Identiteitscrisis NYFW: Amerikaanse ontwerpers kiezen voor Europa

Steeds meer Amerikaanse ontwerpers kiezen ervoor om hun collecties te tonen in grote Europese steden, in plaats van in de Verenigde Staten. Ze hopen hiermee hun merkbekendheid te vergroten, een breder klantenbestand te bereiken en hun toekomstige winst veilig te stellen. Maar wat is de impact hiervan op NYFW?

Steven Kolb, CEO en directeur van de Council of Fashion Designers of America (CFDA), schetste een optimistisch beeld voor de toekomst van New York Fashion Week (NYFW) tijdens een openingsevenement in het Rockefeller Center. Hij vierde de durf en creativiteit van de Amerikaanse mode in het kader van het 400-jarig bestaan van New York. Zijn visie was ruim en hoopvol: mode als een verbindende kracht, inspiratiebron, motor van cultuur, aanjager van de economie en bovenal, kampioen van creativiteit.

Zijn woorden leken echter weinig indruk te maken, gezien de rustige sfeer rond NYFW voorjaar/zomer 26. Dit seizoen, dat eindigde met shows van Pamella Roland, Elena Velez en Agbobly, heerste het gevoel dat de modehoofdstad van Amerika zijn aantrekkingskracht op eigen ontwerpers verliest, groeit. Het is geen geheim dat het NYFW-programma de afgelopen jaren steeds dunner is geworden.

NYFW opent met een optimistische façade, terwijl Amerikaanse ontwerpers afhaken

Steeds meer Amerikaanse ontwerpers en merken, van Carolina Herrera en The Row tot Thom Browne en Rick Owens, kiezen ervoor hun collecties in Europese steden te presenteren. Zo kunnen ze meeprofiteren van de gerichte media-aandacht, grotere betrokkenheid van consumenten en premium positionering die gepaard gaan met het afwijken van de conventionele modeshow.

Opvallende afwezigen op de officiële NYFW-kalender van dit seizoen zijn onder andere Tommy Hilfiger, Ralph Lauren en Carolina Herrera. Ralph Lauren presenteerde zijn damescollectie voor voorjaar 2026 in zijn privéontwerpstudio aan Madison Avenue 650, een dag vóór de start van NYFW.

Carolina Herrera kondigde aan haar voorjaar/zomer 26-collectie te presenteren op de Plaza Mayor in Madrid op 18 september. Marc Jacobs toonde zijn herfst/winter 25-collectie buiten het officiële schema in de New York Public Library op 30 juni. Andere voormalige NYFW-grootheden die ontbraken op het voorjaar/zomer 26-schema zijn Tommy Hilfiger, Peter Do en Helmut Lang.

In combinatie met de structurele fragmentatie van NYFW en een toename van onconventionele merkpartnerschappen, ging het debat over de relevantie van NYFW dit seizoen verder, ondanks de aanwezigheid van internationale merken zoals Cos, Off-White en Toteme. Veel insiders benadrukken dat de problemen van NYFW al meer dan twintig jaar spelen, sinds IMG de tweejaarlijkse modeweek overnam van de oorspronkelijke organisatoren, de CFDA.

IMG wilde de modeweek verder commercialiseren door showpakketten te verkopen voor wel 45.000 Amerikaanse dollar aan internationale merken die in New York wilden showen. Dit verwaterde de aantrekkingskracht van het evenement. De kalender begon te groeien, wat leidde tot coördinatieproblemen en planningsconflicten tussen IMG en de CFDA.

Van centraal naar verspreid: het locatieprobleem van NYFW

Van 1994 tot 2009 was Bryant Park het hart van NYFW. Alle belangrijke shows vonden hier plaats en ontwerpers profiteerden van een gestandaardiseerde, kosteneffectieve infrastructuur. Na de wereldwijde recessie van 2008 besloot IMG echter dit gecentraliseerde model te verlaten. Evenementen werden verplaatst naar verschillende locaties in Manhattan en Brooklyn.

Hoewel de diversificatie van locaties meer mogelijkheden bood voor gepersonaliseerde showformats, leidde het ook tot hogere productiekosten en logistieke uitdagingen voor bezoekers. Inkopers, pers en influencers klagen al jaren over het reizen door de stad om verschillende presentaties en shows bij te wonen. Deze operationele problemen vielen samen met toenemende financiële druk.

De huidige showbudgetten overschrijden regelmatig de zes cijfers. Een modeshow tijdens NYFW kost gemiddeld tussen de 125.000 dollar en 300.000 dollar, aldus Vogue Business, afhankelijk van de locatie, complexiteit van de productie, modellen, enscenering, en meer. Het is dan ook niet verwonderlijk dat steeds meer merken hun budgetten liever besteden aan andere vormen van exposure, zoals digitale marketingcampagnes, evenementen in het buitenland en samenwerkingen met influencers, die directe publieksbetrokkenheid bieden tegen lagere kosten.

De problemen van NYFW verergerden tussen 2015 en 2020, toen het centrale knooppunt werd verplaatst naar verschillende locaties, waaronder Spring Studios in Tribeca, Clarkson Square en Skylight at Moynihan Station. Grote ontwerpers en merken kozen voor onafhankelijke showlocaties en na de pandemie zijn steeds meer merken overgestapt op onconventionele presentatieruimtes, van culturele instellingen tot industriële complexen.

Stijgende kosten en financieringstekort raken NYFW

Andere factoren, zoals de aanwezigheid van beroemdheden en influencers (merkambassadeurschappen creëren contractuele beperkingen), en beperkte gemeentelijke steun in vergelijking met Europese modeweken (waar lokale overheden financiële bijstand verlenen), hebben de sterke merkidentiteit van NYFW verder aangetast.

De huidige stadsbestuurders tonen weinig interesse in het herstellen van het institutionele onderscheid van het evenement, ondanks het feit dat de mode-industrie ongeveer 180.000 New Yorkers in dienst heeft (ongeveer één op de twintig inwoners, volgens statistieken). Die beperkte steun is opvallend gezien de aanzienlijke economische impact van het evenement: NYFW genereert jaarlijks bijna 900 miljoen dollar voor de stad, volgens de Economic Review, maar ontvangt verhoudingsgewijs weinig publieke investeringen.

Het financieringstekort plaatst New York in een achterstandspositie ten opzichte van Europese modehoofdsteden, waar lokale overheden actief samenwerken met organisatoren van modeweken door middel van directe financiële steun en investeringen in infrastructuur. Zonder overheidssteun is de New Yorkse modegemeenschap sterk afhankelijk van particuliere financiering voor alles van locatiekosten tot ondersteuningsprogramma's voor opkomende ontwerpers, waardoor deelname steeds duurder wordt en exclusiviteit moeilijker te handhaven is.

CFDA lanceert hervormingen voor NYFW

Als reactie op deze structurele uitdagingen heeft de CFDA hervormingen doorgevoerd via een strategisch partnerschap met KFN, een nieuw modeplatform. KFN's eerste initiatief, dat dit seizoen van start ging, richt zich op het ontwikkelen van fysieke en digitale ervaringen die het bereik en de impact van NYFW vergroten, terwijl de CFDA zijn fundamentele rol in het organiseren van de officiële ontwerperskalender behoudt.

Het belangrijkste onderdeel van het partnerschap is het opzetten van een gedecentraliseerd infrastructuurmodel met tien complementaire locaties (Venue Collective), allemaal dicht bij elkaar onder 34th Street. Het initiatief biedt deelnemende ontwerpers kosteneffectievere alternatieven voor verschillende presentatieformats, waaronder traditionele catwalkshows, statische presentaties en privéafspraken. KFN zorgde ervoor dat deze locaties in september gratis beschikbaar waren voor ontwerpers, als reactie op de stijgende productiekosten die deelname van internationale of opkomende ontwerpers mogelijk hebben ontmoedigd.

Er zijn ook discussies over een herstructurering van het tweejaarlijkse format van NYFW. Volgens verschillende nieuwsberichten zouden de huidige presentaties in februari en september worden samengevoegd tot één jaarlijks evenement in september, hoewel officiële bevestiging van de CFDA nog uitblijft. Deze potentiële verandering weerspiegelt bredere discussies over efficiëntie en toewijzing van middelen, maar de implementatie zal waarschijnlijk op weerstand stuiten van gevestigde merken die de huidige tweeseizoenenstructuur in hun operationele kaders hebben geïntegreerd.

Terwijl NYFW op zoek blijft naar een stevigere basis, vinden deze mogelijke veranderingen plaats in een sector die al met aanzienlijke tegenwind kampt. De mode-industrie heeft te maken met verminderde consumentenuitgaven en wisselingen in het management bij grote modehuizen, naast geopolitieke spanningen en verstoorde toeleveringsketens. Gezien deze combinatie van uitdagingen is de huidige identiteitscrisis van NYFW zowel onvermijdelijk als signallerend voor de onrust in de industrie.

De vraag is nu of deze hervormingen de aantrekkingskracht van het evenement kunnen herstellen of dat New York Fashion Week zijn rol in een steeds meer gefragmenteerd wereldwijd modelandschap fundamenteel opnieuw moet uitvinden.