De opkomst van Berlijn als Duitse modehoofdstad

Dat Berlijn zou uitgroeien tot de modehoofdstad van Duitsland, was tot voor enkele jaren niet te voorzien. Na de val van de Muur in 1989 leek in Berlijn alles mogelijk, toen creatievelingen uit de hele wereld op zoek naar ontplooiingsmogelijkheden

naar de stad stroomden.

Maar

ondanks al die creativiteit ontbrak het de stad aan de noodzakelijke elementen voor een echte modestad: koopkrachtige, stijlbewuste inwoners en de voor economisch succes vereiste structuren. Daarom konden München en Düsseldorf ook na de hereniging nog een tijdje strijden om de titel 'onofficiële modehoofdstad van Duitsland'. Berlijn had dan wel een spannend imago, maar te weinig echte substantie.

Dat veranderde in 2003: modebeurs Premium beleefde zijn debuut, bovendien verhuisde Karl-Heinz Müller zijn denim- en streetwearbeurs Bread & Butter van Keulen naar de Duitse hoofdstad. Hij werd aangetrokken door de ongeëvenaarde naam van de stad, die haar zo aantrekkelijk maakte voor internationale bezoekers. Maar niet voor lang: begin 2007 besloot Müller de beurs in zijn geheel naar Barcelona te verplaatsen. Tweeënhalf jaar lang moest Berlijn het doen zonder de belangrijkste trekker. Opeens leek de zojuist verworven status weer op de tocht te staan.

En er was nog meer gebeurd: naast de voortdurend groeiende Premium vonden er intussen vele kleine evenementen plaats, zoals de Ideal Showroom, die niet alleen een platform vormde voor jonge Berlijnse designers, maar ook Scandinavische labels voerde. De uitstraling van Berlijn naar Noord-Europa zou de komende jaren alleen maar groter moeten worden.

Wat echter ontbrak, was een symbolisch centrum dat boven de branche zou kunnen staan en de aandacht zou kunnen bundelen. Dat veranderde in de zomer van 2007, toen de eerste Mercedes-Benz Fashion Week plaatsvond. Economisch gezien was dat catwalk-evenement minder belangrijk dan de beurzen, maar voor het beeld van de stad als modelocatie was het van doorslaggevende betekenis. Want beurzen waren er op andere plaatsen in Duitsland ook. Allereerst natuurlijk in Düsseldorf, waar de CPD jarenlang zijn status als belangrijkste modebeurs van het land verdedigde. Maar alleen Berlijn had een echte Fashion Week. Het effect op de media was enorm. Bovendien bood de week nationale ontwerpers de kans om de aandacht te trekken.

In juli 2009 werkte Berlijn zich definitief op tot dé Duitse modemetropool. Bread & Butter keerde terug uit Barcelona, waar het zijn status als belangrijkste beurs ter wereld in zijn segment geconsolideerd had. Intussen had ook de politiek oog gekregen voor het belang van de branche en burgemeester Klaus Wowereit had een doorslaggevende rol gespeeld bij de terugkeer van de beurs.

Nu begon de eigen dynamiek te werken. Omdat er zo veel inkopers naar Berlijn kwamen, trokken andere beurzen ook naar de stad: streetwearbeurs Bright kwam uit Frankfurt, In Fashion uit München richtte een dependance op en Capsule, de beurs die ook plaatsvindt in New York, Parijs en Las Vegas, koos voor Berlijn als volgende standplaats. Maar dat een aantal projecten ook mislukte, laat zien dat gewoon naar Berlijn komen niet genoeg is om ook succes te hebben. Daar is ook een passend concept voor nodig.

Ook Düsseldorf moest uiteindelijk de dominantie van de hoofdstad erkennen. Na een groot aantal hervormingspogingen die niet tot het gewenste succes leidden, stopte de Igedo Company met de CPD in zijn traditionele vorm. Nu is de beursonderneming voor het eerst zelf, met het format 'The Gallery', in Berlijn aanwezig.

Van onze correspondent in Berlijn

Foto’s: Mercedes-Benz Fashion Week Berlin AW 2012, Bread & Butter