‘Ik zat vier weken het onderstel van een jurk te lassen’
bezig met laden...
FU: In 2006 ben je afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Maastricht. Wat is het belangrijkste dat je daar hebt geleerd?
Els Petit: “Op de academie heb ik mijn handtekening ontwikkeld. Voor mijn eerste schoolproject maakte ik een enorm wijde, zwarte jurk gebaseerd op de Crinolines-jurken van vroeger. Bij het maken van deze jurk, heb ik eerst vier weken in een metaalwerkplaats gezeten, om het onderstel van de jurk te lassen. Dat kon in Maastricht. Je had daar een kruisbestuiving van mensen van allerlei verschillende afdelingen. Er was heel veel openheid ten opzichte van vernieuwende ideeën. Soms legt een school studenten haar handtekening op, maar in Maastricht werd je echt gestimuleerd om je eigen signatuur te ontwikkelen. Ik durf dan ook te beweren dat mensen die mij en mijn werk al een paar jaar kennen, gelijk zien wanneer een ontwerp van mij is en zeggen: ‘Oh dat is van Els.’ Dat vind ik heel waardevol.”
Els Petit: “Ik wist al heel vroeg dat ik een eigen label wilde hebben. Wat ik nog niet helder had, en wat ik nog steeds moeilijk vind, is het specifiek maken van mijn label Elsewerk. Zoals: wie is mijn doelgroep? En hoe pas ik mijn pr hier op aan?”
FU: Je maakt ook ontwerpen in opdracht. Is dat behalve fijn voor de portemonnee ook leuk om te doen?
Els Petit: “Ja, absoluut. De opdrachten zijn ook erg divers. Zo heb ik bijvoorbeeld kleding ontworpen voor het Friese theatergezelschap Tryater, voor hun optreden op Oerol. Voor de Effie Awards heb ik de presentatrice gekleed voor de uitreiking. Ik ontwerp ook bruidsjurken, Zo heb ik bijvoorbeeld eens een gebreide jurk met jacquet en nepbont gemaakt voor een bruiloft in februari. Maar voor een witte poefjurk ben je bij mij aan het verkeerde adres. Ik maak geen saaie jurken. ”
FU: Wat zijn je toekomstplannen?
Els Petit: “Om meer te ontwerpen met anderen. Dat kan variëren van een filosoof tot een houtwerker of glasblazer. Ik wil graag iets overbrengen en mode is helaas geen goede kunstvorm om een boodschap mee uit te dragen. Ja, op de catwalk kun je er nog iets van maken, maar op de kledinghanger kijken mensen toch vooral naar het model en de prijs en minder naar de boodschap. Dus samen met anderen een concept ontwikkelen en verschillende eindproducten maken zodat je meerdere malen je verhaal kunt vertellen, waarbij de modecollectie elegant en draagbaar blijft. Dat wil ik in de toekomst.”
FU: Heb je tips voor startende ondernemers?
Els Petit: “Nou, starters moeten zich goed realiseren dat de verhouding tussen creativiteit en organisatie vaak erg scheef is. Soms is het 80/20, en niet altijd in het voordeel van de creativiteit. Bijvoorbeeld, wanneer je een collectie maakt, moet je niet alleen nadenken over de creatieve kant, maar ook over zaken als: waar koop ik de stoffen? Kan ik het nabestellen? Hoe calculeer ik mijn prijzen? Kost het veel tijd om te maken?Als je dat niet beseft voordat je aan je eigen label begint, wordt het een zware tegenvaller.”
FU: Kun je al leven van leven van je werk?
Els Petit: “Ik werk fulltime, maar eerlijk is eerlijk, mijn vriend steunt me ook. Anders had ik een parttime baan erbij moeten nemen. Toch doe ik het goed. Nu ben ik bijvoorbeeld druk met schaalvergroting en ik wil zorgen dat mijn label Elsewerk straks in tien winkels hangt. In januari 2011 wil ik mijn wintercollectie presenteren aan inkopers. Dat is een hele stap, want je moet inkopers wel zo ver krijgen dat ze met je willen werken. Maar als het lukt, en je ontwerpen worden ingekocht, is het een enorme winst qua tijd en geld. Je bent dan opeens meer bezig met vragen als: ‘Gaat dit topje goed verkopen?’, dan ‘Zal dit topje überhaupt worden verkocht?”