Richard Malone wint achtste editie van International Woolmark Prize

Londen - Richard Malone won gisteren in Londen de International Woolmark Prize. Emily Bode kreeg de Karl Lagerfeld Award For Innovation, een nieuwe onderscheiding van de organisatie. We spraken de ontwerpers gisteren bij de uitreiking van de prijs in Londen.

Malone kreeg de prijs, ter waarde van 200.000 Australische dollar, ongeveer 123.000 euro, voor zijn inzet voor traceerbaarheid in de supply-chain en voor zijn duurzame bedrijfsvoering.

Wat de Woolmark Prize voor Malone betekent? "Dat ik mijn onderzoek kan voortzetten," vertelde de Ierse ontwerper aan ondergetekende. "Ik doe van begin af aan heel veel research, maar niemand geeft mij daar geld voor en daardoor verlies je veel tijd. Een prijs als deze helpt research, en de resultaten ervan, in de kijker te zetten."

The Woolmark Company zette dit jaar in op duurzaamheid en traceerbaarheid. Stuart McCullough, managing director van het Australische bedrijf verwees tijdens de uitreiking gisterenavond naar de droogte in Australië, en de bijhorende bosbranden, die ook voor de wolboeren zware gevolgen hebben.

Richard Malone & Bode winnaars International Woolmark Prize 2020

Malone, die debuteerde in september 2015 op London Fashion Week, komt zelf van Wexford, op het Ierse platteland, en werkt voor zijn collecties met een community van wevers in Tamil Nadu, India. Ze gebruiken volledig organische en plantaardige kleurstoffen en meer recente innovaties met Merinowol en andere duurzame vezels. "Ik vind het belangrijk om zulke communities in stand te houden en te voorkomen dat het ambacht en de traditie verloren gaan, zoals in Wexford is gebeurd." Zijn capsulecollectie voor de Woolmark Prize was geïnspireerd door jeugdherinneringen aan de werk uniformen van het platteland.

De ontwerper prees de samenwerking met The Woolmark Company. "Niemand zegt je wat je moet doen, maar je krijgt wel toegang tot hun netwerk," aldus Malone.

Emily Adams Bode, die de Karl Lagerfeld Award kreeg (goed voor 100.000 Australische dollar) legde de nadruk op de connecties van Woolmark. “Voor ons was meedoen aan de Woolmark Prize belangrijk om nieuwe relaties te vormen voor de toekomst. Ongeveer de helft van onze collecties wordt in New York gemaakt, met historische technieken. Ik probeer typisch vrouwelijke crafts in stand te houden: quilting, bijvoorbeeld, of appliqué. Ons patchwork met souvenirwimpels van merinowol illustreert de zo goed als verloren praktijk van het verzamelen en hergebruiken van souvenirwimpels, een traditie die uit Australië komt."

Malone showt zijn collecties tijdens London Fashion Week. Hij was altijd al geïnteresseerd in duurzaamheid. "Ik studeerde eerst beeldhouwkunst. De school wist niet wat met me aan te vangen en suggereerde dat ik Saint Martins zou proberen. Daar heb ik tailoring gestudeerd. Later heb ik een tijd in Parijs doorgebracht, bij Louis Vuitton. Het is niet mijn ambitie om een Prada te worden," zei Malone nog. "Dat is geen duurzaam businessmodel. Bovendien worden er nog altijd heel veel kleren gemaakt, maar zijn er steeds minder mensen die ze willen kopen." Malone verkoopt vaak rechtstreeks aan zijn klanten.

Bode was de eerste vrouwelijke designer die showde tijdens NY Fashion Week Men. Sinds twee seizoenen showt ze in Parijs tijdens de mannenweek. Ze is gekend voor haar werk met vintagestoffen en haar passie voor typisch Amerikaanse traditionele technieken, en dan in het bijzonder crafts die doorgaans door vrouwen werden uitgevoerd.

Bode toonde gisteravond zes looks die ze grotendeels ook al tijdens haar show in januari had getoond, met patchwork van oude souvenirwimpels en een reeks tapijten geïnspireerd door paardenrennen-blankets uit de seventies.

Een prijs met modegeschiedenis

De Woolmark Prize werd opgericht door het International Wool Secretariat, een organisatie die in 1936 is opgezet door Australische wolmakers om hun product wereldwijd bekendheid te geven. De eerste bekende winnaar van de prijs, eind de jaren veertig, was Valentino Garavani, toen nog modestudent (hij kreeg zijn eerste baan in 1950, bij couturier Jean Dessès). Saint Laurent deed voor het eerst mee in 1953. Hij was zestien, en nooit eerder in Parijs geweest. De jury, onder wie Christian Dior en Hubert de Givenchy, gaf hem de derde prijs. Een jaar later won Saint Laurent de eerste prijs in de categorie jurken. Lagerfeld, destijds 21, won in de categorie mantels. Saint Laurent werd ingehuurd door Dior, Lagerfeld kwam terecht bij Pierre Balmain, een van de juryleden dat jaar. Na die gouden jaren verdween de prijs om in de jaren tachtig en negentig een comeback te maken, maar dan als bekroning voor meer gevestigde ontwerpers als Giorgio Armani, Romeo Gigli, Donna Karan en Ralph Lauren. Het huidige format dateert van 2012: een afvalkoers voor jonge designers uit de hele wereld. Bij de recente winnaars: Christian Wijnants, Gabriela Hearst, Public School en Cottweiler.

De IWP is een van de drie belangrijke modeprijzen, met de LVMH Prize en de prijzen van de Franse organisatie ANDAM. Ook het modefestival van Hyères is sinds 35 jaar een belangrijke aandachtstrekker voor jonge ontwerpers. Dat de Woolmark Prize gisteren tijdens London Fashion Week werd uitgereikt, is geen toeval. Ook de andere prijzen associëren zich doorgaans met de grote modeweken. Hyères onthult zijn genomineerden elk jaar met een evenement tijdens de coutureweek. De LVMH Prize presenteert zijn nominees traditiegetrouw eind februari, tijdens de damesmodeweek van Parijs (ze zijn dit keer met twintig, onder wie het Frans/Belgische, in Brussel gevestigde Ester Manas en het Amerikaans/Nederlandse Area).

Nogal wat ontwerpers op de shortlist van de Woolmark Prize waren eerder genomineerd voor andere modeprijzen.

"Mijn avontuur met de LVMH Prize is net achter de rug," vertelde Bode. "Het is een belangrijke, internationale prijs, waarbij je heel veel mensen ontmoet. De Woolmark Prize gaat dieper. Je leert enorm veel bij over productie en fabricatie. Als je zoekt naar een sweaterfabriek die misschien een bepaald type chunkier breiwerk kan leveren, dan kan Woolmark net dat soort fabriek voor je helpen te vinden."

Genomineerd worden voor een van de grote modeprijzen garandeert visibiliteit, zeiden Lisi Herrebrugh en Rushemy Botter van Botter, eerder winnaars van de grote prijs van het festival van Hyères en nominees van de LVMH Prize. "Voor ons als jong merk is dat heel belangrijk. Je wordt plots ernstig genomen, meer gerespecteerd. En als merk groei je. Je evolueert. Je ziet wat werkt, en wat niet. Je wordt beter. Je leert je verhaal te vertellen. Over je eigen werk praten is niet altijd gemakkelijk, maar het moet. Niemand anders gaat het voor jou doen. Het bijzondere aan de Woolmark Prize is dat je de kans krijgt om iets te ontwikkelen. De samenwerking begint geruime tijd op voorhand. Er zijn workshops, we zijn twee keer naar Londen gekomen voor seminars over wol. Dat was heel leerzaam.”

Ludovic de Saint Sernin, die zijn collecties laat maken in een atelier in Parijs, won eerder de Andam Prize en was genomineerd voor de LVMH Prize. Hij verklaarde: "De Andam is heel menselijk, het is een typisch Frans gebeuren, en voor mij was het een heel positieve ervaring omdat ik toen gewonnen heb. De LVMH Prize nominatie was ongelooflijk omdat ik pas zes maanden bezig was, twee kleine presentaties had gedaan. Die nominatie heeft me enorm veel exposure gegeven. Ik heb de finale gehaald en ik heb al mijn idolen kunnen ontmoeten. De Woolmark Prize is dan weer uniek omdat je zo goed begeleid wordt door de teams van de organisatie. Ze helpen je toegang te krijgen tot fabrikanten. En het accent op duurzaamheid deze editie heeft ons doen nadenken over de precieze herkomst van elk stuk.”

De Woolmark 2020 Prize nominees

De tien finalisten A-Cold-Wall (UK), Blindness (Korea), Bode (VS), Botter (Nederland), Feng Chen Wang (UK/China), GmbH (Duitsland), Ludovic de Saint Sernin (Frankrijk), Matthew Adams Dolan (VS), Namacheko (België) en Richard Malone (UK/Ierland) kregen elk 70.000 Australische dollar om te investeren in de ontwikkeling van een traceerbare capsulecollectie van zes looks in merinowol.

In de jury van de International Woolmark Prize zaten onder anderen ontwerper Kim Jones (Dior), kunstenaar Takashi Murakami, model Anja Rubik en Edward Enninful, hoofdredacteur van de Britse Vogue.

Foto’s: Richard Malone en Bode, International Woolmark Prize 2020. Eigendom The Woolmark Company