Kleding wordt duurder

Het aantal ondernemers in de kledingindustrie dat prijsstijgingen verwacht, is sinds januari 2008 niet meer zo groot geweest als het nu is, meldde het CBS. Ook ondernemers in de papierindustrie, de basismetaalindustrie, de aardolie- en chemische industrie

en de voedingsmiddelenindustrie denken hun verkoopprijzen te verhogen. De reden: alles is duurder geworden.

In januari lag het aantal ondernemers dat een stijging van de verkoopprijzen verwachtte volgens het CBS nog op 27 procent. Inmiddels is het februari en verschillende ondernemers hebben hun prijsstijgingen al aangekondigd. In totaal zal de prijsstijging volgens het CBS uitkomen tussen de 3 en de 5 procent. Volgens Paul te Grotenhuis, woordvoerder van CBW-Mitex, is die verwachting ook voor de modebranche “heel reëel.” Hij legt uit: “Wij horen van retailers dat ze bij het inkopen hebben gemerkt dat de prijzen zijn toegenomen. Een enkeling noemt zelfs een stijgingspercentage van 15 procent.” Ondernemers in de Nederlandse modebranche zijn niet happig op het openbaren van hun prijsstellingen. Maiko Slegtenhorst, woordvoerder van C&A, ziet de prijsverhogingen wel, maar kan niet zeggen of het ook gevolgen zal hebben voor de verkoopprijs: “De prijsstrategie is concurrentiegevoelige informatie, dus die houden we intern.”

De prijsstijgingen beperken zich echter niet tot Nederland. Ook bedrijven in het buitenland bereiden zich voor op hogere verkoopprijzen; zo gaven Polo Ralph Lauren en Abercrombie & Fitch aan hogere prijzen niet langer te kunnen tegenhouden. Victoria’s Secret is er zelfs al voorzichtig mee begonnen.

Aan de basis van de oplopende prijzen liggen de grondstoffen die duurder zijn geworden. Om te beginnen katoen, dat afgelopen jaar verdubbelde in prijs. Maar ook de prijzen van wol en zijde zijn omhoog gegaan, zij het minder rap. Modint noemt percentages van respectievelijk 38 en 88 procent. Omdat de kosten van ruwe materialen maar een klein deel uitmaken van de totale productiekosten, vormen ze op zichzelf geen volledige verklaring van de prijsstijging.

Daarbij komt echter nog dat de prijzen ook op andere vlakken onder druk staan. De loonkosten, bijvoorbeeld. De goedkope fabrieken in China golden op dat vlak jaren als het beloofde land voor producenten, maar die tijd lijkt voorbij. Arbeiders krijgen tegenwoordig beter betaald en de arbeidsomstandigheden zijn verbeterd: dat kost geld. Marieke Eyskoot van de Schone Kleren Campagne vertelt: "In 2009 heeft de Chinese overheid de salarissen met 10 procent verhoogd. Tegelijkertijd is door de opkomende middenklasse de inflatie ook ontzettend hoog, dus is de situatie van de werknemers nog niet zoveel verbeterd." Verder kunnen de fabrieken ook een betere prijs vragen omdat ze schaarser zijn geworden. Theo Birkemeyer, de topman van Mustang: “De financiële crisis heeft veel faillissementen opgeleverd onder de producenten. Het resultaat daarvan is dat de productiecapaciteit schaarser, en dus duurder, is geworden. Andere prijzen die stegen: die van de verpakkingsmaterialen, de logistiek, energie.

De prijzen verhogen is niet de enige mogelijkheid die de modebranche rest. Het jeansmerk Mustang, bijvoorbeeld, kondigde aan de prijzen ongeveer gelijk te willen houden. Daarvoor moet het wel schrappen in de kosten: er krijgen 16 werknemers ontslag. Ook Te Grotenhuis denkt dat het mogelijk is om kosten te besparen, bijvoorbeeld door de inkoopbudgetten gelijk te houden, maar minder stuks in te slaan en minder op voorraad te houden.

Schrale troost is dat niet alleen de producten in de modebranche duurder worden. Ook Heineken en Akzo Nobel kondigden al prijsstijgingen aan. De kledingprijs lag in 2010 0,7 procent onder het prijspeil van 2006, dat het CBS hanteert als peiljaar.