Romantische punk voor Fashion Award

Punklore is de sprekende naam van de collectie die Barbara de Ru maakte en waarmee zij is genomineerd voor de Robijn Fashion Award 2003. De collectie bestaat uit zeven outfits ("voor de wedstrijd moet ik er nog een achtste bijmaken") die zijn geïnspireerd door traditioneel folkloristische detaillering en elementen uit de punkbeweging.

De Robijn Fashion Award is een van de belangrijkste Nederlandse modewedstijden en een ideale opstap voor de deelnemers naar een zelfstandige carrière in de mode. Er zijn twee categorieën, de vakjuryprijs en een publieksprijs. Het toeval wil dat dit jaar alle acht genomineerden zich hadden ingeschreven voor een beoordeling door vakgenoten. De organisatie heeft dan ook besloten hen ook allemaal met één creatie aan het publieksoordeel bloot te stellen.

De Punklore-lijn van Barbara de Ru is misschien de meest toegankelijke van de genomineerde collecties. De ontwerpster, die dit jaar cum laude van het Amsterdam Fashion Institute (AMFI) is afgestudeerd, ging op zoek naar het antwoord op de vraag of folklore ook mode is. "Dat is absoluut niet zo," zegt zij. "Folklore wordt onbewust ontworpen door amateurs en het verandert niet. Volgens mij geldt hetzelfde voor punk." Zij ziet overeenkomsten tussen de handmatig geborduurde en gesmokte lijfjes, gesteven schorten en geplooide mutsen die typerend zijn voor folkloristische klederdrachten en de, van de punkbeweging bekende, metalen spikes, gelaagde en geplooide kledingstukken, en opengewerkte (gescheurde) kousen en shirts.

"Ik wilde punk mooi maken met van de schoonheid van de Gelderse folklore," zegt de jonge ontwerpster, die al geruime tijd gefascineerd is door folkloristische kleding. "In de folkloristische traditie is ieder kledingstuk is een kunstwerkje," legt zij uit. "Ik vind het prachtig." Barbara heeft voor haar collectie punk niet alleen mooier gemaakt, zij steekt er ook de draak mee. 'Fuck punk' borduurde zij handmatig in een opengewerkt hemdje en maakt daarmee de cirkel rond voor de beweging die er prat op gaat overal maling aan te hebben.

De collectie bestaat uit zes witte outfits en één zwarte ("welke kleur de achtste wordt weet ik nog niet"). Er is een witte jeanscombinatie waarvan de strategische scheuren in de broek keurig zijn afgewerkt met borduursel en de 'spikes' in de stoere leren riem, die erbij gedragen wordt, zijn van zacht glanzende stof in plaats van keihard metaal. Ook het jackje is met de hand geborduurd, open gewerkt en opnieuw geborduurd. De ontwerpster verzucht, "daar zit rustig 90 uur werk in. Op een goed moment werd ik helemaal iebel van het geborduur en gepunnik. Zelfs staand in de trein was ik er nog mee bezig!" In de collectie is verder een wit geplooid minirokje opgenomen, met geappliceerde spikes - weer van stof - waardoor het lijkt alsof er een dunne ceintuur over de heupen valt. Ook zijn er witgeverfde soldatenkistjes met gaatjes. De typische folkloristische gesmokte blouse is vertaald in een prachtige halflange zwarte leren jas met pofmouwen en verlengde manchetten die stevig worden opgestroopt. Het zijn draagbare kleren die op het eerste gezicht stoer ogen, maar van dichtbij eigenlijk vrij romantisch en subtiel blijken te zijn.

Als ze de Robijn Award wint wil Barbara dolgraag een collectie maken voor De Bijenkorf, want zij schuwt de commercie niet. "Ik denk dat deze collectie best goed zal verkopen. De kleren staan namelijk niet alleen vriendinnen van mijn eigen leeftijd goed, maar het misstaat ook vrouwen van een jaar of veertig absoluut niet!"

Maar daarnaast heeft de ontwerpster ook een filantropische inslag. "Ik het een prettige gedachte dat ik mensen een beetje gelukkiger kan maken door mooie en betaalbare kleren voor ze te ontwerpen." (Esmerij van Loon)

Dit is deel 2 van een serie over de genomineerden voor de Robijn Fashion Award 2003.