Modeontwerp onderwijs belangrijk voor de metaverse

In 1964 voorspelde Arthur C Clarke, wetenschapschrijver en futurist, "de uitvinding die een einde maakt aan alle uitvindingen". Hij noemde "de replicator", een dupliceermachine om op elk moment kopieën van wat dan ook te maken: "Geconfronteerd met een dergelijk apparaat zal de maatschappij waarschijnlijk wegzinken in een soort gulzige barbarij, omdat iedereen onbeperkte hoeveelheden van alles zou willen hebben, aangezien niets iets zou kosten", waarschuwde Clarke.

Zestig jaar later zijn replicators de norm. In de fysieke wereld hebben we 3D-printmachines die voorwerpen uit digitale bestanden namaken, en fast fashion die op grote schaal goedkope kopieën maakt. Maar misschien komt de replicator van Sir Arthur nog het dichtst in de buurt van digitaal design. Als digitale tweelingen kunnen digitaal ontworpen voorwerpen perfecte kopieën zijn van elk fysiek voorwerp. Deze voorwerpen leven in een virtueel universum waar geen fysieke of creatieve beperkingen zijn, want zoals Clarke zei "de toekomst is niet slechts een verlengstuk van het heden".

Nieuwe digitale technologieën vergroten onze mogelijkheden op manieren die voorheen ondenkbaar waren. De metaverse, gedecentraliseerde transacties zoals blockchain en vooral NFT's, en de opkomst van Web3 transformeren het internet en dus onze wereld, vanuit creatief, sociaal en zakelijk oogpunt. Hoe moeten we in dit scenario modeontwerpers opleiden voor een toekomstige werkplek in de metaverse? FashionUnited stelde deze en andere vragen aan vijf pioniers op het gebied van modeonderwijs.

Digitale transformatie gedreven door de modevakscholen

"Als je zeventien of achttien jaar oud bent, weet je nog niet zo veel over de mode-industrie. Je hebt wat ideeën, wat gedachten, maar je verwacht gedreven te worden door de academische wereld en wat de opleiding gaat bieden," aldus professor Jules Dagonet, Head of School, Fashion & Textiles aan de UCA (University for the Creative Arts) in Londen. Eindexamenstudenten zijn op zoek naar begeleiding wanneer ze voor het eerst de modevakschool binnenstappen, en de onderwijsinstellingen moeten daarop voorbereid zijn en hen alle mogelijkheden en alternatieven voor een modecarrière laten zien.

Volgens Dagonet staan die studenten te popelen om digitale mode te omarmen, maar zijn ze niet bepaald de drijvende kracht achter de verandering. Niet zozeer als duurzaamheid, "dat is top of mind voor hen", voegde ze eraan toe. "Het is de verantwoordelijkheid van onderwijsinstellingen om voorop te lopen en te innoveren op het gebied van digitale mode, en vervolgens de studenten mee te krijgen".

Maar hoe kunnen modeopleidingen het voortouw nemen bij innovatie? Voor Dagonet is het antwoord onderwijs: "We kunnen niet alleen praten, we moeten ook doen wat we doen. Niet elk personeelslid zal op de hoogte zijn van CLO3D, Adobe Substance, alle nieuwe software die wordt geïntroduceerd om digitale mode tot leven te brengen, dus het is onze verantwoordelijkheid als onderwijsinstelling om al onze personeelsleden bij te scholen".

Digitaal modeontwerp onderwijzen als een mindset

"Digitalisering moet vanaf het eerste punt in het modecurriculum worden omarmd", benadrukt Leslie Holden, medeoprichter van The Digital Fashion Group, "maar waar te beginnen? Hoe draai je naar een curriculum dat digitaal omarmt? Hoe zorg je voor kwaliteit, studentenaantallen, nieuwe methodes, nieuwe vaardigheden, nieuwe samenwerking, een nieuw curriculum met een team dat misschien weinig of geen digitale vaardigheden heeft? Het is belangrijk om eerst de mindset te begrijpen, de vaardigheden komen daarna wel."

De digitale mindset brengt nieuwe bedrijfsmodellen en rollen met zich mee die door modeontwerpers moeten worden verkend. Volgens Holden "moeten we modescholen opleiden zodat ze ontwerpers kunnen leren hoe ze digitale ondernemers kunnen zijn met de juiste digitale mindset." En hij werpt nog een vraag op: "Moeten we zoveel modeontwerpers blijven opleiden voor een oud businessmodel als inzetbaarheid tegenwoordig een belangrijke prestatiemaatstaf is voor modeopleidingen?"

Zoals opgemerkt door Sean Chiles, medeoprichter van The Digital Fashion Group, is de academische wereld zich in de loop van dertig jaar gaan richten op de werkgelegenheidssituatie van de studenten, waarbij ze van een artistieke en onderzoeksbenadering is overgestapt op zakelijke eisen. Dit houdt verband met de financiering door de overheid en haar belangrijkste prestatiemaatstaven voor het scheppen van werkgelegenheid in elk land.

Voor Shannon Sim, docent aan de Modevakschool van het LASALLE College of the Arts in Singapore, "moet het oude format van de industriële revolutie in het modeonderwijs verdwijnen, of we dat nu leuk vinden of niet. Studenten zitten in een klaslokaal, de docent zit voor de klas en geeft de informatie waarvan hij denkt dat de student die moet leren. Dit moet veranderen."

Zoals verdedigd door Chiles, "onderwijs en opleiding zijn twee verschillende dingen." Scholen zouden verder moeten gaan dan het voldoen aan de eisen van werkgevers, want onderwijs gaat over "wat je wilt zien, wie je wilt zijn, wat je wilt doen, enz. Voor een ontwerper is het om te creëren binnen je psyche, met wat je voelt over alles. En dan linken we aan de tijdgeest met design en sociale interactie," zei Chiles. "Je kunt heel snel leren hoe je een patroon moet knippen. Wat je moet leren is hoe dit zich verhoudt tot de persoon en hoe dit zich verhoudt tot de maatschappij."

Digitaal modeontwerp en samenwerkende vaardigheden

Als we het hebben over de raakvlakken tussen mode en technologie, is het essentieel om de sociale impact te begrijpen van wat we ontwerpen, aangezien we te maken hebben met nieuwe en weinig verkende virtuele omgevingen zoals de metaverse. Chiles voegt daaraan toe: "De metaverse moet zich bezighouden met design en creativiteit vanuit het oogpunt van de maker en niet van de technoloog. Om te begrijpen hoe mensen ontwerpen en hoe we onze ideeën naar deze nieuwe wereld kunnen brengen. En om dit te bereiken is samenwerking de sleutel.">

Volgens Maya Georgieva, directeur van Education Futures/XReality Center aan The New School in New York, moet de bouw van deze nieuwe ruimtes multidisciplinair zijn. "We moeten onze studenten vragen om te denken als de architecten en ontwerpers van deze virtuele ruimtes en werelden, en begrijpen hoe ze moeten bouwen door te weten wat mensen daar brengt, en waarom ze er naartoe gedreven worden. Laten we onze studenten aanmoedigen om na te denken, om ondernemend te zijn," zei Georgieva.

En Sim merkte op: "op dezelfde manier waarop gaming de modewereld aan het veranderen is, zou hetzelfde potentieel ook voor het onderwijs kunnen worden gepresenteerd. We zouden allemaal in deze onderzoeksgebieden kunnen duiken en nauw kunnen samenwerken met onderzoekers uit verschillende disciplines en sectoren, terwijl we vorm geven aan een gezamenlijke toekomst voor mode-educatie."

Dit artikel is eerder verschenen op FashionUnited.UK, vervolgens vertaald en bewerkt naar het Nederlands door Ilona Fonteijn.