Natuurkundige, jurist of architect: Deze 3 succesvolle modeondernemers stapten zonder ervaring de branche in

Voor de een is het een kinderdroom om te werken in de mode-industrie, voor de ander komt de sector zomaar op het pad. Een carrièreswitch is een grote beslissing, maar heeft voor de drie ondernemers achter SuperBra, The Acquired en Aesaert geen windeieren gelegd. Hoe is het om ‘blind’ de industrie in te stappen?

Floor van de Pavert van lingerieketen SuperBra

Met een cup 60K weet Floor van de Pavert dat bh shoppen voor grotere maten niet makkelijk is. Niet alleen is de geschikte maat vinden vaak een uitdaging, maar ook de gehele ervaring laat te wensen over. Daarom wil zij het met SuperBra anders doen.

Van de Pavert komt echter uit een hele andere wereld. Ze is opgeleid als natuurkundige en heeft meerdere jaren in quantumtechnologie gewerkt en doet dit nog steeds naast het runnen van haar succesvolle lingeriezaken.

Je bent opgeleid als natuurkundig, maar hebt de overstap gemaakt naar de mode-industrie. Hoe is dat gegaan?

Mijn eerste bedrijf was in de richting van natuurkunde, specifiek quantumtechnologie. Toen ik met dat bedrijf stopte, heb ik een tijd gefreelancet. Dat deed ik een paar jaar en ondertussen was ik op zoek naar wat mijn volgende bedrijf zou zijn. Ik had op dat moment nog in mijn hoofd dat het weer iets in high-tech zou worden, omdat dat was wat ik deed.

Wel had ik altijd een liefde voor lingerie, het is echt een passie. Na een paar jaar freelancen en nadenken over een nieuw bedrijf, wilde ik het omgooien. Ik wilde niet een bedrijf vanaf de grond opbouwen, dacht ik, maar een bestaand bedrijf overnemen. Ik had al een aardig spaarpotje om dat te kunnen doen. Toen ben ik mijn ogen open gaan houden voor bedrijven die te koop stonden en zag ik een lingeriezaak die ik wel kende. Ik wist dat ze goed advies gaven in tegenstelling tot de meeste lingeriezaken. Toen ben ik met hen gaan praten, maar bleek al snel dat die zaak overnemen het niet zou worden. Het het plantte wel een zaadje.

Op dat moment kwam ik zelf al nauwelijks in lingeriewinkels in Nederland. Ik wist de bh-maat die voor mij het beste was, destijds 60-I. Die maat hadden ze überhaupt niet en de hele sfeer sprak mij nooit aan. Toen viel het kwartje dat ik misschien niet met die ene lingeriezaak verder ging, maar toch vanaf scratch zou beginnen. Ik wilde een winkelketen starten met meerdere winkels en dat is nog steeds de ambitie. Ik heb er nu drie en ik wil het de komende jaren laten groeien tot twaalf in Nederland.

Hoe ben je begonnen met het opbouwen van de zaak. Heb je hulp gevraagd aan mensen in de branche of bijvoorbeeld cursussen gevolgd?

Het spaarpotje dat ik had was mijn startkapitaal. Daarmee begon ik een pand te zoeken. Ook begon ik de collectie in te kopen voor de winkel, want dat is natuurlijk erg belangrijk. Ik heb inderdaad ook cursussen gedaan voor het brafitten, maar daar was ik eigenlijk helemaal niet tevreden over. In de meeste lingeriewinkels wordt de band te ruim en de cup te klein geadviseerd en die cursussen deden het ook op deze traditionele manier.

Ik droeg op dat moment zelf bh-omvang 60, dat werkt het beste voor mij. Ik kwam bij een cursus waar we voor aanvang het hadden over bh-maten en toen was de expert zo verbaasd over omvangmaat 60. Ze wist niet eens dat het bestond. Toen dacht ik echt; Wat gebeurt hier?

Ondertussen was ik veel aan het praten met mensen en zat ik ook in een Facebook-groep waar mensen met grote borsten lid van waren. In die groep had ik een oproepje geplaatst om te leren wat mensen belangrijk vinden bij het bh shoppen en kwam ik in contact met twee vrouwen die gewerkt hadden bij de zaak die ik eerst wilde overnemen. Ik wist: Daar werd op een goede manier advies gegeven. Deze twee vrouwen hebben toen aangeboden mij te trainen en dat was echt fantastisch.

Ik heb ook wel trainingen gehad bij merken zelf, maar dan voelde het gros van de dag als een reclame-praatje. Het was goed, maar ik heb het meeste geleerd van die twee vrouwen.

Is het lastig geweest om zo’n diverse aanbod in het assortiment te krijgen? Jullie verkopen in totaal 130 maten.

Ik heb wel veel research gedaan. Aan de andere kant vallen veel merken door de criteria die wij hebben (maatrange, prijsklasse en kwaliteit) ook af. Er kan nu veel mooi en hips op de markt komen, maar als het maar tot een Europese cup F gaat, dan is dat voor ons te weinig. We gaan tot een EU cup Q. Het is dus ook een commerciële overweging, want als we wel voor zo’n merk zouden gaan en we hangen het in de etalage, dan moeten we ook tegen veel mensen zeggen ‘Nee, die hebben we niet in jouw maat’. En dat is nou juist niet waar SuperBra voor staat. Wij willen juist iedereen het gevoel geven dat ze normaal zijn.

Zijn er dingen makkelijker gegaan dan je had gedacht bij het opstarten van je zaak?

Wat fantastisch ging was de mond-op-mondreclame. Dat heeft veel geholpen en dat had ik misschien van tevoren niet gedacht dat het als een lopend vuurtje zou gaan.

Als je een tip zou moeten geven aan andere mensen die ook zonder ervaring de mode-industrie of de retail instappen, wat zou jouw eerste tip zijn?

Wat voor mij goed werkte was de combinatie van freelance werk waarbij ik niet op één plek hoefde te zijn. Dan zat ik op mijn laptop in de winkel te werken. Bij een winkel moet je er rekening mee houden dat het een hele tijd duurt voordat je een vaste klantenkring opbouwt. In de eerste tijd heb je dagen dat er geen klant komt, of misschien maar drie. Ik zat dus aan ander werk op mijn laptop in de winkel en als er dan een klant kwam, klapte ik mijn laptop dicht en deed ik de brafitting.

Wat je voor lingerie ook serieus moet nemen is het voorraadbeheer. Wij hebben dus meer dan 130 maten op voorraad. Dat is ontzettend uitdagend om dat te managen. Als je dat niet goed doet… Het is heel belangrijk om goed te analyseren wat je verkoopt en wat je hebt en dat het goed in verhouding met elkaar is. Het legt ook meteen de vinger op de zere plek, want er zijn bepaalde maten waar je eigenlijk maar weinig van verkoopt, maar je wil toch keuze hebben voor iedereen.

Voor veel mensen is bh shoppen niet hun hobby. Wanneer mensen maar weinig keuze hebben in hun maat, dan krijgen zij eigenlijk de boodschap dat hun lichaam afwijkend is. Wij willen juist benadrukken dat iedereen normaal is. ‘Jij hoort er ook bij en jij verdient ook lingerie.’ Dat betekent dat je in al die maten een goede, ruime keuze moet hebben. Dat maakt het wel uitdagend.

Mis je jouw oude werkveld nog weleens?

Ik doe af en toe nog een klus voor iemand in mijn netwerk. Wat ik nog regelmatig doe, en wat ook heel leuk werk is, is subsidieaanvragen beoordelen voor de Europese Commissie. Soms is dat quantumtechnologie, maar ook andere high-tech business ideeën. Daar mag ik een beoordeling over geven en dat telt dan mee of ze wel of geen subsidie krijgen. Daar krijg je ook voor betaald en het is heel interessant. Je leest dan natuurlijk veel over cutting-edge wetenschappen en technologie, dus het is erg leuk om daar mee bezig te zijn.

Je gaf net al aan dat je droomt om SuperBra door te laten groeien tot in ieder geval 12 winkels. Waar droom je nog meer van?

Het zou heel tof zijn als je manieren kan bedenken om de ervaring die wij geven in het pashokje door te kunnen trekken naar online. Dat is voor de toekomst ook wel echt iets wat we willen brengen. En als ik dan echt verder door kijk naar de toekomst, dan zou een eigen productlijn ook wel heel tof zijn. Dat hebben we nu nog niet.

Lynn Mikolajczak van Wardrobe-app The Acquired

Wie op zoek gaat naar modeondernemers die zonder ervaring de branche instapten, kom je verrassend veel advocaten tegen. Een van de mensen die de overstap maakte van de advocatuur naar de mode-industrie is Lynn Mikolajczak. Een traditioneel modebedrijf in de zin van een winkel of een modemerk heeft ze niet, maar ze zet zich wel in voor het verduurzamen van mensen hun garderobe door middel van wardrobe tracking.

De app legt unieke stijl, lichaamsvorm, kleurtype en voorkeuren vast en analyseert de bestaande garderobe wanneer men deze digitaliseert. Op basis van dagelijkse inspiratie bouwt de gebruiker een droomgarderobe. De app overbrugt de kloof tussen beide door de ontbrekende stukken te ontgrendelen en je duurzame kwaliteitsshopping suggesties te geven om een kast vol veelzijdige outfits te bouwen, één mindful aankoop per keer. Gebruikers krijgen dagelijkse outfitaanbevelingen wat ze aan kunnen trekken met hun garderobe.

Je bent van oorsprong juriste, maar bent de mode-industrie in gegaan. Heb je altijd al een liefde gehad voor mode?

De mode heeft er bij mij altijd wel ingezeten. Als kind ging ik mee naar netwerkevenementen met mijn ouders en die waren altijd goed gekleed. Opkleden was bij ons altijd belangrijk, zeker als we ergens naartoe gingen. Vooral voor onszelf, maar ook als respect naar andere mensen toe.

Als klein meisje zag ik bij die evenementen allerlei mannen in pak, waar ik - letterlijk - naar opkeek. Ik dacht: Later wil ik zo een krachtige zakenvrouw zijn in een pak. Ik voelde de impact die mode kan hebben op jezelf en je zelfvertrouwen. Ik wilde iets doen in de mode, maar ik wist niet exact wat. Wel dat ik impact wou maken. En als je zegt: ‘Ik wil iets doen in de mode’, krijg je te horen of je beter eerst iets anders kan doen. De stereotiepen zijn - helaas - tot op de dag van vandaag nog van kracht.

Dus ik ben toen toch rechten gaan studeren en dat heb ik ook graag gedaan. Daarna heb ik de eerste stappen in de corporate wereld gezet en de liefde voor het pak ontdekt. Het pak gaf mij zelfvertrouwen en het idee dat ik het wel zou kunnen. De eerste stappen in je carrière zetten was toch wel een beetje eng, maar door een pak te dragen kon ik mij wel navigeren in de corporate wereld, mensen overtuigen van mijn kunnen en deuren openen.

Hoe heb je de stap naar de modewereld gezet?

Ik ben gaan communiceren over de kracht van het maatpak via Instagram. Zo kwam ik in contact met andere vrouwen uit verschillende landen die dezelfdepersoonlijke impact van een pak hebben ervaren, realiseerden,dat businesswear voor vrouwen niet zo toegankelijk is als voor mannen en het heft in eigen handen hadden genomen door een merk op te richten. Zij vroegen mij toen of ik daarover wilden posten, wat ik deed. Zo merkte ik dat ik een schakel was tussen vrouwen die ook nood hadden aan kleding waarin ze zich empowered voelde en deze modelabels.

Toen ben ik me meer gaan focussen op influencer marketing, PR en content creation. Dat was mijn eerste business in de modeindustrie, een fashion agency die deze labels voor vrouwen door vrouwen meer exposure geeft. Maar toen kwam de pandemie waardoor business wear helemaal in elkaar was gezakt. Veel van die labels waarmee ik werkte bestaan nu helaas niet meer. Toen wilde ik het heft in eigen handen nemen - een soort Zalando voor businesswear voor vrouwen. Maar ik kwam al snel erachter dat het heel advertentie- en consumptie gedreven was. Dat voelde voor mij niet goed.

Toen ben ik een post graduate trendwatching en trendanalyse gaan volgen om te kijken waar ik het verschil kon maken. Via het principe van design thinking ben ik op een wardrobe app uitgekomen en dat klikte. Dat combineerde voor mij de stijl, innovatie en de positieve impact op jezelf én op het duurzaamheidsverhaal.

Je gaf al aan dat je extra kennis hebt gezocht, ook door middel van trendwatching. Heb jij bij het opzetten van The Acquired hulp gevraagd aan mensen of nog andere cursussen gevolgd?

Ik heb totaal geen achtergrond in tech. Wel ben ik leergierig en heb ik mijn netwerking skills, discipline en consistentie in de strijd gegooid. Dat heb ik bij mijn opleiding meegekregen, alsook het goed kunnen uitleggen, onderbouwen en motiveren. Al heeft de zoektocht naar mijn tech team wel een goed jaar geduurd. Ik heb vaak tegen mezelf gezegd “ik ga leren coderen”, en had me al voor online cursussen ingeschreven. Mijn omgeving zei gelukkig terecht: Je doet nu al alles, je gaat toch niet ook coderen? Mijn geduld en consistentie hebben uiteindelijk geloond. Ik mag me gelukkig prijzen met mijn tech team. Martijn Van Dooren staat in voor de ontwikkeling van de app en Marina Kaznacheeva doet de machine learning en AI voor alle hypergepersonaliseerde aanbevelingen.

Zijn er dingen bij het opzetten van The Acquired makkelijker gegaan dan gedacht?

Mensen ervoor enthousiasmeren en de PR rond het concept. Daar heb ik niet zoveel problemen mee, terwijl ik van mede-startups hoor: ‘Hoe doe je dat toch?’ Het is een combinatie van netwerken en laten zien waar je over praat en gepassioneerd zijn.

Wat is voor je gevoel de grootste uitdaging geweest om de stap te zetten richting de mode-industrie terwijl je niet een traditionele mode-opleiding had?

Vooral de mening van anderen. Als je voor een advocatenkantoor werkt dan zegt iedereen dat je het goed voor elkaar hebt, want je bent advocaat. Daarom heeft het toch lang geduurd om iets in de mode te gaan doen, omdat je al snel een stereotype krijgt: ‘Oh, ze wil de hele dag dress-up spelen, ze wil met kleding spelen’. Nee, ik wil een modebedrijf oprichten dat impact maakt op onze planeet.

Maar ik zie veel mensen denken dat ik een oppervlakkig meisje ben die met kleedjes aan het zeulen is. Er ligt echt nog een taboe op de mode-industrie in die zin.

Als je een tip kunt geven aan mensen die willen ondernemen in de mode zonder ervaring, wat zou je eerste tip zijn?

Je weet het misschien niet allemaal, maar je moet het ook niet allemaal weten. Er zijn veel mensen met kennis en je moet durven vragen, luister naar hun ervaring, wees leergierig en zoek dingen op. Door te netwerken en adviezen te vragen kun je bepaalde dingen realiseren.

Mis je de advocatuur ooit?

Nee, eigenlijk niet. De creativiteit en vrijheid die ik nu heb vind ik heel fijn. Het startup leven komt natuurlijk met zijn uitdagingen en soms denk je wel: ‘Een vaste structuur zou toch wel rust geven’. Maar ik ben trots op hoe ik het heb gedaan, ik heb de advocatuur met heel veel plezier gedaan, maar ik moet het ook kunnen loslaten.

The Acquired is wel een kleine knipoog naar mijn achtergrond, want ik heb ‘Mergers & Acquisitions’ gedaan. Het is een knipoog naar mijn verleden dat mij veel skills heeft geleerd en waardoor ik veel waarde hecht aan discipline, consistentie, structuur en communicatie. Dat zijn de dingen waar ik trots op ben.

Wat is de volgende stap voor The Acquired?

Ik heb een hele grote droom om naar New York te gaan, dat staat ook op de roadmap. En wie weet sneller dan gepland. Want ik merk dat de Benelux conservatiever is in het omarmen van innovatie, wat het natuurlijk extra uitdagend maakt als start-up. Dus bij deze een warme omroep aan gebruikers en merken om mee te stappen in ons verhaal. Alleen zo kunnen we de dagelijkse kledingfrustraties veranderen, de mode-industrie verduurzamen, en de planeet redden in stijl.

Griet Aesaert van tassenmerk Aesaert

Een oog voor detail en voor constructie. Het is een beschrijving die past bij zowel architecten als (mode)ontwerpers. Iemand met een architectuur achtergrond is Griet Aesaert van het tassenmerk Aesaert.

Het maken van lederen tassen begon als hobby, maar toen duidelijk werd dat het toch een grote passie van haar is én ze mensen blij kan maken, stapte de creatieveling toch over van de architectuur naar het ambacht van tassen maken.

Je bent opgeleid als architect. Had je altijd al een passie voor mode?

Ik had geen passie voor mode, maar wel een passie voor mooie dingen. Architectuur, design, details. Maar niet specifiek voor mode, daar was ik niet zo mee bezig. Nu eigenlijk nog niet. Ik maak dingen die ik mooi vind en die tijdloos zijn.

Hoe ben je in aanraking gekomen met het maken van tassen? Hoe is dat verlopen?

Als architect kriebelt het altijd om te creëren en mooie dingen te maken. Tijdens mijn stage in Zürich woonde ik naast een winkeltje dat lederen goederen verkocht. Ik kocht daar restjes leer en dierenhuiden en daar ging ik mee aan de slag. Het was zeer lelijk, maar ik dacht wel dat ik iets gemaakt had dat werkt en dat niet kapot gaat.

Toen ik terug was in België ben ik een cursus gaan doen in Lokeren. Daar heb ik wel mijn goesting gevonden voor het tassen maken. Ik had niet het idee dat er nog niet genoeg tassenmakers waren in België, maar ik vond wel een manier om iets te maken dat een beetje aan architectuur verbond. De fijnheid van de details en het zoeken van een ontwerp dat honderd procent goed is.

Je bent gestart met het maken van tassen terwijl je nog in de architectuur zat. Wanneer heb je besloten volledig over te stappen naar Aesaert?

Ik was hoogzwanger en mijn project bij een groot architectenbureau was afgelopen. Het bureau begon aan een nieuw project en ik zag mijzelf dat niet doen. Een nieuwe werf beginnen, alles opbouwen en dan twee maanden later uitvallen omdat ik moest bevallen. Dat zag ik niet zitten.

Het was de beste keuze, want ik haal meer plezier uit tassen maken en mijn eigen werk, dan werken voor een baas. Architectuur is ook zeer creatief, maar het gaat ook heel snel. Je bent veel figuratieve branden aan het blussen en werfverslagen aan het schrijven. Maar de dankbaarheid van iemand die een tas komt halen en daar super blij mee is, dat is plezant. Het is ook veel korter, want een werf duurt zo’n twee jaar, dus dat duurt heel lang.

Ik hoorde je zeggen dat er invloeden zijn van je architectachtergrond die nu te vinden zijn bij de tassen. Welke zijn dit?

Architectuur vind ik een supergoede opleiding omdat je op een andere manier leert kijken naar dingen. Je ziet details. In de architectuur startte ik ook altijd vanuit het praktische. Een huis ging ik nooit ontwerpen omdat het hip of modern zou zijn, terwijl we nu in een tijd zitten van houten balken en lamellen. Ik keek altijd naar hoe iets geordend moest worden en dat was voor mij het enige juiste ontwerp. Dat was tijdens mijn studie al zo, terwijl sommige docenten juist wildere plannen wilden. Ik snapte dat nooit, ik zag de meerwaarde van een gekke rode bol bij een huis niet. Ik denk dat deze instelling ook in mijn ontwerpen zit.

Je gaf aan een cursus gevolgd te hebben in Lokeren. Zijn er andere dingen die je hebt gevolgd of heb je mensen hulp gevraagd?

Ik leer door te doen. Ik heb wel een cursus gevolgd voor het runnen van een bedrijf en bijvoorbeeld een business coach gehad, maar dat was het niet. Ik leer veel van gelijkgezinden en dingen samen te doen. Mijn docent van de cursus in Lokeren, die mij alles heeft geleerd, komt af en toe langs. Dan bespreken we dingen en maken we dingen.

Ik zou graag nog een keer naar Italië gaan om een cursus te volgen.

Wat zou jouw tip zijn aan iemand die zonder mode-ervaring de industrie in wil stappen?

Blijf niet te lang in de zekerheid van het werk dat je doet. Dat was bij mij zo. Ik had mijn job en durfde niet te springen. En toen ik ben gesprongen, kreeg ik door dat de prijzen van mijn tassen niet klopte. Ik was mijn bedrijf aan het financieren met het geld van architectuur. Ik wilde niet terug naar de architectuur, dus moest ik het tassenbedrijf laten slagen. Dus ik moest me aanpassen, want het moest lukken.

Je moet heel goed kijken naar wat je zelf graag doet. Ik maak nog altijd veel tassen zelf, omdat ik het zo graag doe. Maar doordat ik productie kan doen, kunnen veel meer mensen mijn tassen kopen en dragen. Dat is reclame. Je moet als ondernemer besluiten wat je wil doen. Wil je maatwerk en het zelf blijven doen, of wil je door middel van productie groeien?

Ik ontwerp nieuwe modellen nog zelf. Ik kan niet op papier tekenen wat ik niet zelf heb gemaakt.