit zijn derde collectie neemt Oso ons bij de hand en reist het publiek op en neer tussen de twee culturen. Zijn statige handschrift is een mooie mix tussen Oosterse en Westerse mode. Eigentijdse silhouetten en luxe Italiaanse stoffen vertegenwoordigen de Westerse cultuur. Tegelijkertijd laat de ontwerper zich inspireren door zijn Syrische wortels en de tradities aldaar.

Oso Couture van ontwerper Achmed Oso samensmelting van culturen

Tijdens de avond vertelt Alberdingk het verhaal van het ontstaan van Oso Couture, want, zo verklaart de directeur, dit is een rijk en inspirerend verhaal. Achmed Oso groeide op in een gezin van twaalf kinderen in Bene, een Syrisch dorpje vlakbij Aleppo. Zijn interesse voor het vak werd de ontwerper al met de paplepel ingegoten; zijn hele familie hield zich bezig met het vervaardigen van kleding. Op zijn veertiende kreeg de jonge Oso een vakantiebaantje in een atelier waar zijn ambitie werd geboren: ‘Ooit heb ik een eigen atelier.’ De rest is niet gescheidenis. Na zeven jaar rondreizen en leven vanuit een koffer lukt het Oso om genoeg geld te hebben gespaard om een modeopleiding in Nederland te bekostigen. Hoewel Nederland een land is van goede subsidieregelingen, geldt dit niet voor Oso die toentertijd geen Nederlandse papieren had. Dit weerhield hem er niet van opleidingen af te ronden aan de modeacademies Artemis en Rietveld in Amsterdam en M. Müller & Sohn in Duitsland, waar hij het vak couturier meester werd.

Oso’s atelier is gevestigd in Oegstgeest, waar klanten hun bestellingen kunnen plaatsen. Binnenkort zal de couturier zijn atelier verplaatsen naar de Meelfabriek in Leiden, waar hij een ruimte aangeboden heeft gekregen.

Beeld: Martin van Welzen