MySweetShoe: kleurrijk klassiek

Net naast de grootste winkelstraat van Haarlem Centrum opende Petra Bartman

twee jaar geleden haar eerste winkel. Een schoenenwinkel voor meisjes en dames waarin ze schoenen ging verkopen van haar eigen merk: MySweetShoe. Tegenwoordig verkoopt ze dat merk niet meer alleen in haar eigen zaak, maar levert ze als groothandelaar aan winkels in Nederland en daarbuiten.

Als mensen bruine schoenen willen, dan hebben ze keus genoeg in andere winkels

Op basisscholen in Haarlem hebben opvallend veel kinderen een zilveren tasje met paarse stippen erop. Die tasjes geeft Petra Bartman mee met elk paar verkochte schoenen van haar merk MySweetShoe, bij wijze van schoenendoos, en aldus is de tas een van de kenmerken die klanten van Haarlemse schoenenmodemerk met elkaar gemeen hebben. De tas, en een paar kleurrijke schoenen; want kleur is een belangrijk punt waarop MySweetShoe zich onderscheidt van andere schoenenlabels. Alle modellen zijn in minimaal drie kleuren verkrijgbaar, sommigen nog met een gekleurd biesje of een applicatie. Daarmee heeft het merk zijn eigen publiek, heeft Brenda Gerlach van schoenenwinkel Thom op de Laan in Den Haag gemerkt: “Ik ben begonnen met klassieke bandschoentjes voor jonge meisjes; een vrij basic model, maar in frisse kleuren als knalroze of leuk blauw.” Ze verkoopt de schoenen sinds twee seizoenen en heeft gemerkt dat het model populair is bij mensen die houden van netjes en origineel. De schoentjes spreken zowel meisjes aan als hun moeders: “Het toont als een prinsessenschoentje en daar houden bijna alle jonge meisjes van. Moeders vinden het ook leuk omdat het een nette schoen is; los van de kleur zijn ze verder vrij rustig.”

Soms zijn de keuzes gewaagd, vooral omdat Bartman –die behalve dat ze eigenaar is ook zelf de collectie ontwerpt en produceert- bepaalde modellen alleen laat maken in groen en rood of paars en niet in zwart of bruin. “Dat is misschien een gok,” geeft ze toe. “Maar ik heb gemerkt dat wanneer ik laarsjes neerzet in vier kleuren en bruin of zwart, dat ik dan meer verkoop van die neutrale kleuren. Als ik mensen die keuze niet geef, dan blijken de opvallender kleuren wél goed te lopen. Vandaar dat ik dat doe; Als mensen bruine schoenen willen, dan hebben ze keus genoeg in andere winkels.”

Niet iedereen is het daarmee eens. Desiree van der Vaart, bijvoorbeeld, is klant van het eerste uur en zó gek op My Sweet Shoe dat ze het niet erg vindt om vanuit Enschede bijna twee uur te rijden naar Haarlem om een nieuw paar aan te schaffen. Haar liefde voor het merk komt niet zozeer voort uit de kleuren, maar is vooral ontstaan vanwege de pasvorm: “Ik ben 1,84 lang en heb schoenmaat 41. Het was voor mij ontzettend moeilijk om laarzen te vinden met de juiste schachthoogte en -breedte. Meestal kocht ik laarzen die ik dan bij de schoenmaker liet vermaken, maar bij MySweetShoe ontdekte ik ineens van alles dat paste; ik was er dolgelukkig mee en het eerste seizoen heb ik me helemaal blauw gekocht,” vertelt Van der Vaart. “Bovendien zijn de schoenen beresterk; daardoor slijten ze niet snel en kan ik een verzameling opbouwen.” Haar verzameling beslaat inmiddels vijf paar laarzen. Petra Bartman richtte het merk bijna twee jaar geleden op: “Het begon redelijk blanco,” vertelt ze. “Ik had de drang om iets neer te zetten dat echt van mezelf was. In mijn hoofd had zich al van te voren een compleet plaatje gevormd van hoe het concept eruit moest komen te zien. Compleet met winkel en al. Toen ik dit winkelpand vond, ben ik het gewoon gaan doen.”

De winkel aan de Gedempte Oude Gracht in Haarlem richtte ze in met hulp van een architect. De winkel is vrij strak en basic, waardoor de aandacht vooral uitgaat naar de schoenen en laarzen die staan uitgestald tegen een lange wand. In een hoek is een speelruimte voor kinderen, vlakbij de inzamelbox waar mensen hun versleten schoeisel kunnen inleveren. De ruimte is gevuld met zo’n honderd paar schoenen. De exemplaren in kindermaten zijn geïnspireerd op klassieke schoenen uit de vrouwenmode, vaak in een vrolijke kleur. De basismodellen –waaronder paardrijlaarzen van leer, ballerina’s en flamencoschoenen met polkadot- zijn het hele jaar door verkrijgbaar. In aanvulling daarop brengt MySweetShoe twee keer per jaar een nieuwe collectie uit, die af en toe wordt aangevuld met een model waar veel vraag naar is.
“Voor wat betreft kleuren en de samenstelling van de collectie volg ik vooral mijn gevoel,” vertelt Bartman. “Mijn basisregel is dat het leuk moet zijn, en dan is het meestal goed. Op een bepaalde manier lijk ik aan te voelen wat werkt en wat niet.”

Het merk begon met een assortiment in zowel kinder als damesschoenen. “De damesschoenen zijn een welkome aanvulling,” zegt Bartman. “Iedere schoenendetaillist weet dat kinderschoenen worden verkocht in pieken. Doordat we nu ook schoenen verkopen voor dames hebben we extra inkomsten die verspreid zijn over meerdere momenten in het jaar.”
Inmiddels is MySweetShoe te koop in zo’n dertig winkels; omdat Bartman vorig jaar de schoenen ook als groothandelaar besloot aan te bieden. De nieuwste collectie werd vooral ingekocht door winkeliers in Nederland, maar ook winkeleigenaren in België, Engeland en Duitsland besloten de opvallend gekleurde schoenen in hun schappen te leggen.
Natuurlijk ging alles niet vanzelf. Voordat dit avontuur van start ging, kende Bartman al redelijk de weg in de modebranche, dankzij haar opleiding HTS bedrijfskunde richting Textiel en de werkervaring die ze opdeed bij merken als Salty Dog en Scotch & Soda. Ze wist hoe te communiceren met fabrikanten en was bekend met de druk van de modeseizoenen.
Aanvankelijk stond ze zelf in de zaak, tegenwoordig bestaat het winkelpersoneel uit een team van drie mensen, binnenkort waarschijnlijk uitgebreid met Bartmans oudste dochter. Zelf helpt de winkeleigenaresse nog mee als het druk is, maar meestal is ze bezig in het kantoor. Met ontwerpen, het regelen van logistieke zaken, of de verkoop. “Het contact met klanten vind ik erg leuk. Geregeld hoor ik klanten zeggen ‘Wat een leuke winkel’ of dat ze blij zijn dat ze zo prettig geholpen zijn. Dat vind ik een enorm compliment.”

Dit artikel is gepubliceerd in FashionUnited vakblad nummer 1 van 2011