3 dingen die nieuwe boeken ons leren over Alexander McQueen

Deze maand is het precies vijf jaar geleden dat Alexander McQueen zich op 40-jarige leeftijd van het leven beroofde. Het is ook deze maand dat twee boeken verschijnen over de Britse ontwerper, die van 1996 tot 2000 hoofdontwerper was bij Givenchy, zich daarna op zijn eigen merk stortte en vier keer de 'Designer of the Year Award' - de belangrijkste Britse modeonderscheiding - won. FashionUnited heeft op een rij gezet wat de nieuwe boeken 'Alexander McQueen: Blood beneath the skin' en 'Gods and Kings: The rise and fall of Alexander McQueen and John Galliano' ons leren over de ontwerper.

1. Inzicht in Alexander McQueen

Beide boeken geven inzicht in de innerlijke wereld van McQueen en de prijs die de designer moest betalen voor zijn baan als hoofdontwerper in de high fashion.

Andrew Wilson, auteur van 'Alexander McQueen: Blood beneath the skin', schreef het boek met medewerking van McQueens familie. Wilson is een academicus, dus het boek moest vooral een biografie worden.

Journaliste Dana Thomas baseerde zich voor haar boek op gesprekken met McQueens ex-geliefden, drugsverslaafden, getuigen in gaybars en internationale modejournalisten. Thomas vergelijkt Alexander McQueen in het boek 'Gods and Kings: The rise and fall of Alexander McQueen and John Galliano' met de kersverse hoofdontwerper van Maison Margiela: John Galliano. Ze kreeg het idee voor het boek een jaar na de dood van McQueen. Ze schreef een artikel over Galliano voor the Washington Post, en ontdekte dat meer ontwerpers moeite hadden met de stress die bij hun baan hoort. Tom Ford was depressief, Marc Jacobs zat in rehab en Christophe Decarnin - toen hoofdontwerper van Balmain - was in wat de Fransen een 'maison de santé' noemen beland.

2. Alexander McQueen wilde zelfmoord plegen op de catwalk

Vooral het boek van Wilson haalde deze week de pers. In 'Alexander McQueen: Blood beneath the skin' doet hij namelijk uit de doeken dat de Britse ontwerper van plan was om zelfmoord te plegen op de catwalk. Negen maanden voor zijn zelfmoord zei McQueen tegen zijn vriend en voormalige collega Sebastian Pons dat hij zijn laatste collectie al had gemaakt. "Wat bedoel je, je laatste collectie?" vroeg Pons. "Bedoel je je volgende collectie?" McQueen zei: "Nee. Mijn laatste. Ik heb het in mijn hoofd. In mijn laatste collectie ga ik mezelf vermoorden. Ik ga dit eindigen." Zijn plan was aan het einde van de show onder de grond vandaan te komen en in een glazen doos te staan. Vervolgens zou hij zich door het hoofd schieten, zodat al het bloed op het glas terecht zou komen.

Het is niet de enige onthulling in Wilsons boek. Hij doet ook uitgebreid McQueens drugsgebruik uit de doeken. Bovendien zou hij vanaf zijn Guccitijd niet te zuinig zijn geweest met geld. Volgens het boek vloog hij eens spontaan naar New York om een paar kunstwerken van Andy Warhol te kopen voor 125.000 pond. En hij ging naar Parijs om een kroonluchter met Swarovski-kristallen te kopen van 30.000 pond, om die vervolgens uit elkaar te halen en de fonkelende steentjes in de kerstboom te hangen.

3. Hoe groot de rol van Isabella Blow was

Blow pleegde in 2007 zelfmoord. Zij was McQueens grootste en eerste fan, muze en vriendin. De styliste en moderedactrice van de Britse Tatler en Sunday Times ontdekte hem en gaf hem publiciteit aan het begin van zijn carrière. Ze kocht zijn hele eerste collectie. Volgens de boeken zorgden de vrienden aan het begin van hun loopbaan voor elkaar, ze ondersteunden elkaar en leerden van de ander. Maar later bekoelde de relatie. Volgens Thomas omdat McQueen geen baan had voor Blow bij Givenchy, toen hij daar hoofdontwerper werd. Dat brak haar hart. En andersom, zo schreef Wilson, leek McQueen te vergeten wat Isabella Blow voor hem had betekend. Hij vond het steeds minder leuk om te horen hoe zij hem had ontdekt.

Het boek 'Gods and Kings: The rise and fall of Alexander McQueen and John Galliano' van Dana Thomas verschijnt op 12 februari in Nederland. ‘Alexander McQueen: Beneath The Blood’ van Andrew Wilson verschijnt twee weken later in Nederland, op 26 februari.