Peta toont horrorbeelden van leerproductie Hermès Birkin Bag

Designer bags zijn hot. Ze staan bij menig modeliefhebber hoog op het verlanglijstje. Een designertas geeft status en weet iedere look naar een hoger plan te tillen. De modemagazines puilen uit van de advertenties van designertassen. Een van de klassiekers onder de designer bags is de Birkin bag van Hermès. Onlangs werd er een fuchsiaroze Birkin bag van krokodillenleer geveild bij veilinghuis Christie’s, wat een recordbedrag van 222.912 dollar opleverde. Maar weinigen staan erbij stil welk productieproces er bij zo’n designertas aan vooraf gaat, en waar de huiden van krokodillen vandaan komen.

Hoewel Hermès in het jaarverslag pretendeert een ‘attent, betrokken en toegewijd bedrijf te zijn’, dat in de bedrijfsvoering ‘respect toont voor de ecologische, sociale, economische en culturele omgeving’, schetst dierenrechtenorganisatie Peta een heel ander beeld. De organisatie ging undercover bij verschillende bedrijven, die krokodillen- en alligatorhuiden leveren aan leerlooierijen, die eigendom zijn van luxelabel Hermès. De reportage toont horrorbeelden, waarin dieren wreed mishandeld worden en waar regels volgens de wet geschonden worden, zowel in Zimbabwe als Texas.

Horrorbeelden op krokodillenboerderijen die leveren aan Hermès

Bij krokodillenboerderij Padenga Holdings in Kariba, Zimbabwe, liggen alligators en krokodillen in kleine betonnen bassins. Ze liggen over elkaar heen, hutje mutje bij elkaar en omgeven door uitwerpselen. Kleine bassins met 220 krokodillen, zonder voldoende water en ruimte, zijn geen uitzondering. In deze krokodillenkuilen brengen ze negen maanden van hun leven door. Op driejarige leeftijd worden ze gedood voor hun huid. Het kost drie krokodillenhuiden om één Hermès Birkin bag te maken, legt de director of operations uit in de undercoverfilm. Uiteindelijk gaat de designertas met een prijskaartje van 37.000 euro over de toonbank.

Geduldig legt de manager aan de undercoveronderzoeker van Peta uit hoe het productieproces in zijn werk gaat. Eerst wordt het dier op een bank gelegd, met de neus naar beneden gedrukt zodat de ruggengraat omhoog komt. Met een mes wordt er venijnig op de achterkant van de nek ingehakt, om zo de belangrijkste bloedvaten door te snijden. Een assistent staat klaar met een tuinslang om het bloed meteen weg te spoelen. Vervolgens wordt er een mes langs de ruggengraat gestoken, tot aan de staart, waarna een puntige pin via het achterhoofd de hersenen kapot prikt. Daarna is het dier klaar voor het villen van de huid. Op deze manier worden er maar liefst 43.000 huiden per jaar gevild en daarmee is Padenga Holdings de grootste producent ter wereld.

De krokodillenboerderijen in Texas zijn voor de helft eigendom van Padenga Holdings. In de Lone Star Alligator Farm in Winnie, Texas, worden jonge krokodillen gevild om van hun huid horlogebandjes te maken. Zo worden de jonge dieren ook al genoemd, ’watchbands’, vertelt de manager, waarmee hij ook refereert aan de maat van het dier. “Ze komen als horlogebandjes van 2000 dollar weer terug in de Verenigde Staten,” zegt hij. Ook hier wist een Peta-onderzoeker het productieproces te filmen; werknemers schieten de alligators door het hoofd met een captive-bolt pistool, en snijden met een groot stanleymes de belangrijkste vaten en zenuwen in de nek door. Krokodillen die dat overleven, worden in ijsbakken gelegd, waar ze nog een aantal minuten naspartelen. Voor het slachtproces worden de jonge dieren in kleine bassins gehouden in het donker, waar het water diepbruin is van de uitwerpselen.

Hoewel de dieren doorgaans sterven door een schot met het captive-bolt pistool, is het ook voorgekomen dat het wapen kapot was. De manager vroeg daarop aan medewerkers om zeker 500 alligators –nog bij bewustzijn- te doden, door met een mes hun wervels te ontwrichten en met een scherpe pin de wervelkolom en hersenen kapot te maken. De manager vertelt echter aan de Peta-onderzoeker dat het ontwrichten van de wervels alleen nooit genoeg is om een dier te doden, en dat alligators nog blijven leven. En ondanks het vastbinden van de dieren, kunnen ze zich nog bewegen, terwijl hun ledematen en staart eraf worden gesneden.

Peta: ‘Iedere Birkin bag staat voor een gruwelijke dood’

Volgens Hermès levert het merk ‘leveranciers in de voorhoede van hun specialiteit, die niet alleen voorbeeldig zijn in de kwaliteit van hun producten en diensten, maar ook in hun sociale en milieubeleid.” De beelden van Peta laten echter een heel ander beeld zien, waarin het merk er niet in is geslaagd om volgens eigen normen de juiste leveranciers te kiezen. "Hermès wil de consument doen geloven dat het een luxe business is, maar achter elke Birkin en Kelly bag zit een leven van ellende en gewelddadige dood,” zegt een woordvoerder van Peta UK tegen FashionUnited. "Zodra consumenten zien hoe alligators kapot worden gemaakt met een mes - terwijl sommige dieren nog bij bewustzijn en in staat zijn om pijn te voelen - of hoe ze in vuile, kale betonnen tanks wonen tot ze ontdaan van hun huid, dan willen de meeste shoppers niets meer te maken hebben met een merk dat profiteert van dergelijke wreedheid.” Peta-directeur Mimi Bekhechi vult aan: “Mensen betalen duizenden euro’s voor zulke accessoires, maar de reptielen in deze wrede en afschuwelijke boerderijen betalen de echte prijs.”

Naar aanleiding van de undercoveractie roept Peta consumenten en iedereen die geschokt is door het filmpje op te stoppen met het kopen van artikelen die gemaakt zijn van krokodillen- en alligatorhuid. Peta VS onderneemt zelf ook actie, zo is de organisatie van plan om Hermès-aandelen te kopen. Op deze manier wil de organisatie als aandeelhouder invloed uitoefenen op de leveranciersvoorwaarden. De Amerikaanse tak van Peta wil aandelen van Pagenda Holdings kopen, laat een woordvoerder weten. “Padenga bezit 50 procent van de Lone Star Alligator Farm. De Amerikaanse tak van Peta zal verzoeken om een goed functionerend captive-bolt pistool om de dieren te kunnen slachten, uitgevoerd door goed opgeleide werknemers. Ook moeten de woonomstandigheden van de alligators verbeterd worden en de werknemers voorzien worden van een beschermende uitrusting. Peta heeft gedetailleerde klachten en bewijsvoering naar lokale, provinciale en federale instanties gestuurd, en een vertrouwelijk onderzoek is in aantocht.”

Foto’s: Peta, 2014

Waarschuwing: schokkende beelden

Tekst: Vivian Hendriksz voor Fashionunited.uk. Vertaling en bewerking: Anne Buis