Erny van Reijmersdal: ‘De VS hebben aantrekkingskracht’

Van beurzen moet hij niks hebben, vooral niet van de sfeer met te veel gebakken lucht, vertelt Erny van Reijmersdal. Maar ja, de ontwerper wil ook geen eigen winkels meer en niets doen met zijn collecties is ook zonde.

Dus staat hij op The Gallery, een nieuwe kleinschalige beurs van Igedo Company, in café Moskau in Berlijn. En aankomende week toont Van Reijmersdal zijn collectie op de Amsterdam Fashion Week.

“H

et bloed kruipt waar het niet gaan kan,” zegt Erny van Reijmersdal over de Amsterdam Fashion Week, nippend aan zijn latte macchiato met een paar flinke scheppen suiker. “En in de showroom is het voor veel retailers lastig om de veelzijdigheid van de collectie te zien.” Aanstaande zondag toont de modeontwerper zijn nieuwste collectie – met korte jasjes in de oude militaire stijl, fluwelen blazers met opstaande kragen, rokken van taft en grote rijlaarzen – in de Westergasfabriek in Amsterdam. De grootste barrière van de presentatie zijn de modellen. Iedereen lijkt zich er mee te bemoeien. “Maar nee, ik wil niet alleen jonge grietjes van achttien,” zegt Van Reijmersdal resoluut. “Ook oude vedetten, dat past beter bij mijn kleding, en bij de winkels waar de mode komt te hangen.”

Bemoeienis, daar moet Van Reijmersdal niets meer van hebben. In het verleden, voor het faillissement in 2009, was er naar smaak van de ontwerper, iets te veel inmenging. “Dan lulden we een dag over de lengte van een rok. Moest het 35 centimeter of 38? In plaats van één dag, liepen we vijf dagen over stoffenbeurzen.” Maar het ergste vond Van Reijmersdal zijn kantoor van een paar jaar geleden, een ruimte van 700 vierkante meter, waar dames met een headset op telefoontjes aannamen met ‘Met Erny van Reijmersdal’. “Maar ík ben Erny van Reijmersdal.”

Eind oktober 2009 werd het bedrijf van de modeontwerper failliet verklaard. De twaalf eigen winkels van het merk sloten hun deuren. Te snel gegroeid, luidde de verklaring. “Ik verlang er niet naar terug,” zegt Van Reijmersdal. “Want uiteindelijk heeft het me allemaal niets opgeleverd. Geen eigen winkels meer, ik wil het klein houden. Al zeg ik toch niet meteen ‘nee’ tegen één flagshipstore, waar de hele collectie hangt.”

Met een klein team gaat Van Reijmersdal zich volledig focussen op groothandel. Maar op grote beurzen als Bread & Butter of Premium wil hij niet staan – “Ik ben zelf inkoper geweest, op zo’n grote beurs zie je door de bomen het bos niet meer” – dus koos hij voor The Gallery. “Ook omdat we pas in een vrij laat stadium besloten naar de beurs te gaan, en hier konden we nog terecht,” zegt Van Reijmersdal eerlijkheidshalve. “Op The Gallery is het open en relaxed en de organisatie is goed. We kijken gewoon of het aanslaat, anders stoppen we er weer mee.”

En als hij de Nederlandse markt op orde heeft? Zijn er dan toch nog stiekeme dromen en ambities voor een groter bedrijf? Van Reijmersdal: “Niet voor een groter bedrijf, maar wel de droom om verkooppunten in Amerika te hebben. Gisteren was er een pr-bureau uit de Verenigde Staten, dat ons als beste merk van de beurs had uitgeroepen. Nu is het hier met tachtig merken natuurlijk niet zo groot, maar ik hoor vaker dat de kleding heel Amerikaans is. Het wordt vergeleken met Ralph Lauren. De VS hebben veel aantrekkingskracht, ja, dat zou ik hartstikke leuk vinden.”

Yasmine Esser