Gucci verliest handelsmerk rechtszaak in Japan tegen een parodie merk

Op het eerste gezicht lijkt er tussen Gucci en Cuggl geen sprake te zijn van overlapping en copyright. De eerste, een legendarisch Italiaans luxehuis met een wereldwijd bereik, en de tweede een kleine Japanse mode-start-up die dergelijke luxemerken parodieert. Ze lijken weinig gemeen te hebben, totdat je het logo van de laatste ziet op een t-shirt waarvan de onderste helft slim is weggewerkt. Het zou bijna Gucci kunnen zijn.

Cuggl werd opgericht door de in Osaka gevestigde ondernemer Nobuaki Kurokawa, die t-shirts verkoopt waarin bekende merken worden geparodieerd. De heer Kurokawa heeft de naam CUGGL en GUANFI (beide in hoofdletters) in oktober 2020 gedeponeerd. De laatste lijkt op Chanel wanneer de onderste helft is verduisterd.

Volgens Marks IP, een in Japan gevestigd advocatenkantoor, verzette Gucci zich tegen het merk, dat ook bestaat uit een met de hand geschilderde lijn in roze, en was aangevraagd voor gebruik op kleding, schoeisel, hoofddeksels en kleding van klasse 25 b. Het Japanse octrooibureau (JPO) verwierp de oppositie van Gucci tegen "CUGGL", en stelde dat klanten niet in verwarring zouden worden gebracht door te denken dat het om een echte GUCCI ging.

GUCCI vs CUGGL

"Gucci stelde dat het oppositiemerk was aangevraagd met de kwaadwillige bedoeling om goodwill en reputatie te "free-riden" door het onderste deel van de term CUGGL te verbergen" , aldus Marks IP. Gucci beweert dat de roze verf de tekst herkenbaar maakt als "GUCCI".

De t-shirts van de heer Kurokawa verbergen echter iets meer dan de helft van de tekst, wat betekent dat het grootste deel van het gedeelte van de term verborgen is. Cuggl, dat in het Japans wordt uitgesproken als "kyuguru", is niet het enige merk dat de heer Kurokawa parodieert. T-shirts die het Puma logo nabootsen als dierennamen, alsook geparodieerde tees van de logo's van adidas, Nike, Prada en Balenciaga, zijn allemaal in een nieuw jasje gestoken. Gucci zou zich dus in goed gezelschap kunnen beschouwen onder zijn humoristische kijk op luxe logo's.

De Financial Times meldt dat het Japanse Octrooibureau geneigd is te besluiten dat mensen slimmer zijn dan de parodie-allergische grote merken zouden willen.

Bovendien is er een waarde in de parodie en wat het zegt over consumentisme en luxe. Eenvoudige t-shirts met logo zijn een belangrijke inkomstenbron voor luxemerken, en bestaan meestal uit een effen katoenen t-shirt met een logo op de voor- of achterkant gespat, maar worden geleverd met uitbundige prijskaartjes voor wat het product eigenlijk is.

Dit gevoel voor humor wordt niet gedeeld door de modehuizen, die hun merken maar ook potentiële inkomstenverliezen fel beschermen. Hoewel Gucci en Balenciaga vorig jaar een nauwgezette hack van elkaars merken orkestreerden, spannen de bedrijven die eigendom zijn van Kering rechtszaken aan als zij gehackt worden door anderen.

Deze luxehuizen hebben een enorme marketingmacht en domineren de modeconversatie in de gedrukte media, op billboards, in de sociale media, bij influencers en in de wereld van beroemdheden. Het prestige dat zij verkopen is het uitstralen van een beeld van exclusiviteit, en toch, met sociaal en economisch commentaar van merken zoals Cuggl, dat hun boodschap ondermijnt, betekent de onzekerheid van de wet en de pure macht van de merken dat parodisten kwetsbaar zijn voor juridische stappen door houders van handelsmerken, betogen de auteurs van het rapport The Luxury Economy and Intellectual Property: Critical Reflections.

Hoewel Gucci en andere luxehuizen vrijheid van meningsuiting genieten en een wijdverspreide invloed hebben op consumenten wereldwijd - de Vetements DHL-parodie is hier een belangrijk voorbeeld van - zijn ze niet vriendelijk tegen de omkering van de subjectiviteit van hun merken.