Toch geen doorstart voor New Optimist

Modepionier New Optimist zal toch niet een nieuw hoofdstuk schrijven. Het nieuws wordt gemeld door mede-oprichter Xander Slager op LinkedIn. Eerder leek er nog hoop voor het bedrijf.

Slager geeft aan dat eerder deze week het besluit is gevallen dat er geen doorstart komt. Na de aankondiging van het faillisement van het bedrijf halverwege juli kregen de oprichters veel steun. Veel modeprofessionals staken de ondernemers een hart onder de riem en er was hoop op een nieuw hoofdstuk. Dit is helaas geen realiteit geworden.

“Ondanks de groeiende impact en brede steun is het uiteindelijk niet gelukt om het bedrijf financieel gezond te houden. Een aanhoudend liquiditeitstekort maakte een stabiele voortzetting van de activiteiten onmogelijk”, aldus het statement van Slager op de dag dat het faillissement werd uitgesproken in juli.

Doorstart New Optimist afgeketst

New Optimist liet zich de afgelopen jaren geleden als pionier in het Nederlandse circulaire landschap. Het bedrijf produceerde lokaal, stelde het atelier open en introduceerde zelfs het concept van statiegeld op kleding. Bij de verkoopprijs van een item werd een statiegeldbedrag opgeteld. Dit bedrijf moest apart bij de kassa betaald worden. Ook als de kleding van New Optimist bij een wholesalepartner werd verkocht, gold dit systeem. Alle statiegeldbedragen werden eens per half jaar overgemaakt naar de rekening van een onafhankelijke stichting. Hier wordt het statiegeld geparkeerd totdat de consument het kledingstuk weer terug kan brengen.

Daarnaast ging het bedrijf ook over op een rentmeesterschap, of steward owned systeem. Als een bedrijf steward-owned wordt, worden de aandelen van het bedrijf ondergebracht in een stichting. Dat betekent dat een bedrijf feitelijk ‘van zichzelf’ wordt. De winst mag, zoals voor stichtingen wordt voorgeschreven, niet worden uitgekeerd aan bestuurders, maar alleen worden besteed aan het realiseren van de inhoudelijke doelen van het bedrijf. Bestuurders hebben in deze context de rol van ‘stewards’, te vertalen als beheerders of begeleiders, die zelf niet direct baat hebben bij hogere winsten. Dit is een contrast met traditionele bedrijfsmodellen, waarbij de winst van een bedrijf naar aandeelhouders gaat. Bestuurders van bedrijven zijn echter vaak ook aandeelhouders en hebben daardoor baat bij een hogere winst. Dit kan op zijn beurt weer betekenen dat kosten zoveel mogelijk worden gedrukt en lonen en kwaliteit van producten laag blijven.