SS24: Nostalgie, raves en ‘echte’ mode op Milan Fashion Week

Na jaren van spectaculaire modeshows met een bepaald showmanship dat oorspronkelijk was voorbehouden aan haute couture, bood de Milan Fashion Week dit seizoen een zeldzame blik op wat prêt-à-porter collecties ooit waren: mode die zo van de catwalk naar de winkel kon.

Een ingetogen debuut stelt het "product" centraal

Anticipatie en marketing overstemden Sabato De Sarno's debuutshow voor Gucci, die vooral naam maakte door een draagbaarheid die ongebruikelijk was voor het Italiaanse luxemerk. Terwijl De Sarno's voorganger Alessandro Michele de modewereld betoverde met uitgebreide ensceneringen en een dosis magie, richtte De Sarno's "Ancora" collectie, die ervoor moest zorgen Gucci weer gewild wordt, zich meer op het product dan op een visionair idee en een spectaculaire catwalkshow.

De geplande show in de straten van Milaan ging letterlijk niet door vanwege het weer, waardoor het Florentijnse luxe modehuis geen andere keuze had dan de show naar de droge "Gucci Hub" te brengen, het hoofdkantoor van het merk in Milaan. Toch is het de vraag of de mix van alledaagse looks, topjes en beha's met strass-steentjes en plateauzolen gepresenteerd voor een front row vol sterren op de oorspronkelijke locatie iets meer samenhang zou hebben gebracht.

Er leken bij Gucci niet alleen toespelingen te zijn op het eigen merkarchief, maar ook op de archieven van de grootste merken van voorgaande seizoenen, die niet alleen lovende kritieken kregen, maar ook overeenkomstige verkoopcijfers behaalden. In hoeverre De Sarno's extreem commerciële optreden daadwerkelijk met succes wordt bekroond, zal pas duidelijk worden als de collectie volgend jaar in de winkels ligt. Wat echter niet kan worden ontkend, is dat het niet moeilijk is om Gucci sweatshirts, minirokjes en jassen op hangers in de winkels en bij talloze klanten voor te stellen.

Gucci was echter lang niet het enige merk op de Milan Fashion Week dat naar het verleden keek voor het aankomende lente/zomerseizoen. Donatella Versace ging terug naar 1995 en kwam terug met een jaren '60 collectie geïnspireerd door haar broer Gianni Versace en jaren '90 supermodel Claudia Schiffer, terwijl ontwerper Peter Hawkings een eerbetoon bracht aan zijn tijd bij Gucci in zijn debuut bij het merk Tom Ford.

Ondanks de schijnbaar gedeelde hang naar nostalgie en commercialiteit blijven de Milanese ontwerpers echter radicaal verschillende paden bewandelen.

Raves en excentriciteit voor Gen-Z klanten

Diesel - schijnbaar een eeuwige buitenbeentje onder leiding van ontwerper Glenn Martens - nodigde ongeveer 6.000 gasten uit voor een techno-rave in de stromende regen. Door alle opwinding werd de modeshow die het feest opende bijna een bijzaak, althans op sociale media. Achter het spektakel ging echter een collectie schuil die - in ieder geval binnen het Dieselverse - door en door draagbaar is.

Modellen trotseerden de storm in T-shirts gecombineerd met grijze broeken die een vleugje huid lieten zien. Verkleurde anoraks en gebreide tanktops deden denken aan versleten kledingstukken, terwijl jurken met V-hals en oversized vesten werden gedeconstrueerd. Martens bracht Gen-Z vriendelijke ensembles gecombineerd met donker realisme en party-ready stijl die leken op de outfits gedragen door gasten op de locatie, tegelijkertijd een glimp opvangend van de toekomstige potentiële klantenkring. T-shirts met grafische prints deden denken aan filmposters en de met zilverkleurige spuitverf beschilderde modellen deden denken aan hun buitenaardse hoofdrolspelers. Het "D"-logo was er nog steeds in overvloed, net als de illusie dat gescheurde kleding elk moment van de modellen kon vallen en, natuurlijk, veel denim.

Weinig merken blijven zo ongetemd als Diesel, tenzij hun eigen geschiedenis het toelaat, zoals het geval is bij Roberto Cavalli. Fausto Puglisi, die sinds 2020 creatief directeur is van het Italiaanse label, lijkt elk seizoen dieper in het archief en de jungle van Cavalli te duiken, dit seizoen letterlijk toen de ontwerper de beurs van Milaan omtoverde in een groene oase.

Het is moeilijk voor te stellen dat Puglisi, net als Cavalli zelf, ooit heeft gehoord van minimalisme of "quiet luxury", en als hij dat al heeft gedaan, wijst hij ze categorisch af. Zijn optreden was luid, soms opzichtig, vol jaren 70 hippies en de overdaad die daarbij hoort, maar bovenal was de collectie honderd procent Cavalli - de enige vraag is of de klanten voor zo'n collectie niet in de tijd van de bloemenkinderen zijn blijven hangen.

Bij Etro, nog zo'n legendarisch merk met een luide en eclectische geschiedenis, lijkt creatief directeur Marco De Vincenzo na twee seizoenen zijn draai te hebben gevonden en zijn eigen visie neer te zettem, ook al speelde de collectie zich officieel af in "het niets".

Minimalistisch, commercieel en toch verrassend?

Commercialiteit, ook al is mode een industrie, is niet per se een geliefd woord - zeker niet als het bedoeld is om een collectie te beschrijven. Maar Bottega Veneta, Ferragamo en Jil Sander bewezen dat commercialiteit ook modieus en vooral verrassend kan zijn.

Matthieu Blazy begon zijn Bottega Veneta show met zijn inmiddels gebruikelijke eenvoud, die in de loop van de 73 looks plaats maakte voor steeds extremere silhouetten en experimenten. De Belgische ontwerper lijkt een nieuwe bladzijde te hebben omgeslagen met een collectie die, zoals hij zelf zegt in de notities bij de show, "vrij" en "zonder codes" was.

Ondanks gedurfde nieuwe proporties bleef de ontwerper trouw aan zichzelf en zijn eerder gevestigde esthetiek, evenals zijn voorliefde voor leer, maar combineerde zijn handtekening met een reeks nieuwe texturen die doen denken aan visnetten en pompons zonder overdreven of zelfs kinderachtig over te komen. Blazy bewijst dat minimalisme niet saai of voorspelbaar hoeft te zijn en dat mode ongelooflijk draagbaar kan zijn op de catwalk.

Maximilian Davis lijkt ook een nieuwe weg te zijn ingeslagen in zijn derde show voor Salvatore Ferragamo. Weg was het rood dat zo aanwezig was in zijn eerste twee collecties en plaats maakte voor een minimalistische, nauwkeurig gesneden uitvoering die kantoorkleding combineerde met elegante avondkleding. Net als Blazy's collectie bestond de 64-delige collectie uit veel leer gedoopt in diepgroen, terwijl de nauwsluitende jurken het lichaam van de modellen omarmden. Jassen werden vervangen door decoratieve avondkleding en elegante capes onthulden geraffineerde constructies, die er allemaal zowel alledaags als gekleed uitzagen - een balans en kunst die gewoonlijk vooral aan Prada wordt toegeschreven.

Mode is een kwestie van smaak

Voor dit seizoen bedacht het Italiaanse merk Sunnei iets om zijn collectie bloot te stellen aan de onmiddellijke feedback en kritiek van het aanwezige publiek. Het idee ging veel verder dan het gebruikelijke welgemanierde en beleefde applaus voor modeshows, want de aanwezigen kregen een reeks paddles waarmee ze de looks van één tot tien moesten beoordelen, zoals later sowieso gebeurt in de commentaren op sociale media.

Hoewel het idee van het ontwerpersduo Simone Rizzo en Loris Messina waarschijnlijk meer een maatschappijkritische spiegel was voor de constante kritiek en meningsuiting op Instagram en dergelijke, is het ook een uiterst passend symbool voor een seizoen waarin modemerken vooral bezig lijken te zijn met de gunst van hun klanten en het commerciële succes dat daarmee gepaard gaat. Terwijl de meeste merken de commerciële aantrekkingskracht van hun collecties pas op zijn vroegst in februari volgend jaar zullen ervaren, heeft Sunnei misschien al een voorproefje gehad.

Dit artikel verscheen eerder op FashionUnited DE. Vertaling en bewerking naar het Nederlands door Caitlyn Terra.