'Alles wat ik verdien besteed ik aan mijn label'

Het is niet makkelijk om als startende modeontwerper je label bekendheid te geven. Zeker niet wanneer je het helemaal zelf doet. Toch bestaan ze: succesvolle, self made ontwerpers. Deel 1: Eleonore de Ruuk.

FashionUnited: In 2004 ben je afgestudeerd aan de Amsterdam Fashion Institute. Twee jaar later had je een eigen label: Eleonore de Ruuk. Hoe heb je dat aangepakt?

Eleonore de Ruuk: Na mijn afstuderen ben ik direct begonnen met mijn eigen label, hoewel officieus. Ik had geen website en ik stond nog niet ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. In 2006 besloot ik full-time voor mijn kleding te gaan, om mijn naamsbekendheid te vergroten. Zelfs als je talent hebt, moet je er voor zorgen dat mensen je weten te vinden.

FU: En hoe zorg je dat mensen je weten te vinden?

EdR: Veel tijd op internet doorbrengen en op beurzen gaan staan. En veel contacten stuur ik een nieuwsbrief, op die manier zit je bij mensen in het achterhoofd. En je weet maar nooit waar dat toe leidt.

FU: Wat is voor beginnende modeontwerpers belangrijk om te weten?

EdR: Als het niet lekker voelt, doe het dan niet. Zo zou ik een paar jaar geleden met jonge ontwerpers op een beurs in Antwerpen staan. Een bedrijf was op ons afgekomen, leek heel betrouwbaar, en wilde ons vertegenwoordigen op hun stand. Wij geloofden dat en maakten geld over naar dit bedrijf. Helaas bleken het oplichters. We hebben een rechtszaak aangespannen en hebben gelukkig al ons geld met rente teruggekregen.

FU: Nu heb je een eigen zaak in de Vijzelstraat. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

EdR: Tijdens de Modefabriek in 2006 raakte ik aan de praat met Jack Stafford, de eigenaar van dit pand. Sindsdien hebben we altijd contact gehouden. Onlangs vroeg hij mij of ik zijn benedenverdieping wilde gebruiken. De enige voorwaarde is dat ik een klein hoekje in de winkel bewaar voor zijn pakken en die verkoop. Verder mag ik er helemaal mijn eigen winkel van maken.

FU: Hoe groot is de markt voor jouw kleding?

EdR: Mijn collectie kenmerkt zich door de combinatie van streetwear en high fashion. Dus geschikt voor een diverse doelgroep. Sommige items van mij werden voornamelijk gekocht door vrouwen van 50.

FU: Kun je leven van je werk?

EdR: Leven is een groot woord. Alles wat ik verdien besteed ik aan mijn label. Maar het afgelopen jaar was heel goed, beter dan 2008. Dat kan komen omdat ik twee seizoenen heb overgeslagen, daardoor kon ik me volledig richten op de verkoop.

FU: Waarom sloeg je twee seizoenen over?

EdR: Ik was altijd zo druk dat ik veel dingen tegelijk ging doen, maar dat kan niet. Dus ik ging me afvragen: 'Wat wil ik eigenlijk?'. Zakelijk gezien was het een goede beslissing, ik vond een verkoopagent, een pr-bureau en een productiebedrijf.

FU: Wat zijn je plannen voor de toekomst?

EdR: Vanaf mei verkoop ik mijn kleding via Freshcotton, The Revenge en Hypekappers. Verder wil ik mijn label uitbreiden naar Duitsland, Italië en de VS, daar ligt mijn prioriteit. Ik merk dat er een markt voor me ligt. En ik wil mijn kleding draagbaarder en toegankelijker maken. Dus niet teveel ideeën in een ontwerp stoppen. Veel mensen vinden dit een concessie, maar zo zie ik het niet. Mijn kleding is niet conceptueel, ik wil echt verkopen.

Dit is deel 1 van een serie over self made ontwerpers