Publiciteit ruïneert Galliano

John Galliano is nooit vies geweest van publiciteit rond zijn werk of zijn persoon. Herhaaldelijk noemde hij het in allerlei media “part of the job”. Als vakman werd de sterontwerper beroemd door zijn romantische jurken van

schuingeknipte stoffen. Net als wijlen zijn collega Alexander McQueen was Galliano er dol op om uit te pakken met theatrale shows. Die shows waren altijd sprookjesachtig, uitbundig en de moeite waard. Aandacht trok hij verder met zijn verkleedpartijtjes aan het eind van catwalkshows; hij betrad de catwalk al als onder meer piraat, Napoleon en astronaut.

Soms

riep Galliano discussie op, zoals met zijn ‘daklozenshow’ uit 2000 die een collectie bevatte geïnspireerd op de kledingstijl van zwervers in Parijs. Maar nooit eerder was die aandacht zo negatief en zo alomtegenwoordig als de publiciteit van zijn laatste schandaal: zijn ontslag bij Dior als gevolg van een ordinaire scheldpartij in een Parijse kroeg.

Dat had vanzelfsprekend niemand verwacht in het prille begin toen Galliano in 1960 ter wereld kwam als Juan Carlos Antonio Galliano op Gibraltar, een Brits schiereiland aan de Spaanse kust. Vader Galliano was een Britse loodgieter met een Spaanse achtergrond, moeder Galliano een volbloed Spaanse. Toen de jongen zes jaar was, verhuisde het rooms-katholieke gezin Galliano naar Londen, waar hij opgroeide in een multiculturele wijk. Die Spaanse achtergrond bracht de ontwerper menigmaal naar voren om zijn kleurrijke en dwarse kijk op de wereld te verklaren en zijn interesse in exotische culturen.

Het ontwerpersvak leerde Galliano aan de st. Martins School of Art. Zijn eindexamencollectie uit 1984 droeg de titel Les Incroyables en was geïnspireerd op de Franse revolutie. Die collectie werd destijds aangekocht door de Britse modeketen Browns om de etalage op te fleuren; en zo kwam Galliano’s werk voor het eerst in de schijnwerpers te staan. Enkele jaren later kreeg hij de Designer of the Year-award uit handen van het British Fashion Council.

Met zijn in Londen opgerichte John Galliano Fashion House was hij op vrijwel alle fronten succesvol, behalve in financieel opzicht. In 1992 verhuisde hij naar Parijs, waar hij -dankzij de toenmalig hoofdredacteur van modetijdschrift Vogue- in contact kwam met mensen die hem aan het werk hielpen bij het label Givenchy.
Daar trad hij in 1994 in dienst als hoofdontwerper en artistiek leider.

Givenchy is onderdeel van LVMH, waartoe ook Dior behoort. Bij dat label werd Galliano in 1996 aangesteld als artistiek directeur. Sinds het vertonen van Galliano’s eerste Dior-collectie – voorjaar/zomer van 1997- zag het Franse merk de omzet binnen een paar jaar verviervoudigen. Sindsdien wordt hij wel aangeduid als ‘de redder’ van Dior. De verbondenheid is wederzijds. Galliano’s eigen kledinglijn, die bestaat uit damesconfectie, leergoederen en schoenen, is gedeeltelijk eigendom van Christian Dior SA, het moederbedrijf van LVMH.

Als topontwerper was Galliano zich zeer bewust van de rol die publiciteit speelt in de modewereld. Des te opmerkelijker is het schandaal dat zich heeft afgespeeld. De man in het filmpje dat over internet zwermt, waarop de ontwerper middels allerlei verwerpelijke uitingen zijn gal spuwt tegenover nietsvermoedende vreemden, is geen zelfbewuste ster die weet wat de rol van aandacht is. Het is iemand in de macht van drank die nauwelijks uit zijn woorden komt. Kortgezegd: iemand met serieuze problemen.

Welke problemen dat precies zijn, is niet duidelijk. Wel duidelijk is dat die problemen alleen nog maar groter zijn geworden sinds Oscar-winnares Nathalie Portman openlijk weigerde in verband te worden gebracht met de naam van de ontwerper en verscheen in een jurk van Rodarte in plaats van in de geplande Diorcreatie. Waarop Dior bekend maakte de ontwerper te willen ontslaan.

Dior blijft niet onaangetast bij de gebeurtenis; het aandeel LVMH daalt sinds gisteren met ruim 2 procent. Een dergelijke beweging op de beurs is gebruikelijk wanneer een belangrijke vertegenwoordiger van een bedrijf in opspraak raakt. Daarbij schijnt Galliano een advocaat in de arm te hebben genomen om zijn ontslag aan te vechten: Gerrard Tyrrell, dezelfde advocaat die ook Kate Moss bijstond toen ze enkele jaren geleden in opspraak raakte wegens cocaïnegebruik. Dat leidt tot de conclusie: dit schandaal is nog niet ten einde.

Christian Dior en John Galliano showen op respectievelijk 4 en 6 maart tijdens Fashion Week in Parijs.