Edwin Oudshoorn zoekt zijn donkere kant

Bloe

men, vlinders, fluitende vogels: op de tweede dag van Amsterdam Fashion Week nam Edwin Oudshoorn het publiek net als vorig seizoen mee in zijn wonderschone wereld. Maar behalve sprookjesachtige avondjurken zocht

de couturier dit keer ook zijn donkere kant op.

D

e voormalig ArtEZ student opende met vijf modellen die in zwierige jaren vijftig jurkjes rechtstreeks uit het idyllische Franse platteland leken gestapt dat aan het einde van de catwalk werd afgebeeld.

Maar naar mate er een donderwolk over het decor trok, werden ook zijn jurken alsmaar duisterder. De nog net zo feeërieke vlinders en bloemenprints leken als het ware uit een avondjurk te zijn gebrand en de petticoat van een cocktailjurk oogde alsof het in inktzwart as was gedoopt.

Met resten van een rouwboeket creëerde Oudshoorn de duistere variant van een Griekse godinnenjurk. Verwelkte bloemen kwamen samen met zwarte, glinsterende borduursels terug in het lijfje, en de linten waar bij een begrafenis de namen van de familieleden op staan, fungeerden nu als label met in gouden letters Edwin Oudshoorn.

Maar net als in eerdere collecties, waren sommige stukken uit de collectie iets té perfect. De volumineuze avondjurk met fotografische bloemenprint waarover een doorzichtige zwarte, tweede laag bezaaid met pailletten was gemaakt, leek in een tijd waarin minimalisme hoogtij viert net iets teveel van het goede.

De zalmroze jurk met sleep verderop in de collectie maakte veel goed. Terwijl de lucht van het decor langzaam opklaarde, stuurde Oudshoorn een model het plankier op in een fluwelen avondjurk met lange mouwen waaruit aan de bovenkant vlinders ontsproten. De noeste arbeid en uren handwerk die de couturier er ongetwijfeld in heeft gestoken, spraken in dit ontwerp voor zichzelf.

Foto's: Peter Stigter