Alles komt uit mijn brein - Interview Dieter de Cock

Stephan Schneider. Viktor & Rolf. Blue Blood. Het zijn

niet de minste namen die op de cv van de Belgische ontwerper Dieter de Cock prijken. Sinds 2009 is hij hoofddesigner bij Cold Method in Amsterdam en heeft hij het toch al succesvolle mannenlabel naar nog grotere hoogtes gestuwd. “Maar dat doe ik natuurlijk niet alleen”, zegt hij bescheiden.

Als er niks uit mijn brein komt, dan is er geen collectie

In het stoere industrieel ingerichte pand van distributeur Fourtosix, dat in 2007 het eigen label Cold Method opstartte, voelt Dieter de Cock zich als een vis in het water. Bij Cold Method kan hij zijn liefde voor high level materials die hij in zijn haute couture-tijd ontwikkelde, verenigen met zijn wens om de ‘gewone man’ in zijn ontwerpen te zien. Ook heeft hij bij Cold Method zijn work/life-balance weer een beetje tot normale proporties kunnen terugbrengen. “Ik hou ervan om hard te werken”, zegt hij. “Maar als je je vrienden en familie nooit meer ziet, ga je je toch afvragen of dat het wel waard is.”

Na vier jaar als rechterhand van de Belgische ontwerper Stephan Schneider gewerkt te hebben, en vervolgens tweeëneenhalf jaar alsmenswear designer bij Viktor & Rolf, begon er iets te knagen. “Hoe fantastisch mijn leven ook was, ik kreeg steeds vaker het gevoel van ‘Het is maar kleding. Ik kan toch niet met mode trouwen?’ Uiteindelijk koos ik ervoor om wat anders te zoeken.” Na een ontmoeting met de eigenaar van Blue Blood had De Cock een nieuwe job. “Ik was gewend aan dure Italiaanse stoffen en veeleisende klanten en nu moest ik me ineens gaan verdiepen in jeanswear voor het grote publiek. Een grotere tegenstelling bestond niet, maar ik vond het te gek. Ik verdiepte me helemaal in de denim-materie, maar nog voordat mijn eerste collectie in de winkel lag, werd het bedrijf failliet verklaard…”

Tijd om in een diep dal te vallen, had De Cock echter niet. In Nederland werkte zijn cv als een rode lap op een stier; over gebrek aan belangstelling had hij niet te klagen. Maar voor de meeste merken was hij overgekwalificeerd. “De eigenaar van één van die merken zei: ‘Hoe graag ik je ook wil hebben, bij mij zou je alleen maar ongelukkig worden. Maar ik weet dat Cold Method ook op zoek is. Wacht, ik bel ze meteen op…’”Zo gezegd, zo gedaan en een afspraak was gemaakt. De Cock ging meteen op onderzoek uit, op internet en in de stad. “Ik vond het een aardig merk, leuke basics met een twist, maar ik zag ook dingen waar ik wat minder blij mee was. Ik had het idee dat er meer uit te halen was. De eigenaar snapte precies wat ik bedoelde en even later had ik een nieuwe baan.”

Gezicht Met de komst van Dieter de Cock veranderde er het één en ander bij Cold Method. Ten eerste kreeg de collectie een gezicht. Daarvoor waren de collecties anoniem. Nu werd ook naar de buitenwereld gecommuniceerd dat niemand minder dan Dieter de Cock hoofd design was. Dat was een slimme strategische zet en leverde veel free publicity op. En daarbij: voor een ontwerper is het natuurlijk altijd leuk om over zijn werk te vertellen. Er werden dan ook meteen interviews aangevraagd en De Cock vertelde openhartig over zijn ervaringen in de modewereld en zijn kijk op het vak. “Dat was allemaal nieuw voor me”, vertelt De Cock. “Ik vond het erg leuk om te doen, maar in die eerste interviews moest nog weleens wat geschrapt worden, omdat ik iets teveel had gezegd, haha.”

Eén van de belangrijkste veranderingen die onder leiding van De Cock werd doorgevoerd was de herwaardering van kwaliteit. “Cold Method wilde trouw blijven aan het imago van ‘affordable luxury’”, legt hij uit. “Dat wilde ik ook, maar ik zag die luxury in het materiaalgebruik niet terug. Ik was gewend aan de mooiste stoffen en wilde naar een soortgelijke kwaliteit. Volgens mij moest dat mogelijk zijn. We besloten om de prijzen iets te verhogen en gericht op zoek te gaan naar fabrikanten die aan onze kwaliteitseisen konden voldoen. Die vonden we in China, Turkije en Portugal. Het kostte flink wat inspanning, maar het resultaat is er dan ook naar. Ik kan nu zelfs stoffen, kleuren en dessins laten maken, wat het ontwerpen – en de collecties dus ook – een extra dimensie geeft.”

Inspiratie haalt De Cock overal vandaan. “Het is een natte vinger gevoel. Er leeft wat, er broeit wat. Je kijkt wat er in de wereld gebeurt, internet is wat dat betreft een geweldige bondgenoot. Maar ook op straat zie je dingen. Ik ga graag naar exposities en films en ik koop veel boeken. Alles sla ik op en dan begin ik eigenlijk al in mijn hoofd met tekenen. Zo’n soort jasje, zo’n soort broek, dit soort details. Ik zie daar ook kleuren bij en langzamerhand ontstaat er een thema. Vervolgens zoek ik er inspiratiebeelden bij voor de moodboards en zo gaat het steeds een stapje verder. Cold Method is dus zeker geen kopieercollectie. Veel bedrijven gaan shoppen en veranderen dan hier en daar wat details. Ik ga nooit shoppen. Alles komt uit mijn brein en als er niks uit mijn brein komt, dan is er geen collectie.”

Vlaams sausje
Hoe zie je aan een merk dat het dat merk is? De Cock: “Ga naar de Bijenkorf en haal alle bordjes bij alle shop-in-shops weg. Alles lijkt op elkaar, slechts een enkel label herken je uit duizenden. Dat is het werk van de designer.” Langzaam maar zeker wordt ook de handtekening van de Cold Method-collecties duidelijker zichtbaar. Het zit ‘m in de kleine details. “We gebruiken nu bijvoorbeeld vaak een dubbelstiks op de rugnaad, contraststiksel op rugpanden van knits, een rubber logo op de t-shirts… Ook het kleurgebruik verandert. Voorheen werd voor de wintercollecties vaak zwart en grijs gebruikt. Ik kies liever voor mooie warme diepdonkere blauwen, bruinen, groenen. Ze zeggen dat dat het Vlaams sausje is dat er overheen hangt. Dat klopt misschien wel; het zijn wat melancholische kleuren en Vlamingen zijn best een melancholisch volkje.”

De collecties van Dieter de Cock’s Cold Method kenmerken zich door de combinatie van dressed en casual. Bestond een collectie voorheen uit een deel gekleed en een deel casual, De Cock kiest er bewust voor om de collectie zo op elkaar af te stemmen dat je alle stukken door elkaar heen kunt dragen. “Overdag draag je bijvoorbeeld een pak en als je ’s avonds naar een borrel gaat, trek je er een spijkerbroek bij aan. Ik hou er ook van om een trui onder een jasje te dragen, dat is niet gangbaar, maar wel lekker warm. Alles moet gewoon met elkaar te combineren zijn. Een man wil niet uren voor zijn kast staan. Hij wil er goed uitzien, maar ook snel klaar zijn. Dat geldt voor elke gelegenheid, of het nou een feestje is of een boswandeling.”

Ergens op internet staat te lezen: ‘Sinds Dieter de Cock hoofdontwerper is, heeft Cold Method een vlucht genomen.’ Wat vindt hij daar zelf van? “Dat ligt niet alleen aan mij”, zegt hij. “We doen het met z’n allen, ik ben een schakel in het systeem. Als creatief laat ik mijn visie laten zien, wat is Cold Method, waar zijn we nu, waar gaan we heen. Alles start met de eerste conceptmeeting, daar laat ik mijn moodboards zien en vertel ik het verhaal dat erachter zit. In het begin hebben we ook wel gezamenlijke trips gedaan naar fabrikanten, daar heb ik de productontwikkelaars stoffen laten voelen, mijn visie uitgelegd. Dat klikte heel goed. Nu zitten we als team echt op één lijn en dan bedoel ik ook de marketingmensen en de salesmensen. Het is hier nu net één grote familie, we begrijpen elkaar en we hebben er lol in. Dat werkt heel fijn.”

Dieter de Cock
Dieter de Cock werd in 1978 geboren in het Vlaamse dorpje Wetteren, vlakbij Gent. Hij groeide als enig kind op in een warm gezin. Moeder had een handwerkwinkel en vader was productiemedewerker bij Volkswagen. Als kind tekende en schilderde hij al graag en vond hij het leuk om zijn moeder met de inkoop of bij knutselmiddagen te helpen. Na de middelbare school was het zijn moeder die hem aanspoorde om de kunstacademie te doen. Zelf was hij altijd in de veronderstelling geweest dat hij een universitaire studie zou gaan volgen. Hij besloot eerst de vooropleiding van de kunstacademie te doen. Vanaf de eerste stap over de drempel voelde hij zich helemaal in zijn element. Hoe had hij ooit aan een universitaire studie kunnen denken? Modeontwerper, dát zou hij worden! Tijdens zijn studie aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Gent, liep hij in zijn vrije tijd, als een soort vrijwillige stage, mee met ontwerper Dries van Noten. “Daar heb ik ontzettend veel van geleerd”, aldus De Cock. Mede daardoor kon hij meteen na zijn afstuderen in 2002 aan de slag als assistent hoofd designer voor Stephan Schneider. In 2006 maakte hij de overstap naar Viktor & Rolf waar hij menswear designer werd. Ook ontwierp hij onder licentie de collecties met zijden accessoires en zonnebrillen. Na een korte carrière bij denimmerk Blue Blood, sloeg hij eind 2009 een nieuwe weg in als hoofd designer bij het Nederlandse mannenlabel Cold Method.

Dit artikel is gepubliceerd in FashionUnited vakblad nummer 1 van 2012