Nieuwe stemmen en erfgoed: Milaan Fashion Week in transitie voor FW24

Terwijl de London Fashion Week in het teken stond van jong, creatief talent, hield Milaan Fashion Week het opnieuw bij de oude garde. Terwijl de democratische aanpak van Glenn Martens bij Diesel, met zijn duizenden virtuele gasten met backstagepassen, de eerste dag van de Milan Fashion Week een vleugje vernieuwing en verandering gaf, hielden de overige dagen vast aan waar de Italiaanse stad al lang bekend om staat: grote merken, commerciële collecties en vooral Prada.

In wezen is er niets mis mee om te doen waar je goed in bent - iets waar de meeste Milanese ontwerpers zich dit seizoen sterk op hebben gericht - maar te midden van een veranderend luxe landschap rijst de vraag of meer van hetzelfde echt is wat de industrie, en vooral de klanten, willen. Het is een vraag waar veel ontwerpers - hetzij met hun langverwachte debuutcollectie of de misschien wel belangrijkere tweede show aan het roer van een merk - een antwoord op moesten vinden voor Herfst/Winter 2024.

Tussen geschiedenis, nostalgie en toekomst

Het is een bekend feit dat veel ontwerpers in de modewereld de neiging hebben om eerst terug te kijken voordat ze een stap vooruit zetten, en dit leek ook het geval te zijn voor Adrian Appiolaza, die zijn debuut maakte als creatief directeur bij Moschino. Er werd reikhalzend uitgekeken naar de heroriëntatie van het Italiaanse merk, dat ooit met een knipoog, humor en een politieke agenda werd opgericht door Franco Moschino en zich onder Jeremy Scott volledig ontwikkelde richting camp.

Geen gemakkelijke taak voor Appiolaza, die de leiding van Moschino pas in januari van dit jaar overnam. Misschien verklaart de timing de keuze van de ontwerper om zich voorzichtig een weg te banen door het archief van de oprichter van het merk en tegelijkertijd het merk opnieuw te verankeren in het dagelijks leven. Natuurlijk is de humor niet verloren gegaan, net als de politieke aspecten of de bekende iconografie van Moschino. Er waren slogans - het meest herkenbaar: een oproep tot vrede op een gebreide jurk - surrealistische wolken, smileys en veel Italiaanse archetypes. Wat misschien ontbrak aan het einde van de dag was zowel nieuwigheid als een gevoel van waar Appiolaza’s Moschino de komende seizoenen voor zal staan.

Dat debuutcollecties in veel opzichten een ondankbare taak zijn, is algemeen bekend. De verwachtingen zijn te hoog, de critici zijn hard en commercieel succes wordt pas over een paar maanden duidelijk. Een ontwerper die je hier waarschijnlijk het een en ander over kan vertellen is Gucci's creatief directeur Sabato De Sarno. Zijn debuut en het bijbehorende herontwerp van het Italiaanse modehuis was waarschijnlijk de meest besproken gebeurtenis van het afgelopen modejaar, maar voldeed uiteindelijk niet aan de hoge verwachtingen van velen. Terwijl zijn eerste collectie de komende dagen in de winkels ligt en eindelijk inzicht zal geven in de commerciële haalbaarheid van zijn visie, laat zijn tweede damescollectie voor herfst/winter 2024 nu al een betere hand zien dan zijn debuut.

Nog steeds gegrond in de "realiteit", zoals De Sarno het omschrijft in zijn show notes, voegde de ontwerper dit seizoen letterlijk wat sprankeling toe, terwijl hij sterk bleef focussen op tailoring, jassen, "ancora rood" en het Gucci-logo. De collectie richtte zich op structuur en sexappeal, met benen als focuspunt, gekleed in laklaarzen op dijhoogte en waarbij slechts een paar centimeter huid te zien was voordat de hoge zoomlijnen begonnen. Jongensachtige korte pakken en boxy jasjes ontmoetten gestructureerde monochrome sets, jassen en jurken met franjes en glitter, evenals slipdresses en lingeriedetails.

Als sommige looks aan het verleden deden denken, was het voor sommigen misschien niet per se overduidelijk Gucci, maar juist Prada - een fenomeen dat niet beperkt is tot De Sarno of Gucci, maar dat de laatste tijd een terugkerend thema is. Vorig seizoen bestempelde Vanessa Friedman, hoofd modecriticus van de New York Times, Miuccia Prada als de muze van het seizoen, en hoewel de timing van haar gelijkenis op de huidige cover van US Vogue zeker enigszins toevallig is, is de kracht van Prada dit seizoen onmiskenbaar.

Alles hetzelfde gebleven?

Een groot verschil tussen Prada en Gucci is echter dat Prada zich, zoals zo vaak het geval is, meer richt op de geschiedenis dan op de werkelijkheid. Het duo Miuccia Prada en Raf Simons verankeren "mode in fragmenten uit de geschiedenis om de notie van schoonheid en een hedendaagse wereld gevormd door herinneringen te verkennen", zoals ze uitlegden in hun communicatie voor herfst/winter 2024.

In veel opzichten was de collectie een voortzetting van de mannencollectie die het merk in januari presenteerde. De vrouwenkleding weerspiegelde de looks die voor mannen werden gepresenteerd, maar er waren ook "clichés van vrouwelijkheid" - strikken, ruches, volants, allemaal kenmerken van de huidige "coquette" trend - die Prada opnieuw wilde evalueren. Rokken experimenteerden met contrasten en combineerden delicate zijde met getailleerde wol; biker- en bomberjacks en gebreide kleding werden getransformeerd met behulp van nostalgische herinneringen en slanke silhouetten gaven de voorkeur aan verticale lijnen, waardoor verhoudingen opnieuw werden bedacht.

Blumarine werd ook opnieuw vormgegeven, maar sommige dingen bleven hetzelfde. Voormalig Tod's creatief directeur Walter Chiapponi markeerde zijn debuut bij Blumarine met een afscheid van 'Y2K' en de bijbehorende vlinders, en verankerde het in romantiek in plaats van een grootse onthulling. Zijn collectie doet denken aan de luxe die hij presenteerde in zijn tijd bij Tod's, maar dan veel minder sober en rustig. De nieuwe creatief directeur van Tod's, Matteo Tamburini, lijkt de draad weer opgepakt te hebben waar Walter Chiapponi ophield, ook al heeft hij een metalen band geïntroduceerd in plaats van een flitsend logo en is de kleding iets nonchalanter van snit.

"De handeling van het aankleden"

Een merk waar "hetzelfde als altijd" een duidelijke succesformule lijkt te hebben gevonden is Bottega Veneta. Matthieu Blazy heeft het Italiaanse merk sinds zijn veelgeprezen debuut in 2022 weloverwogen en zelfverzekerd vormgegeven, waarbij texturen, details en tailoring zijn handelsmerken zijn geworden. Zijn benadering van alledaagse kleding wordt niet per se gezien als altijd draagbaar, maar verandert de benadering van het dagelijks leven en de traditionele vormen van vertrouwde kleding met elk seizoen, zonder ze onherkenbaar te maken.

De modellen waren gekleed in oversized jassen met verschillende texturen en opvallende details, waarbij het kleurenpalet varieerde van gedempte tinten tot fel rood en groen. De materialen waren gevarieerd, van behaaglijke wol en robuust leer tot speelse franjes en katoenmixen. Jassen en rokken versierd met kwastjes deden denken aan voorbije seizoenen zonder ze te imiteren, terwijl gestructureerde ensembles de algehele look compleet maakten.

In veel opzichten suggereren Blazy's collectie en zijn ambtstermijn bij Bottega dat je het wiel niet voor elk seizoen opnieuw hoeft uit te vinden, dat een vaste hand en een diep begrip - niet alleen van de klant, maar ook van je eigen merk en de tijd waarin we leven - meer dan genoeg kunnen zijn. "In een wereld die in brand staat, is er iets heel menselijks aan de simpele handeling van je aankleden," zegt Blazy.

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited DE. Vertaling en bewerking naar het Nederlands door Caitlyn Terra.