Merel: een multitalent. Interview: Merel Boers

Het is moeilijk om Merel Boers in een hokje te stoppen.

De ontwerpster/illustrator laat haar talenten los op allerlei gebieden en haar wereld stopt niet bij de grenzen van de modebranche.

Ik voel me vrij doordat ik kan doen wat ik leuk vind

Voor wie op bezoek gaat bij Merel Boers (29), op de dertiende verdieping van het World Fashion Centre in Amsterdam, lijkt het net alsof hij een van haar tekeningen binnenstapt. In de studio van de ontwerpster is één muur helemaal zwartgeverfd, de tegenoverliggende is wit. Tegen alle wanden staat werk uitgestald. Diverse kledingstukken, maar ook notitieblokjes, tekeningen, schilderijen, prentenboeken en behang. Achter het bureau zit Merel Boers zelf; een vrolijke verschijning, net zoals Miss Blackbirdy, het alter ego van de ontwerpster en de hoofdfiguur in bijna al haar tekeningen.
“Ik ben gewoon een gelukkig mens,” verklaart Boers haar brede glimlach. “Ik kan lekker tekenen en nieuwe dingen bedenken. Ik voel me vrij doordat ik kan doen wat ik leuk vind.” Met ‘doen wat ik leuk vind’ doelt ze op het scheppen en bouwen van fantasiewerelden, waarmee ze een verhaal vertelt of probeert een emotie over te brengen. Ze werkt bijna uitsluitend in zwart-wit: “Ik vind het contrast mooi. Wanneer ik iets heb gemaakt met zwart, dan vind ik meestal dat het al af is; voor mij hoeft er dan geen kleur meer bij.”
Dat creeëren van werelden doet ze op verschillende manieren. Bijvoorbeeld wanneer ze kledingstukken maakt. Boers verwierf bekendheid doordat ze de laatste BLVD modeprijs won. Bij deze wedstrijd vielen haar tops en jurkjes uit de collectie 'a journey to Miss Blackbirdy's world', op omdat ze helemaal waren uitgevoerd in een techniek die Boers zelf ontwikkelde: story sewing. Deze techniek valt het beste te omschrijven als het tekenen met garen. Boers gebruikt het om illustraties driedimensionaal uit te voeren. De zwarte lijnen die ze met pen op papier zet vervangt ze door garens. Met als resultaat kleding en accessoires die fragiel zijn en sprookjesachtig betoverend. Vorig jaar maakte ze opnieuw een dergelijk ‘verhalend’ jurkje voor de ontwerpwedstrijd Calvijn Classics: aan de jurk is van garen een kerk ‘getekend’, compleet met kerkklok en torenspits. Het leverde haar de derde prijs op. “Dit soort ontwerpen maak ik eigenlijk alleen voor kunstprojecten,” vertelt Boers. “De kleding die het oplevert is erg fragiel.”
Maar Boers doet ook nog andere dingen: stoffen illustreren, bijvoorbeeld. Daarmee viel ze in de prijzen bij de Lancome Colour Design Awards. De collectie die ze daar liet zien, was helemaal gemaakt van door haarzelf geïllustreerde zijde. Tekeningen met bloemen van spiegels, maar ook poederkwasten en lippenstiften.
Daarnaast werkte ze samen met Succes. Voor de jongste lijn van Succes, NewMe een aantal Miss Blackbirdy-organizers en stationary. Die in oktober in de winkels komen te liggen in binnen en buitenland. Het laatste project in deze categorie: een voetenzak met bloemen, vogels en schaapjes die ze voor de kinderwagenfabrikant EasyWalker tekende.

Dergelijke opdrachten liggen voor modebegrippen niet voor de hand, maar Merel Boers is niet zo streng. Zolang ze mag tekenen hoeft het voor haar niet per se bij mode alleen te blijven. Dat ze daarvoor genoeg in huis heeft, blijkt wel: ook voor haar tekenkunst won ze al een prijs en wel de Fiep Westerdorp Stimuleringsprijs, die wordt uitgereikt aan getalenteerde tekenaars. Deze kreeg ze voor de prentenboekjes die ze schreef en illustreerde, waarin Miss Blackbirdy avontuurtjes beleeft en voor het ontwikkelen van haar story sewing techniek. Helemaal verwijderd van de modebranche is ze niet, want de verhalen die ze bedenkt zijn altijd aan mode gerelateerd.
Toch lijkt het soms net alsof ze eigenlijk meer illustrator is dan mode-ontwerper. Geen wonder dus, dat het even duurde voordat Boers zelf had ontdekt waar haar talenten lagen. Hoewel ze haar eerste prijs al op jonge leeftijd won –bij een tekenwedstrijd op de basisschool- heeft ze lang getwijfeld over wat ze later zou gaan doen. Voordat Boers naar de Rietveld Academie ging -waar ze in 2006 cum laude afstudeerde-, had ze al lessen gevolgd op het grafisch lyceum en de Design Academy. Op de Rietveld Academie ontdekte ze haar persoonlijke manier van werken. “Tijdens een opdracht voor dessinontwerpen, maakte ik een boekje met een verhaal over de ‘Runaway Princess’. Uit dat boek haalde ik mijn inspiratie voor de stoffen en de dessins die ik wilde maken. Veel mensen bleken het leuk te vinden.” Op die weg ging ze verder: haar afstudeerwerk bestond uit een geïllustreerd boekje en een modecollectie. “Zo combineerde ik mijn beide passies,” legt ze uit.

Tegenwoordig opereert Merel Boers onder haar eigen label dat 'Studio Miss Blackbirdy' heet. Onder die naam werkt ze voor verschillende opdrachtgevers. Zo maakt ze regelmatig illustraties voor tijdschriften, ontwierp ze een collectie voor kinderkledinglabel Mim-Pi en daarnaast exposeert ze. Haar werk was te zien op de Modebiënnale in Arnhem en in het Gruuthuse museum in Brugge. Sinds vorig jaar heeft ze haar illustratiewerk ondergebracht bij het agentschap Creative Management Unit, dat haar veel werk uit handen neemt. Het agentschap vertegenwoordigt haar werk bij potentiële opdrachtgevers. Dat is maar goed ook, want daardoor heeft Boers zelf meer tijd voor allerlei nieuwe dingen: een webwinkel openen bijvoorbeeld, voor haar accessoires en tekeningen.

Op 5 juni geeft ze, tijdens de eerste editie van de Illustratie Biënnale, een lezing over haar werk in Haarlem en in december 2010 heeft ze een solo expositie in de Intermezzo gallerie in Dordrecht met haar story sewing techniek. Deze zomer gaat ze naar Parijs en New York om daar contact te leggen met modehuizen en potentiële opdrachtgevers: “Ontzettend leuk en spannend,” vindt ze dat.
Verder is het haar grote wens om nog dit jaar opnieuw haar beide passies te verenigen door zelfstandig een collectie op de markt te brengen van luxe zijden sjaals, voorzien van illustraties. “Ik wil graag dat het een exclusieve lijn wordt in het hoge segment,” vertelt ze. En zo keert de illustrator uiteindelijk toch weer terug in de modebranche.

Dit artikel is gepubliceerd in FashionUnited vakblad mei 2010.