• Home
  • V1
  • Columns
  • "Ik had verder kunnen zijn" - Interview Marcha Hüskes

"Ik had verder kunnen zijn" - Interview Marcha Hüskes

Door FashionUnited

bezig met laden...

Scroll down to read more

Het duurde even voordat Marcha Hüskes haar niche

gevonden had. Inmiddels heeft zij met ontwerp en verkoop van comfortabele jersey jurken op eigen kracht een redabel bedrijf opgebouwd.

Marcha Hüskes treedt liever niet op de voorgrond. Ze wordt zelden geïnterviewd, hooguit een of twee keer per jaar. “Mijn werk moet voor mij spreken,” zegt de ontwerpster. Hüskes startte haar label kort na het afstuderen. Een paar jaar geleden vond zij in jurken haar niche. Het label Marcha Hüskes staat voor sobere maar vrouwelijke jurken met bijzondere details. De ogenschijnlijk simpele ontwerpen zijn voorzien van doordachte plooien en accenten. Het resultaat wordt wel met couture vergeleken vanwege de hoogwaardige snit en stoffen. In feite weerspiegelt het werk de ontwerpster: beide zijn bescheiden, elegant en aantrekkelijk. Deze ‘moeiteloze mix van luxe en draagbaarheid’ leverde haar in 2010 een nominatie op voor de Dutch Fashion Awards. In het verleden is haar werk te zien geweest bij verschillende presentaties en shows zoals tijdens de Arnhem Mode Biënnale in 2007 en 2009 en de Prelude shows van de Dutch Fashion Foundation (DFF); bij exposities in het Centraal Museum in Utrecht, in het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem en op buitenlandse vakbeurzen zoals White in Milaan en Atmosphere in Parijs met het DFF Dutch Touch programma.

Voor een ontwerpster die normaal gesproken liever niet in de schijnwerpers staat, wist Hüskes de media opvallend goed te vinden toen zij in 2008 een kopie van haar werk ontwaarde op een abri van warenhuis V&D. Het lichtblauwe jurkje met zwarte biezen was opgenomen in de voorjaarscollectie van ‘It’s-A-Wendy’ waar Wendy van Dijk enkele seizoenen haar naam aan verbond, en de stad hing vol met posters van de tv-presentatrice in de gewraakte robe. Hüskes kocht een exemplaar in de winkel, was overtuigd van de gelijkenis en belde De Telegraaf. Het nieuws verspreide zich razendsnel en diezelfde week werd publiekelijk (onder meer in een uitzending van RTL Boulevard) door Wendy van Dijk excuses aangeboden en een schikking getroffen met de ontwerpster.

Hüskes heeft, zo zegt zij zelf, dankzij de feedback van klanten haar niche ontdekt. Sinds zij zich volledig op jurken toelegt, is haar bedrijf ieder jaar gegroeid. In Nederland wordt het merk bij zeven winkels verkocht, zoals internetwinkel Zenggi.com, Coming Soon in Arnhem en Tamago in Amsterdam. Er zijn verkoopagenten in Milaan, Londen en New York en het aantal buitenlandse verkoopadressen staat op tien. De collecties worden in Italië geproduceerd. Hoewel de ontwerpster inmiddels kan leven van haar bedrijf, verdient zij nog niet genoeg om medewerkers in dienst te kunnen nemen. Er is een freelancer die zij graag een vast contract zou bieden, maar voorlopig is Marcha Hüskes nog een eenmanszaak en dat is soms best eenzaam geeft zij toe. Echter: “de groei zet door, dat biedt vertrouwen” en “ik kan heel goed alleen werken”.

Al op jonge leeftijd wist Marcha Hüskes - “ik was een jaar of acht” - dat zij modeontwerpster wilde worden. Barbiepoppen, dromen van prinsessenjurken èn de tekenfilmserie Candy Candy hebben op meer meisjes dat effect. Toch was Hüskes al twintig toen zij van Enschede naar Arnhem verhuisde om daar de modeopleiding aan de Hogeschool voor de kunsten te gaan doen. Zij herinnert zich nog goed twee gastdocenten uit het derde en vierde jaar – Matthijs Boelee en iets later Alexander van Slobbe – wier beoordelingen doorslaggevend zijn geweest voor het bepalen van haar handschrift en stijl. “Daar is de focus op vorm ontstaan.” Bepalend, zegt Hüskes waren de drie maanden stage op de stylingafdeling van C&A. “Ik heb er veel geleerd, maar ook ontdekt wat ik absoluut niet wilde. Bij zo’n groot bedrijf moet je toch continue verantwoording afleggen aan de ‘grijze pakken’.” Ook noemt zij Rixt van der Tol, docent patronen en techniek, “door haar heb ik mijn liefde voor de technische kant van het vak ontdekt”. Van der Tol herinnert zich Marcha als een rustige student die weloverwogen en grondig te werk ging. “Haar docenten aan de kunstacademie waren verrast toen zij besloot voor zichzelf te beginnen. Dat verwacht je niet van iemand die stil en bescheiden is. Ik vind het bewonderenswaardig dat zij die stap heeft gezet en het bovendien al zo lang zo goed doet. Voor jezelf beginnen is risicovol, daar moet je veel lef voor hebben.”

Na de Kunstacademie volgde zij in 1999 de masteropleiding van het Fashion Institute Arnhem. “Ik ben van de eerste lichting. Met FIA deden we een show in Parijs. Aansluitend was er een showroompresentatie waar we kennis maakten met modeprofessionals uit het buitenland. Een leerzame ervaring vanwege de respons die ik kreeg op mijn werk. Mijn examencollectie heb ik toen al aan een winkel in Japan verkocht.” Datzelfde jaar sleepte Hüskes de Frans Molenaarprijs in de wacht. Een goede opstap voor een beginnend ontwerper. Toch heeft het haar geen vliegende start gebracht. “Door kleine impulsen zoals die prijs en andere positieve reacties op mijn werk, werd duidelijk dat ik m’n eigen route moest kiezen en voor mezelf beginnen. Maar ik ben nu ruim tien jaar bezig en had voor mijn gevoel verder kunnen zijn. De eerste paar jaar was ik nog zoekende. Op zoek naar mijn niche, naar mijn doelgroep. Pas toen ik ging samenwerken met een agent in Parijs - in 2004 - en in aanraking kwam met buitenlandse retailers, kreeg ik concrete feedback die me vooruit heeft geholpen. De jersey jurken kwamen ieder seizoen als bestsellers uit de bus. Dat bleek de rode draad en daar heb ik toen mijn niche van gemaakt.”

Is dat niet hetzelfde als bij grote modebedrijven waar de commercie hoogtij viert? “Nee, omdat ik mijn creatieve vrijheid behoud. Feedback uit commerciële hoek is belangrijk, maar als ontwerper moet je wel kunnen vasthouden aan je handschrift.” Terugkoppeling uit de Nederlandse markt krijgt zij nu nog onvoldoende. “Met een handvol winkels is het lastig om goed zicht te krijgen op de thuismarkt. Ik heb wel het gevoel dat de stijl van Nederlandse vrouwen aan het veranderen is. Ik denk dat zij zich minder snel overdressed voelen en meer durven dan een paar jaar geleden. Mijn merk past goed bij die veranderende mentaliteit.”

Marcha Hüskes

Opleiding
1998-1999 - Fashion Institute Arnhem, postacademisch (MA)
1994-1998 - Hogeschool voor de kunsten Arnhem (BA)
1992-1994 - AKI, Enschede

Activiteiten
2010 Nominatie Dutch Fashion Award
2010 sept. - Dutch Touch Milaan, WHITE / collection SS 2011
2010 juli - Presentatie Salon 1 Amsterdam
2009 sept. - Beurspresentatie Milaan, WHITE / Collection SS 2010
2009 sept. - Dutch Touch Parijs, ATMOSPHERE / Collection SS 2010
2009 maart - Dutch Touch Milaan, WHITE / Collection AW 2009/10
2008 sept. - Dutch Touch Milaan, WHITE / Collection SS 2009
2007 Sept. - Collection #15, S/S 2008, Touch! (Pitti Immagine) Milaan
2007 Sept. - Collection #15, S/S 2008, Fashionhaus, New York
2007 feb. - Collectie #14, A/W 2007, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2006 okt. - Collectie #13, S/S 2007, Analuiza Fashionoffice, Parijs|
2006 maart - Collectie #12, A/W 2006, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2005 okt. - Collectie #11, S/S 2006, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2005 juni - Selectie collecties #7, #8, #9, Jones Clothing, Arnhem Mode Biënnale
2005 maart - Collectie #10, A/W 2005, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2004 okt. - Collectie #9, S/S 2005, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2004 maart - Collectie #8, A/W 2004, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2003 okt. - Collectie #7, S/S 2004, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2003 maart - Collectie #6, A/W 2003, Analuiza Fashionoffice, Parijs
2002 sept.-dec. - Collectie #5, A/W 2002, Jones Clothing, Arnhem
2001 maart-mei - Collectie #4, S/S 2001, Designers Haute Couture, Amsterdam
2000 sept.-okt. - Collectie #3, A/W 2000, Designers Haute Couture, Amsterdam
1999 Frans Molenaarprijs
1999 maart - Collectie #2, A/W 1999, Showroom CVDC, Parijs

Dit artikel is gepubliceerd in FashionUnited vakblad nummer 1 van 2011.

Marcha Huskes