Dutch Touch opent buitenlandse deuren - Achtergrond

Wat eind jaren negentig begon als een droom om de Nederlandse mode te verenigen en te promoten in het buitenland, groeide uit tot een omvangrijk project: Dutch Touch. De Dutch Fashion Foundation toog in ruim een decennium met een dertigtal ontwerpers naar steden als Rome, Milaan en Parijs. Nu loopt de subsidie voor Dutch Touch bijna ten einde.

Angelique is de kracht achter de internationale Dutch Touch campagne

Ze heeft het druk. Het is half november en de Dutch Fashion Awards staan voor de deur. Toch klinkt Angelique Westerhof niet gestresst, als het eindelijk is gelukt haar te spreken. De directeur van de Dutch Fashion Foundation praat rustig, zoals ze altijd praat. Ze blikt terug naar de begintijd van het project Dutch Touch. “Het draaide vooral om de identiteit van de Nederlandse mode. Eind jaren 90 begonnen we officieus met het plan om Nederlandse mode op de kaart te zetten in het buitenland. De Nederlandse mode was zo’n eilandenrijk, daar wilden we wat aan doen. Met een klein groepje talenten werden we uitgenodigd in Rome. Er was een nieuwe directeur van de L’Agenzia Per la Mode in Rome, hij wilde een brug slaan tussen Rome en Milaan. Het ging om meer dan mode, het was een interdisciplinair project, ook met fotografie en dansexpressie.”

In de jaren daarna reisde Westerhof met ontwerpers als Bas Kosters, Jan Taminiau, Mada van Gaans, Daryl van Wouw en Joline Jolink naar Italië en Frankrijk. “Dat waren de new kids van toen.” Westerhof herinnert zich een installatie van Taminiau. Kosters experimenteerde met verschillende kunst expressies. En ook illustrator Piet Paris ging mee op pad, evenals het fotografenduo Freudenthal/Verhagen.

Als je als merk echt flink wil groeien heb je investeerders nodig

In de loop der jaren verschoof de aandacht van het zoeken naar een culturele identiteit naar een economische inbedding. Als Westerhof terug kijkt ziet ze dat er nu meer aandacht is voor de producten zelf, voor de consument, het lichaam en de seizoenen. “Vroeger ging het meer om persoonlijke groei voor ontwerpers, nu draait het om financiele groeiproblemen. Je komt als merk of ontwerper een heel eind, maar als je echt flink wil groeien heb je investeerders nodig. En dat is lastig in Nederland.” Ilja Visser vond een investeerder voor Ready to Fish en ook Avelon is volgens Westerhof een voorbeeld van een merk dat het ver heeft geschopt. “Voor Spijkers en Spijkers hoop ik ook nog op een goede investeerder.”

Van subsidie naar sponsoring
In de zomer van 2010 kreeg Dutch Touch een subsidie. Drie jaar lang zou het ministerie van Ecomische Zaken – onder de vlag van de regeling 2g@there – Dutch Touch subsidie geven voor het promoten van de Nederlandse mode-industrie in het buitenland. Doel: in drie jaar tijd zo’n dertig ontwerpers ondersteunen met het binnenhalen van buitenlandse orders. “Ja, de doelen zijn gehaald. We hebben zeker dertig ontwerpers geholpen,” zegt Westerhof. Hans van den Dool, namens 2g@there adviseur voor Dutch Touch: “Ontwerpers uit het hoogsegment moesten een kans krijgen in Italië en Frankrijk. Dat is grotendeels gelukt. Nu moeten de bedrijven daar in blijven investeren, want het is belangrijk dat je altijd je gezicht laat zien.”

Nog even en de financiele regeling loopt af. “Ik hoop ernstig dat het goed komt,” zegt Peter Heysteeg, directeur van modelabel Ready to Fish, dat sinds anderhalf jaar betrokken is bij Dutch Touch. Ook ontwerpster Marcha Hüskes maakt zich zorgen. Zonder het project zou het volgens haar veel langer hebben geduurd voor ze zou kunnen deelnemen aan buitenlandse beurzen. Van den Dool: “Ik ben hoopvol gestemd dat er nieuwe sponsoren worden gevonden voor Dutch Touch. Maar het komt ze natuurlijk niet aanwaaien.” Hoewel Angelique Westerhof druk bezig is om de financiering voor de toekomst te garaderen, en ze zich ook heus zorgen maakt, wil ze de onrust wel nuanceren. “Ik ben ontzettend dankbaaar voor de subsidie, maar we moeten het ook niet overschatten. Ontwerpers en merken dragen zelf een groot deel van de kosten bij. Deelnemen aan buitenlandse beurzen is nog altijd niet gratis.”

Wat was een stuikelblok voor Dutch Touch? Van den Dool wijst naar de modebranche an sich. “Ik zie aan de ontwerpers en merken dat ze worden geleefd door de seizoenen van de mode-industrie. Het vraagt heel veel energie van kleine bedrijven om te voldoen aan het vaste stramien, om in de cyclus te blijven van de seizoenen, de sale en de presale.” En als gevraagd wordt naar het succes van Dutch Touch, wordt steevast naar Westerhof gewezen. Adviseur Van den Dool: “De samenwerking met de Dutch Fashion Foundation verliep altijd heel soepel. En Angelique heeft zoveel ingangen, zo’n groot netwerk.” Heysteeg: “Angelique is de kracht van Dutch Touch. Zij is een vrouw uit de branche, je kunt echt merken dat ze verstand heeft van mode.”

Ontwerpster Marcha Hüskes:
“De financiele ondersteuning is voor mij het allerbelangrijkste. Beursdeelname is zo duur, vooral voor startende labels zonder buffer. Alleen zou het me toch minder snel zijn gelukt om met mijn label naar buitenlandse beurzen te gaan. En dan zou ik nu niet een netwerk in verschillende landen hebben opgebouwd. Nu heb ik verkooppunten in Italië, Azië, Portugal en Spanje. En wat ik ook heel belangrijk vind: op buitenlandse beurzen ontvang ik feedback op mijn collectie. Dan krijg ik inzicht in de markt. Zo’n drie à vier jaar geleden nam ik voor het eerst deel aan het project van de Dutch Fashion Foundation. Angelique Westerhof leerde ik kennen tijdens mijn opleiding in Arnhem. En voor mijn collectie, die hoofdzakelijk uit jurken bestaat, is naar het buitenland gaan een logische stap. De eerste paar keren dat ik mee op reis ging, kon ik rond een beursbezoek vaak nog een modeshow of presentatie geven. Fijn, maar aan de andere kant: zo’n presentatie levert vooral aandacht van pers op terwijl je als merk moet verkopen om je verder te kunnen ontwikkelen. Ook het netwerk van Dutch Touch is geweldig. Al zou dat wat mij betreft nog beter mogen. Vooral in Italië, waar de mode momenteel op z’n gat ligt, zijn inkopers soms onbetrouwbaar. Een paar keer heb ik daar kleding geleverd. Vervolgens kwam de betaling nooit. Hoe moet ik daar mee omgaan? Ook een contactpersoon in Parijs zou ik fijn vinden. Nu is er alleen één verkoopmoment tijdens beurzen en modeweken, zo’n drie dagen achter elkaar. Dat mag best uitgerekt worden.”

Peter Heysteeg, algemeen directeur Ready to Fish:
“Voordat we lid werden van de Dutch Fashion Foundation en ons aansloten bij Dutch Touch – dat was anderhalf jaar geleden – reisden we al naar Milaan, Parijs en Berlijn. Ja, de financiele bijdrage van Dutch Touch is lekker. Maar het netwerk van de organisatie heeft ons het meest geholpen. Met name in Italië. Dat is een moeilijk land met een heel andere taal en cultuur. Angelique is een fijne vrouw die echt uit de branche komt, dat is haar kracht. Ze heeft ons in Italië voorgesteld aan agenten, showroomhouders en andere belangrijke personen. Het contact is prima, we zien elkaar regelmatig. Wat Dutch Touch doet is echt maatwerk. Zij stellen ons voor aan personen die voor ons label iets kunnen betekenen, maar die voor een ander merk weer minder relevant zijn. Het project kan natuurlijk altijd beter. Een groter netwerk in Frankrijk bijvoorbeeld, en in Azië. Zelf zijn we nu bezig de Verenigde Staten te veroveren. Actrice Judi Shekoni droeg bij de première van ‘The Twilight Saga: Breaking Dawn Part 2’ in Los Angeles een jurk van Ilja. Maar met de middelen die Dutch Touch heeft, loopt het project uitstekend. De subsidie stopt bijna en ik hoop heel erg dat het goed komt. Het project is er echt voor merken die geen jonge talenten meer zijn, maar ook nog geen imperium als G-ster hebben. Als financiële steun niet meer mogelijk is, zie ik een grotere rol voor het netwerk van de organisatie. Ook kan de foundation een handje helpen om een jong merk door de ballotagecommissie van een beurs te loodsen. “

Dit artikel is gepubliceerd in FashionUnited vakblad nummer 1 van 2013