Hoe wegwerpbare kleding een milieuprobleem veroorzaakte

Sommige feiten zijn gewoon moeilijk te doorgronden. Denk aan beelden van vluchtelingen die aanspoelen op stranden en het aanzien van het instorten van de Twin Towers in New York. Als het gaat om de onmenselijke behandeling van de mensheid worden we direct verleid om te denken en te handelen. De gevolgen van de vernietigende behandeling van onze planeet roepen echter minder directe respons op.

Met name de schade die de wegwerpbare fast fashion-industrie toebrengt aan de aarde. Die industrie is volgens de United Nations Economic Commission for Europe (UNECE) wereldwijd de op een na grootste verbruiker van water.

Een katoenen shirt verspilt 2.700 liter water

Om dat in perspectief te zetten: het produceren van een katoenen shirt vereist 2.700 liter water, het equivalent van wat een persoon in tweeënhalf jaar drinkt.

Volgens Quartz staat de modeindustrie meestal niet bovenaan de agenda van UNECE, omdat het haar doel is om “de economische integratie en samenwerking te bevorderen onder de lidstaten, waaronder Europese landen, de Verenigde Staten, Canada, Israël en verschillende landen in Centraal Azië”.

Op het op 1 maart georganiseerde evenement ‘Fashion and the Sustainable Development Goals: What role for the U.N.?’ in Genève waarschuwde de organisatie dat de productie van steeds grotere hoeveelheden goedkope, wegwerpbare kleding door de modeindustrie een “ecologische en sociale noodsituatie is”.

UNECE stelt dat de modeindustrie een vaak onderschatte impact heeft op de ontwikkeling van onze planeet. De kledingindustrie vertegenwoordigt 10 procent van de wereldwijde kooldioxide-uitstoot en de katoenteelt is verantwoordelijk voor 24 procent van de insecticiden en 11 procent van de pesticiden, ondanks dat het maar 3 procent van de wereldwijde landbouwgrond gebruikt.

Wereldwijd werkt 1 op de 6 mensen in een modegerelateerd veld

Wat afval betreft komt 85 procent, of 21 miljard ton, aan textiel jaarlijks op de afvalberg terecht. Naast de gevolgen voor het milieu is de modeindustrie sterk verbonden met kwesties rondom arbeid, gender en armoede. Wereldwijd werkt 1 op de 6 mensen in een modegerelateerde functie, en 80 procent van de beroepsbevolking in de gehele toeleveringsketen is vrouw.

De Verenigde Staten en Europa hebben het voortouw genomen in deze gedragsverandering, maar het patroon herhaalt zich nu in landen als China. “Tegen 2030 zullen zich 5,4 miljard mensen in de mondiale middenklasse bevinden, ten opzichte van 3 miljard in 2015,” zegt UNECE. “Dit zal leiden tot een toenemende vraag naar kleding en andere producten die passen bij een levensstijl met een gemiddeld inkomen. Als consumptie het huidige tempo aanhoudt, zullen er tegen 2050 drie keer zoveel natuurlijke hulpbronnen nodig zijn als in 2000.”

Met deze cijfers in het achterhoofd wordt duidelijk dat de ontwikkeling van de kledingindustrie een aanzienlijke invloed heeft op het behalen van de VN Sustainable Development Goals (SDG’s). SDG 12 in het bijzonder zet zich in voor het garanderen van duurzame consumptie- en productiepatronen en is verdeeld over acht doelen, waarbij het gebruik van natuurlijke hulpbronnen, chemisch afval, fossiele brandstoffen en de integratie van duurzame praktijken in de productiecyclus worden aangepakt - allemaal van toepassing op de modeindustrie.

De VN hebben de impact van mode onvoldoende aangepakt

Ondanks de diversiteit aan inspanning van verschillende VN-instellingen, heeft de organisatie tot nu toe geen alomvattende aanpak voor alle aspecten voor een duurzamere modeindustrie ingevoerd. Het veranderen van de productie- en consumptiepatronen zou een domino-effect hebben op veel aspecten van ontwikkeling en een zichtbare en zinvolle bijdrage leveren aan de verwezenlijking van de 2030 Agenda for Sustainable Development.

Verwachte resultaten

Er ontstaat een duidelijk verband tussen de kledingindustrie en de SDG’s van de VN met het uiteindelijke doel om een VN-mode-partnerschap te creëren om dit probleem op een coherente manier aan te pakken.

Linda Greer, wetenschapper van Natural Resources Defence Council (NRDC), vat het als volgt samen: “Deze cijfers zouden ons allemaal beter moeten motiveren - multinationale kledingretailers, merken, ontwerpers, beleidsmedewerkers, ngo’s en klanten - tot meer urgente en effectieve actie om het tij van de groeiende schade die de modeindustrie veroorzaakt, te keren.”

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited UK. Vertaling en bewerking: Tessa Guntlisbergen.

Beeld credit: Trusted Clothes website; Bronnen artikel: NRDC blog, Quartz Media, UNECE “Fashion and the SDGs; What role for the UN?”.