Tess van Zalinge opent Amsterdam Fashion Week: Een ode aan de Nederlandse zomers

De openingsshow van Amsterdam Fashion Week (AFW) vond dit jaar plaats op een onverwachte locatie. De Amsterdamse modewereld moest hiervoor namelijk gezamenlijk afreizen naar Rotterdam, waar het de eer was aan Tess van Zalinge, die na zes jaar voor het eerst weer terug was op AFW. De daktuin van het Depot Boijmans van Beuningen diende hier als decor voor een collectie die, zoals men van Van Zalinge gewend is, bouwt op het thema duurzaamheid en het Nederlandse erfgoed: Klavertje Drie.

In de vroege ochtend is het op geheel Nederlandse wijze nog afwachten of de show niet in de regen plaats zal vinden. De reminder om een paraplu mee te nemen die genodigden de dag voor de show toegestuurd kregen, lijkt bij veel aanwezigen te zijn blijven hangen en komt onderweg naar de locatie van pas. Maar, in het uur voor aanvang verdwijnen de wolken. Buiten het depot vormt zich onder de zon een lange rij die weerkaatst wordt in de spiegelwanden van het ronde gebouw. Wanneer de menigte zich met liften naar de zesde verdieping van het gebouw begeeft, geeft de nog natte en groene daktuin van het depot een gevoel dat past bij de typisch Nederlandse zomer.

Voor de collectie maakt van Zalinge, die zich veelal focust op hergebruik en duurzaamheid, gebruik van deadstock van bekende couturehuizen. De naam van de collectie, Klavertje Drie, komt van Van Zalinge’s geloof in het werken met wat je hebt. “Het fascineert me hoe ik als kind veel Nederlandse zomers doorbracht met het zoeken naar een klavertje vier en altijd uitkwam bij een klavertje drie. Het concept van bewonderen wat je hebt, werken met wat je vindt en het zien als een zilveren randje was de eerste stap van het creëren van deze collectie en wordt toegepast in vele lagen van ambachten binnen de ontwerpen”, staat in een begeleidende tekst die show gangers meekrijgen uitgelegd.

Van korset tot klomp: Tess van Zalinge blaast haar subtiele ode’s aan het Nederlandse erfgoed wederom nieuw leven in

De show opent met klassieke noten van strijkinstrumenten, die gedurende de show aan zullen houden. Gecombineerd met de wind die zachtjes door de nog natte bomen van het groene dakterras blaast, zorgt dit voor een gemoedelijke setting die past bij het thema van de collectie. De eerste zes looks zijn niet voor iedereen nieuw. Eerder deze maand werden ze door middel van een tableau vivant (waarvan de letterlijke vertaling ‘levend schilderij’ is) al getoond tijdens Copenhagen Fashion Week. Vandaag in Amsterdam voerde wit, zoals eerder in Van Zalinge’s collecties, de boventoon, met aanvullingen in kleuren als roze, geel en beige tintent. Ook in de kapsels van de modellen is op subtiele wijze kleur te zien. Zo worden roze en turquoise lokken samengebonden in strakke updo’s.

Een hoofdrol lijkt te zijn weggezet voor het korset, waarnaar op uiteenlopende manieren wordt gerefereerd. Het kledingstuk is te herkennen in relatief traditionele vorm, zoals verwerkt in een colbertje, maar aspecten ervan worden ook op vernieuwende wijze toegepast. In één look komt de korset in bijna pantser achtige vorm tot uiting, met een dikke, padded stof die tot over de benen loopt. Ook zijn er touwtjes om kleding op onverwachte plekken aan te trekken, zoals om de pols, aan de zijkant van een jurk of in een top onder de armen.

Hiermee wordt ook meteen een spel met volumes ingeluid, dat hoewel het minder veelvuldig terugkwam, zeker de aandacht trok. De manier waarop korset constructies worden toegepast zorgt namelijk niet alleen voor de klassieke strakke look die de vrouwelijke vormen benadrukt, maar juist voor grootse volumes op onverwachte plekken. Zo trekt één korset de aandacht met een grootse, maximalistische schouderbelijning die bijna gebeeldhouwd lijkt. Maar, de grootste eyecatcher in het volume thema is een witte jurk met lange sluier die volledig uit de maximalistische ‘gebeeldhouwde’ vormen bestaat. Ook worden sommige van de padded stoffen in de collectie op zo’n manier gedrapeerd of geknoopt dat ze het maximale uit hun inherente volume halen.

Het is opvallend dat de collectie uit een grote verscheidenheid aan stoffen bestaat, iets wat op zijn plek valt wanneer je overweegt dat de looks van deadstock van verschillende modehuizen gemaakt zijn. Een mesh-achtig kant wordt toegepast in rokken, handschoenen en in wat lijkt op volledige strakke bodysuits, met verschillende subtiel erin verweefde patronen. Daarnaast is er als uitzondering ook flinterdun gebreid wol te zien. Een eyecatcher is een jurk gemaakt van glasstukken die het model bij elke stap doet rinkelen.

Zoals bij eerdere shows van de ontwerper zijn de referenties naar de ambacht binnen het Nederlandse erfgoed zichtbaar. Van de chunky schoenen die de modellen dragen, doen sommige geheel volgens thema op vrij directe wijze denken aan de traditionele Nederlandse klomp. Ook oversized witte hemden zoals men die zou verwachten bij Tess van Zalinge doen tegen een achtergrond van groen denken aan een oud-Nederlandse setting.

Het eind van de show wordt ingeluid wanneer de modellen zich een voor een stilstaand op de catwalk positioneren. Wanneer Van Zalinge zich na enkele momenten van anticipatie bij hen voegt ontstaat er een applaus, niet alleen onder het publiek, maar ook onder de modellen. Het zicht lijkt een ode aan Van Zalinge’s persoonlijke betrokkenheid bij de show en alles wat daarbij komt kijken.