Together Tomorrow: de duurzamere lingeriereis van Hunkemöller

Op modebeurs Neonyt in Düsseldorf wordt de felbegeerde Green Product Award Fashion uitgereikt. Dit jaar ging de hoofdprijs naar Hunkemöller en daar was een goede reden voor: het kant, de garens, lining en de cups in de ‘Wies’ capsule collectie zijn allemaal van gerecyclede materialen gemaakt. Het was een memorabel moment voor Hunkemöller – en een statement naar de lingeriebranche: ook als groot bedrijf met een lange historie kun je je productieproces aanpassen en duurzame stappen zetten. De duurzaamste collectie in het vaste assortiment van Hunkemöller, Josefina, is ook zo’n veelbelovend voorbeeld. De bio-preferred cups bevatten 30% biologisch materiaal en de cup laminatie bestaat zelfs volledig uit gerecycled polyester. Door al die kleine verbeteringen bevat ieder ontwerp in de collectie minstens 50% gecertificeerd gerecyclede materialen.

Deze manier van denken past bij de duurzame visie van Hunkemöller, die is geformuleerd als voortschrijdend project ‘Together Tomorrow’. Hoe gaat het duurzame traject verder? We vroegen het aan Hunkemöllers Sustainability Manager Anke Fransen, Sustainable Product Specialist Bodil Huisman, en CSR-adviseur Juliana Batitucci.

Recycling: een bh kan uit wel 50 onderdeeltjes bestaan

Hunkemöller heeft recycling hoog op de agenda staan, iets dat volgens Fransen reuze ingewikkeld is. “Als je kijkt naar de mogelijkheden voor bijvoorbeeld een onderbroek van biologisch katoen, dan ben je redelijk snel thuis, maar onze producten zijn vaak heel complex. Een bh kan tussen de 30 en 50 verschillende soorten materialen bevatten die weer uit elkaar moeten worden getrokken voor ze opnieuw kunnen worden gerecycled. Andersom geldt ook dat die onderdelen aan strenge performance eisen moeten voldoen, want ze moeten natuurlijk iets op zijn plek houden. Gerecycled materiaal kan daar niet altijd aan voldoen.”

Volgens Huisman wordt er druk geëxperimenteerd met nieuwe gerecyclede materialen, maar de hoofregel blijft dat er geen concessies worden gedaan op het gebied van fit of kwaliteit. “We willen die heel consistent houden en dat is écht een uitdaging”. De beste manier om steeds weer een stapje dichter bij closed-loop lingerie te komen, is door veel te praten met pioniers en vertrouwde producenten. “We bellen regelmatig met onze vaste leveranciers. Dat is echt een kwestie van samen zitten en naar oplossing zoeken, voor alle componenten. Als we iets nieuws willen en te horen krijgen dat het niet kan, vragen we door en onderzoeken we waar nou echt de barrière zit. We kunnen niet gaan zitten wachten totdat onze producenten het zelf opgelost hebben – dat moeten we echt samendoen.”

End-of-life van lingerie: “er heerst nog een flink taboe”

Misschien wel de spannendste uitdaging voor Hunkemöller is het stukje verantwoordelijkheid na gebruik, iets dat sinds de invoer van de UPV textiel op 1 juli heel urgent is geworden. “Er komt steeds strengere wetgeving aan”, zegt Fransen met een ernstig gezicht. “Voor het circularity verhaal is het belangrijk dat we wegen vinden om producten aan het eind van hun leven weer een doel te geven, maar wij merken dat dat lastig is. Het gaat uiteindelijk om ondergoed, een persoonlijk product dat je heel close op het lichaam draagt. Als wij tegen onze klanten zeggen: jongens, lever je producten maar weer in zodat wij het kunnen recyclen of tweedehands kunnen aanbieden, dan denken zij: ik kan toch niet zomaar mijn onderbroek inleveren? ‘Terugnemen’ is een supertof concept dat wij zeker willen onderzoeken, maar er heerst nog een flink taboe.”

Beter inkopen: Learning and Implementation Community

Door haar kennis van CSR is Juliana Batitucci de aangewezen persoon om Hunkemöller te begeleiden in de Learning and Implementation Community, een wereldwijd initiatief. “Het is een leeromgeving waar we met andere merken, producenten en organisaties zoals Fair Wear en Ethical Trading Initiative (ETI) rond de tafel zitten. We ontmoeten elkaar zo’n twee keer per maand online om ideeën uit te wisselen, best practices te delen en hele praktische actieplannen te maken. Productieplanning is bijvoorbeeld zo’n topic: hoe kunnen we dat het beste aanpakken met onze leveranciers om het beter te maken voor de arbeiders? Onze fabrieken zijn uiteindelijk specialisten en daarom is ons gevraagd om hen ook uit te nodigen, zodat iedereen ook hun perspectieven kan horen.”

“Het is in die zin ook heel praktisch”, voegt Fransen toe. “Als wij constant onze ontwerpen blijven aanpassen – toch maar weer een kleurtje toevoegen of even van materiaal veranderen, dan heeft dat grote gevolgen voor de mensen in de fabrieken. Die moeten misschien wel overuren draaien of sneller gaan werken. Fabrieken binnen de groep geven daar hele eerlijke feedback op: als jullie dit doen, dan heeft dat dit effect op ons. Door te luisteren naar hun ervaringen, kunnen we op zoek gaan naar efficiënte en duurzame oplossingen binnen het hele inkooptraject. Vervolgens kunnen we op bedrijfsniveau onze plannen aanpassen.”

Betere werkomstandigheden: Wage Management Project

Volgens Batitucci liggen die inkoopprocessen en de werkomstandigheden van fabrieksarbeiders dicht bij elkaar. Daarom zette Hunkemöller het Wage Managament project op met Solidaridad als ondersteunende partner on the ground. “We werken hiervoor ook samen met drie van onze fabrieken in China”, legt ze uit. “Het hoofddoel is om te ontdekken hoe we de loonsystemen daar kunnen verbeteren. Uitkomsten van het project kunnen bijvoorbeeld zijn dat die lonen straks omhooggaan, maar ook dat arbeiders trainingen krijgen of meer transparantie rondom hun lonen. Het hangt erg samen met de due diligence wetten die eraan komen. De tijd zal het leren.”

Al deze projecten lopen nog wel even door, maar zo moet je volgens Fransen ook naar duurzaamheid kijken – met een langetermijnvisie. “Together Tomorrow is de kapstok waaronder wij al onze duurzaamheidsinitiatieven zullen blijven schalen, want dit onderwerp is nooit af. We blijven werken met verschillende stakeholders, vooral aan projecten on the ground. Het is vaak aan de basis waar je het verschil kunt maken – op sociaal en op milieuvlak.”