De mannenmodeweek online: Met vallen en opstaan

Parijs - In Parijs liep tot gisteren de eerste digitale mannenmodeweek. De traditionele mannenweek van eind juni werd afgelast in de nasleep van het coronavirus, net als de coutureweek die er doorgaans op volgt. Het was even wennen.

Om te beginnen stond Parijs dit keer geprogrammeerd voor Milaan (waar de digitale modeweek vandaag begint, met zowel mannen als precollecties). Niet iedereen deed mee. Van onder meer Raf Simons, Valentino of Comme des Garçons was geen spoor. Labels als Dries Van Noten, Thom Browne, Balmain of Dunhill deden wel mee, maar onthullen hun volledige mannencollecties pas in september, samen met de vrouwen.

Daardoor was deze modeweek vaak verwarrend. Het ene label zette de nieuwe collectie in de kijker, het andere hield het bij een reclamefilmpje. Er waren trailers voor toekomstige shows, semi-documentaires, ondoordringbaar avantgardetheater. De video van Andrea Crews duurde 54 seconden, Yohji Yamamoto rekte zijn sfeervolle show tot vijftien minuten, langer dan een doorsnee défilé op de catwalk. Voor wie de volledige kalender volgde, was dat echt té lang. Zelfs de gemiddelde lengte, een minuut of vijf, bleek vaak nog veel gevraagd van de trouwe kijker. Er was een gemakkelijke oplossing voor: fast forward.

Net zoals tijdens de echte modeweek werkte niet iedereen met dezelfde middelen. Er waren superproducties en amateurfilmpjes. Soms waren die amateurfilmpjes sterker. Zoals ook kleine shows van jonge ontwerpers meer indruk kunnen maken dan de megaspektakels van de luxemerken.

Tekst loopt verder na de foto’s.

Beeld: Yohji Yamamoto/Takay

Beeld: Andrea Crews

Eerste online mannenmodeweek: even interessant als verwarrend

De digitale modeweek volgde dezelfde structuur als de offline-versie. Elk label kreeg een timeslot toegewezen. De filmpjes werden telkens mooi op tijd online gezwierd op de site van de Fédération de la Haute Couture et de la Mode, de organisatie achter de Franse modeweek.

Er waren meer shows dan tijdens de reguliere week: eentje om het half uur, dubbel zoveel als IRL, wanneer buyers, influencers en journalisten na een show telkens naar de volgende locatie moeten rennen (het is een mirakel dat dat haast altijd lukt). In dit geval kon je gewoon in je zetel wachten op het volgende filmpje. Opvallend was dat niemand zich aan een livestream waagde. Daardoor ontbrak het de modeweek soms aan urgentie, een zekere spanning.

Zo stuurde Balmain op 5 juli een boot over de Seine met artistiek directeur Olivier Rousteing, een rits modellen in archiefstukken van het label, en zangeres Yseult. De drijvende show kon alleen gezien worden door toevallige voorbijgangers. Een live captatie van de Balmain Cruise zou allicht sterker zijn geweest, maar allicht ook complexer, dan het corporate promotiefilmpje dat ervan werd gemaakt.

Tekst loopt verder na de foto.

Beeld:Balmain

Voor reviewers was de online modeweek niet evident. Wat te beoordelen? De kleren? De films? Modelabels zijn geen filmstudio's en bovendien werden de meeste video's in moeilijke omstandigheden gedraaid. Een zekere mildheid lijkt aangewezen. Iedereen had hun best gedaan. De week opende met de show van Etudes: de camera volgde in één lang shot modellen in de straten van het sjofele, bijna exotische twintigste arrondissement in Parijs waar het merk zijn hoofdkwartier heeft. Gisterenavond, vijf dagen en 67 shows later, trok Lemaire de deur dicht.

Veel shows — maar lang niet allemaal — stonden in het teken van diversiteit, soms met expliciete verwijzingen naar Black Lives Matter. Botter opende met een zwart scherm, een voice over van ontwerpers Lisi Herrebrugh en Rushemy Botter, en ondertitels: "Deze collectie was de moeilijkste tot nu toe om te maken, om te proberen onze bescheiden doch positieve visie op de black lives matter en andere grote problemen waar we voor staan te uiten. Als ontwerpers zijn we dromers en de kracht van een droom is dat deze geloof tot leven brengt. We moeten allemaal geloven dat het mogelijk is om te verenigen. Samen tegen geweld tegen de zwarte gemeenschap. Tegen geweld tegen elke gemeenschap." Waarop een lo-fi filmpje volgde met stilist Jenke Ahmed Tailly en model Lamine Fahty. Het was misschien de sterkste vertoning van de modeweek.

Thom Browne liet de zwarte singer-songwriter Moses Sumney een nieuwe versie van de Olympische Hymne zingen terwijl hij werd hij gefilmd als een monument van zwart marmer. “Wat betekent het om als een standbeeld op een marmeren voet te staan terwijl overal ter wereld standbeelden worden neergehaald?” aldus de zanger in een bijhorend communiqué. Kim Jones van Dior liet zich inspireren door de schilderijen van Amoako Boafo, een kunstenaar uit Ghana. De duidelijke dure film bestond uit een portret van de schilder, een getuigenis van de ontwerper, een supersnelle montage van de schilderijen en de kleren die er door waren geïnspireerd, en nog een extra modefilm van Jackie Nickerson, waarin de verschillende kleren duidelijk te zien waren. Olivier Rousteing van Balmain liet zijn boottocht voorafgaan door een statement waarin hij verklaarde dat hij er zelf het voorbeeld van is dat vooruitgang mogelijk is.

De online mannenmodeweek: publieksvriendelijk, maar niet echt efficiënt voor professionals

Een aantal van de beste films had marionetten in de hoofdrollen. Walter Van Beirendonck en Mihara Yasuhiro, bijvoorbeeld. Er kon een verwijzing in worden gezien naar de periode na de Tweede Wereldoorlog, toen de Chambre Syndicale de nieuwe mode in miniatuurformaat door de wereld liet reizen. Maria Grazia Chiuri van Dior liet zich daar vorige week al door inspireren voor haar couturefilm.

Tekst loopt verder na de foto’s.

Beeld: Walter van Beirendonck

Bij Van Beirendonck had het poppenballet iets elegisch, ondanks de glam esthetiek van de kleren in miniatuur. Mihara recreëerde een 'echte' show, met een rij ongeduldige, selfies nemende Muppets aan de ingang, lastige PR's, een frontrow, en vervolgens een heuse show van een minuut of tien. De modellen waren echt, in tegenstelling tot het publiek, maar hun gezichten waren onherkenbaar gemaakt. Nieuwkomer KidSuper Studios maakte een stop-motion film met Barbiepoppen die de gezichten hadden gekregen van celebrities, zowel front row als op de catwalk: Kanye en Kim, de Obama's, Koningin Elizabeth II. Masayuki Ino van Doublet, die vorig jaar de prestigieuze LVMH Prize won, trok een berenkostuum aan en deelde pakjes uit aan willekeurige mensen, als een Kerstman in de zomer. Een charmant, grappig, zelfs ontroerend moment.

Bij Berluti voerde Kris Van Assche een zoomgesprek met ceramist Brian Rochefort. Zijn werk lag aan de basis van de collectie. Hermès filmde de backstage van een fictief défilé en kreeg daar veel applaus voor: het was goed gedaan. Waarom het huis dat filmpje al een week vroeger onthulde, werd nooit duidelijk. Rick Owens maakte de saaiste video: we zagen hem aan het werk tijdens een fitting met een model, gecapteerd in zwart/wit door een security-camera. Virgil Abloh liet voor Louis Vuitton een animatiefilmpje maken om de wereldtournee van het maison aan te kondigen, met mini-shows in onder meer Shanghai (op 6 augustus) en Tokyo. Vuitton verlaat voorlopig de Parijse kalender.

Tekst loopt verder na de foto.

Beeld: Hermès/Matthieu Raffard

Was de eerste Parijse online modeweek een succes? Tot op zekere hoogte wel. Het was fijn om te zien dat de sector in moeilijke tijden collectief het hoofd probeert boven water te houden, en het was goed om nieuws te krijgen van merken en ontwerpers. Dat deze modeweek publieksvriendelijk was — iedereen kon thuis meekijken — is positief, al is het nog wachten op definitieve kijkcijfers. En voor een eerste keer, was het best indrukwekkend. Maar als tool voor professionals liet de week te wensen over. De traditionele show, live, met een publiek van levende mensen in plaats van poppen, blijft vooralsnog efficiënter.

Beeld: Louis Vuitton

Headerbeeld: Balmain