De modeweek van Amsterdam begon (in 2004) als platform voor startende ontwerpers van eigen bodem. Inmiddels zien ook grote merken in het evenement een aantrekkelijk podium om hun klanten te fêteren. Niet voor niets staan de commerciëleshows meestal 's avonds gepland, de 'daluren' zijn echter nog steeds voor de minder bekende talenten en meer creatieve presentaties. Dag twee van AIFW stond met -vijf nieuwe namen, de show van de piepjonge Elsien Gringhuis en de derdejaars studenten van Amfi- geheel in het teken van deze starters. Bijkomend voordeel: geen vip's, geen aanstellerij, alleen liefhebbers, vrienden en familie.
Linda Valkeman beet het spits af. Niet op de centrale catwalklocatie, maar in het kleinere Machinegebouw. Zelf omschrijft ze haar werk als 'highspeed folklore'. Wat vooral opviel was de materialenmix waarbij zij hardere stoffen (denim, leer) combineert met fijne voiles en transparante weefsels en die met grove steken in een soort patchwork verbindt. Marloes Blaas presenteerde daarna een minder conceptuele collectie die wel meer draagbare stukken opleverde. Aardig waren onder meer de lichtgrijs gemêleerde kokerrok met leren voorschoot, de leren schouderkappen en de ruime bandplooibroeken met omslag.
Later op de dag kwam het duo Sanne Karssenberg en Cleo Greidanus aan bod, die samenwerken onder hun beider achternamen. Uitgangspunt van de collectie was een lap stof die op verschillende manieren om het lichaam werd bevestigd en met metalen kettingen en pennen vastgemaakt. Ook hier werd vaak leer gebruikt in de vorm van beenkappen bijvoorbeeld en losse mouwen. Indrukwekkend was een grijsblauwe cape met capuchon gedecoreerd met ronde metalen knoppen.
Elsien Gringhuis gaf voor het eerst een soloshow in de grote Zuiveringshal van de Westergasfabriek. Vorig seizoen maakte Gringhuis al indruk tijdens de openingssoiréé met haar krachtige rechte lijnen en kledingstukken die verrassen maar ook elegant en draagbaar zijn. Dit seizoen bleek haar handschrift constant. Wel oppassen dat het niet te
eenzijdig wordt.
Quoc Thang presenteerde een herencollectie geïnspireerd op schipperskleding uit de 19e eeuw. In de robuuste tuniekshirts, overjassen en ruime broeken was duidelijk ook zijn Aziatische achtergrond zichtbaar wat resulteerde in een modieus en stoer beeld. Verder was het een verademing om de mannen van Quoc Thang zich soepeltjes te zien voortbewegen op stevige schoenen. Want daar ontbrak het donderdag bij een aantal damesshows aan. Zowel bij Ginghuis als later op de dag bij Mada van Gaans, wankelden de modellen op veel te grote, te kleine of te hooggehakte schoenen. Zonde. Is hier geen schoenenproducent die wil ingrijpen?
.jpg "AIFW: dag twee voor jong talent")